Πρωτομαγιά 2015
<Προφητεία κι’ευχή>
Η μυρωδιά του Μάη
θα ραντίσει και πάλι το χώμα της αυλής.
Το γεράνι στη γλάστρα,
τον ιδρώτα θα μαρτυρήσει της αυγής.
Το φύκι στ’ ακρογιάλι θα λευτερωθεί
και το κύμα θ’αποθέσει
ιαματική ανάσα στο διαβάτη.
Ο αγέρας δεν θα σταγγαλίζεται
στη βιασύνη της προόδου .
Φορτωμένες με φιλία μεστωμένες ξωθιάδες,
σε νοτισμένα από ασβέστη πεζούλια,
θα «κοσκινίσουν» τα καμώματα
της απούσας παραγειτόνησας,
σε βραδινές βεγγέρες
καλοπροαίρετες,αβάρετες.
Η «πρέφα», το τάβλι, η κολτσίνα ..
καθυρστερούνε τον Βλάμη.
Το κρεββάτι
δεν διαμαρτύρεται άδειο από άστρα ,
είναι γεματο από θαλπωρή
και στο «φανάρι»
το δείπνο κρατιέται ζεστό.
Οι άσπιλες νύφες της μυγδαλιάς
με τον ιβίσκο των αλκίμων χρωμάτων,
δεν θα κρύβονται τα δειλινά.
Θα φωτίζουν τα ανάστερα καντούνια,
των ζευγαριών της αγάπης.
Η επαύριο,
δεν θα είναι βιαστική στο πέρασμα της
και δεν θα απαιτεί, δεν θα απειλεί,
δεν θα σκιάζει τον Ηλιο της.
Αναμνήσεις δίχως μέλλον ,
με το <Θα> βουλιαγμένο στο όνειρο,
σ’ανεπίστροφα χρόνια άλλοτινής εποχής.
Το παρόν φοβίζει
Και το «θα» προμηνύει τρόμο
Στο δοχείο γης
αναδεύονται
οσμές νεκρών ανθρώπων…
Κατακάθια…
Πολυκαιρίτικος , καμένος καφές μούχλας.
Χωνευτήρι ψυχών.
Ως πότε θα καλύπτεται το δρεπάνι του Χάρου ,
με το χιτώνα του Χαρωπού;
Ως πότε ο άνθρωπος θα ασπάζεται
τον υμέναιο της ζωής με το ψέμα.
Κρίμα που,
η τρετράφυλη παπαρούνα
δεν θα στάζει αίμα ζωής.
Κρίμα που,
το λευκό άνθος
θα στερηθεί του λόγου..
Είναι η αλήθεια αυστηρή και ανελέητη;.
Ισως οι επόμενοι Δεινόσαυροι
να μην είναι απόγονοι Ανθρωποκτόνων.
Ίσως να λέγονται Ερωτόκριτοι και Αρετούσες
και να γεννούν μόνον αγάπη.
Ισως η νέα γεωλογική εποχή ονομαστεί Φιλιόκαινος. |
