«Σαν ένας φίλος φεύγει, πούναι αγαπητός,
είν’ της σιωπής ο θρήνος πιότερο δυνατός.»
Σάλος
Από το φίλο μας και συμπατριώτη, Δ Νικολιά
Στο «φυσικό» φευγιό το «Σωκράτη»
(Αυτό ήταν τ’όνομά του.μα και το προσωνύμι του)
================================
Εφυγε..ο Σωκράτης Φετουρής
(Να πάς στο καλό Άρχοντα)
Τούτες τις μέρες, με σκαρί αγγελο-επανδρωμένο
ταξίδεψ’ ένας φίλος μας, για τόπο αγιασμένο.
Εκάθησε στην κουπαστή, γαλήνιος όπως πάντα,
κι’άκουγε απ’τον ουρανό, τη θεϊκή μπαλάντα.
Όσοι ευρέθηκαν εκεί, εσήκωσαν το χέρι
Ο χωρισμός, τους πόναγε, σαν στη καρδιά μαχαίρι.
Οι συγγενείς κι’οι φίλοι του ,σκυφτοί σε μίαν άκρη
μ ’ένα μαντήλι σκούπιζαν ,καυτό πούτρεχε δάκρυ.
Ετσι αποχαιρέτησε η Σύρα τον Σωκράτη
Αυτόν, τον τόσο σεβαστό, πνεύματος ιχνηλάτη.
Που αγαπούσε τα πουλιά, τα ζώα, τους ανθρώπους
Οι ‘όμοιοι του έζησαν σ’υπεραγίους τόπους
Οσοι το έμαθαν μετά, κλάψανε μόνοι σπίτι
ύστερα ρίξαν στην αυλή ,ψίχουλα στο σπουργίτι
Πότισαν τα λουλούδια τους ,στις γλάστρες και στο χώμα
Κι’είκοσι μέρες πιο μετά, όλοι τον κλαίν ακόμα.
Δημήτρης Νικολιάς |
