Κεραμεούν τε και φαύλον…
(Απολλώνιος ο Tυανεύς εν Pόδω. Κ.Π.Κ)
=Εχεις,ακούω, έναν φίλο πολύ μεγάλο…
»Βέβαια..Κατοικεί σε μέγαρον, που δεν υπάρχει αλλό.
=Πόσα αλήθεια ξόδεψε για να το αποκτήσει
και πόσα σε σχολεία να φοιτήσει;;;;
»=Γνωρίζω αλαζονεύεται στο ξόδεμα για να το γιγαντώσει,
κι’ αρνήται μίσθιο τι, δια ψυχής τη γνώση.
=Εμένα ο φίλος κατοικεί σ’ένα μυαλό μεγάλο,
και κάθε σκέψη καθαιρεί στο «κεραμούν το φαύλο».
Νέος ακροατής, διαλογίζεται αμφότερων το πνέυμα,
και απορία οικοδομεί στης ζωής τ’ αγύριστο ρεύμα.
«Πόθεν και πως ,χρυσίον έρχεται
κι’ άμποτε ενδημείται,
του σύμπαντος η γνώση αν δεν κατέχεται,
Σκέψη θεμέλια ,δεν φιλοδομείται». |
