Ποιήματα Τάκη Κυριτσόπουλου
Δύο ποιήματα του Τάκη Κυριτσόπουλου:
1.
Ο τσάμικος του ραγιά
Κυλάει το αίμα, μιλάει το αίμα,
ρωτάει το αίμα της μαύρης κλεφτουριάς
στην Αλαμάνα, στο Κακοσούλι,
στο Μεσολόγγι, στο Χάνι της Γραβιάς.
Ρωτάει το σήμαντρο, το ξωκλήσι
τη Ρωμιοσύνη ρωτάει ο καφενές.
Ρωτάει το γέρμα, το κυπαρίσσι,
το καριοφίλι, ρωτάει ο σισανές.
Πες μου Δυσσέα και Μακρυγιάννη,
πες μου άγιε Διάκο κι ορέ Νικηταρά
πως οι κιοτήδες μεγαλουσιάνοι
κι εμείς ζητιάνοι στη δική μας τη σπορά;
2.
Ο εχθρός
Όποια απόσταση κι αν διανύσαμε στη ζωή,
τη διανύσαμε μονάχα με το βηματισμό μας.
Την προχωρήσαμε ο καθένας μας με την ορθογραφία του και το άνοιγμα των φτερών του.
Ζεσταθήκαμε στα ταξίδια μας
απ'τις αλλοδαπές αχτίδες κάποιου ήλιου μετανάστη
και αρμενίσαμε σε σύσβατα πελάγη
εκεί, που φυσά ένας άνεμος παραπονιάρης
εκεί, που ο ύπνος βάφεται θαλασσής
εκεί, που από παντού μπάζει βοριάς
και εκεί, που τα τραγούδια των σειρήνων δεν μας ξυπνούσανε καμιά μνήμη.
Μοναχά, που στενάζαμε και θάμπωνε ο αγέρας
κάτω απ'τους πολυέλαιους των άστρων.
Ο εργοδότης μας εκμεταλλεύτηκε μα δεν μας αδίκησε.
Μας ταπείνωσε μα δεν μας αρνήθηκε το ξεροκόμματο.
Μας τσάκισε αλλά δεν μας τελείωσε.
Το κύμα το σεβαστήκαμε και μας σεβάστηκε
κι ο τυφώνας σαν σφαίρα πολέμου πέρασε πλάι μας σημαδεύοντας άλλους στόχους!
Και όλοι εμείς αποστηθίσαμε το σκαμπανέβασμα στο μόνιμο κύμα της ζωής,
ξορκίζοντας τους ήλιους, που επισκέφτονταν τα πρωϊνά μας.
Δεν εξευτέλισε ο κυκλώνας, δεν ρουφιάνεψε η θύελλα, δεν υπόσκαψαν τη θέση μας ο μισεμός και ο πόντος.
Τίποτα και κανένα απ’αυτά δε στάθηκε απέναντί μας,
Ο εχθρός μας ήταν μονάχα το σάπιο κομμάτι των συναδέρφων.
Τάκης Κυριτσόπουλος
Εισερχόμενα
| x | ||
|
8:55 μ.μ. (Πριν από 7 ώρες)
| ||
| |||
