Κυριακή, Νοεμβρίου 20


 

   
   
 
Nikolas Saliveros posted on your timeline
 
   
Nikolas Saliveros
November 20 at 4:02pm
 
Στην μνήμη του Ανδρέα Πασσά

Μνημόσυνο

Ένα κερί αναμμένο, κατάδειξη ζωής,
κόλλυβο και μια φωτογραφία.
Βουβόδακρη στη Εκκλησιά η συντροφία,
σε «περίδειπνο» τιμούν , ξετέλεμα πνοής.
//
Οσο η μνήμη , θα κρατά κεράκι αναμμένο,
ζωή θα παίρνει η εικόνα του χαμένου.
Η ελλειψη κάθε προσώπου αγαπημένου,
πάντα αφήνει πίκρας τον πόνο ζωντανεμένο.
//
Χαιρετισμός τιμής στον μεταστάντα πιά,
στης Περσεφόνης τα Ηλύσια πεδία.
Θρήνος κι’οδύνη γίνονται απέθαντη φωτιά
κ’ αχός μήτε π’ακουγέται απο νεκρή καρδία.
//
Όταν πλέει η ψυχή σ’ανυπόστροφο ποτάμι ,
αγκιστρώνεται μονάχα από μνήμης το καλάμι.

Αμήν
 
Like
Comment

 
 
   
   
 
View Post

Μηχανή του Χρόνου | Η πολυτάραχη ζωή του συλλέκτη Ιόλα

ΣΚΙΤΣΟ ΤΑΚΗΣ ΚΥΡΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ


Σάββατο, Νοεμβρίου 19

ΣΚΙΤΣΟ ΤΑΚΗΣ ΚΥΡΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ



 

   
   
 
Nikolas Saliveros posted on your timeline
 
   
Nikolas Saliveros
November 18 at 6:28pm
 
Επίκαιρα

Πλατύ το νόημα της λέξης προδοσία
κι’ ανώδυνη βολή απ’ένα βλέμμα.
Μα όπου ληστής και μιά λωποδυσία
κι’όπου <αεροκόπος>, πίσω του ένα ψέμα.
=========
Ένδεια,πόνο κι’αρετή ο δόλιος σκυλεύει,
λόγια καημού στο πρόσωπο φοράει,
φτερά λιπόψυχων πουλιών μαδάει
και τρυφηλή ζωή ανίδρωτα φυτεύει.
===========

Το αηδόνι από τα ψηλά τη θλίψη κελαηδάει
όχι γιατί μες σε κλουβι ο θύτης θα το κλείσει,
αλλα γροικά το σίδερο της πόρτας σαν σφαλίσει,
μες το κλουβι ,θα ζεί κι'ο θύτης, κι'ας μην το μολογάει
 
Like
Comment

Δευτέρα, Νοεμβρίου 7

Η ανατριχιαστική ομιλία-καταπέλτης του Ν. Φίλη κατά την παράδοση του Υπ....

  

 
   Facebook
 
   
   
 
Nikolas Saliveros posted on your timeline
 
   
Nikolas Saliveros
November 7 at 2:55pm
 
Tα « Ενσημα»

Κόπτονται επανειλημμένα,
φερέφωνα αντιλογίας,
πως εύελπις δίχως ένσημα,
δεν δικαούται θέση αρχηγίας.

Και το έλλογο ερώτημα,
από συμβάντα της δικής μας Ιστορίας.
Πόσα μετρούσε ένσημα
Ο Μεγα-Αλέξανδρος της παντοκρατορίας.;

Πόσα στον Λεωνίδα τον Λακεδαιμώνα
που θυσιάστηκε στις Θερμοπύλες;
Πόσα στο Μιλτιάδη του Μαραθώνα;
κι’άλλων που φύλαξαν πατρίδας πύλες.

«Κρεμαστάρια η Αλεπού, ξέρουμε, κάνει»
κι’οσοι στο «χρυσίον» έχουνε το νου.
Ακόμα κάθε μέτριος που «τρύπα» ψάχνει
να «σωθεί» στις πλάτες τ’ αλλουνού.

Του κάθε αρχηγού η θέση είν΄ιδέα,
που μήτε στο θάνατο την απαρνιέται .
Μα σαν λογίζει την εξουσία μόν’ ωραία,
τότε ο βίος του με ένσημα μετριέται.

YΓ¨: Δεν συνηγορώ υπερ οιουδήποτε Αλέξη,
όμως οργίζομαι με τ’ άπλωμα στην υποκρισία,
όσων μετρούν τα ένσημα, πιότερο σαν « λέξη»,
όταν η ηλικία των Ηρώων, δεν μετρά αυτοθυσία.
 
Like
Comment

 
 
   
   
 
View Post

 
   
   
Reply to this email to comment on this post.
 

Πέμπτη, Νοεμβρίου 3

  

 
   Facebook
 
   
   
 
Nikolas Saliveros posted on your timeline
 
   
Nikolas Saliveros
November 3 at 3:24pm
 
Λυπάμαι……

«Λυπούμαι γιατί άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμι
μέσα από τα δάχτυλά μου
χωρίς να πιω ούτε μια στάλα.
Τώρα βυθίζομαι στην πέτρα»(Γ.Σ)
------------------
Λυπάμαι γιατο ονειρο το χτεσινό
που είδα να πραγματώνεται το επομενο πρωϊ,
και τρομοκρατούμαι στον εφιάλτη της επανάληψης.

=Να χαιδέψω θέλησα τον κόσμο,
μα το χέρι μου έγδαρε το κορμί του.
Αίμα πότισε τα λαβωμένα πόδια μου
από τον εκφυλο δρόμο,
που περπατώ χρόνια.
Η κραυγή μου πνίγηκε
στη σιωπή της αδιαφορίας.
Ρυτίδες γέμισαν το προσωπο του παρόντος,
άφευκτες και επώδυνες που οιωνίζονται στο μελλον=

Λυπάμαι για το όνειρο το ουτοπικό
που αγάπη περιίπταται στον κόσμο,
αόριστο πέπλο, τόσο καλόδεχτο
να σκεπάσει την γύμνια του,
τόσο φιλόξενο να αγκαλιάσει την χρηστότητα,
την καλοσύνη, την κάθε αρετή,
όμως και τόσο υποκριτικά και εμφατικά
αποδιοπομπαίο.

Λυπάμαι για το όνειρο το ειρωνικό,
που ο άνθρωπος υποστηρίζει την παρείσακτη
υπεροπλία του στη φύση.
Την λησμοσύνη του
στο πεπερασμένο της ύπαρξης του στη γή.
Το ασύλληπτο μέγεθος της ύπαρξης του μακρόκοσμου.
Το άστατον και αβούλητο της τύχης,
που του δόθηκε σε χρόνο ,τόπο και μορφή.

Λυπάμαι και τους ήρωες,σοφούς, και βολεμένους
π’αρμέγουνε τους ατυχείς και ευπειθείς λαούς.
Σοφία κι’ ανδριωσύνη, βάζουν στο «πυγαίον θυλάκιον»
κι’εγκαταλείπουν αφελφούς στον ήλιο γυμνωμένους.
Ποδοπατούν το μοναδικό «θαύμα της ζωής»,
με άναξια ύλη, θεωρώντας ότι ετσι «ευ-ζούν»
και την ανθρωπότητα κοσμούν

Λυπαμαι για την μικρόνοια τ’ ανθρώπου,
που υπερτιμά και εξωραϊζει το ξεχωριστό του είδος.
Αντιστέφει την ουσία των πραγμάτων,
τοποθετόντας το «ευ» στο χρήμα και στην εξουσία
και θυσιάζει την ελευθερία του,
στο βωμό του ορμέφυτου της απληστίας.
Αναπαυμένος και σκλαβωμένος στην ψευδαίσθηση,
βυθισμένος στον πέτρινο εγωισμό του,
προσπαθεί να κατασκευάσει
τον άτρωτο υπεράνθρωπο,
λησμονώντας πως το ποτάμι μια έχει ροή.


Λυπάμαι που, ο άνθρωπος αν και γνωρίζει,
«τι εστί ελευθερίας και ευτυχίας χρόνος»
αν και γνωρίζει το μοιραίο και άφευκτο φευγιό του,
πιστεύει στο ανέφικτο,
στηρίζεται στο τελευταίο «κακό»
του Πίθου της Πανδώρας
και μάχεται να αντικαταστήσει τον Θεό.

Λυπάμαι που…γεννήθηκα άνθρωπος, γέμελος του ανταθρώπου.
 
Like
Comment

 
 
   
   
 
View Post

 
   
   
Reply to this email to comment on this post.

ΣΚΙΤΣΟ ΤΑΚΗΣ ΚΥΡΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ