Η χώρα των τυφλών
«Τυφλός τα τ’ωτά τον τε νουν τα τ’όμματ’ ει»(Σοφοκλής)
Στο βυθό της αγνωσίας,
εκεί που οι ακτίνες του ηλίου πεθαίνουν,
εκεί που η τάξις του άτακτου βασιλεύει,
εκεί που η μετριότητα επιβάλει
νόμους θανάτου,
για την επιβίωση της….
Η χώρα χτίζεται,χρόνια τώρα, των τυφλών,
το Κράτος της μετριότητας
+++
Κοπρολάγνοι,ψυχοπλάνοι,
-αψίκοροι στο δούναι,
ακόρεστοι στο λαβείν-,
σκάβουν στο σκοτάδι να κρύψουν
τη μετριότητα τους,
το μεγάλο τους αμάρτημα
-το γνωρίζουν πλήρως-.
Ο αγέρας της γνώσης
μένει αγέρας επισκέπτης, πρόσφυγας,περαστικός
που γυρεύει πρόσφορη γη,
χώμα διψασμένο.
Παλεύουν,Φωνάζουν, Πεθαίνουν…
Ξαναζώνονται και ξεχνούν..
Τα πέλματα ,
ξεχνούν τη μυρωδιά του χώματος.
Μάταια το μυαλό προσπαθεί να δραπετεύσει.
<Το χώμα δεν ξεχνά.
Το χώμα εκδικείται.
Το χώμα ότι δίνει, πίσω το παίρνει>
+++
Η χώρα των τυφλών δείχνει χορτασμένη
σπαρμένη από κατευθυνόμενη λάσπη
που αναβλύζει η γη,
στο χρώμα λάμποντα μαύρου και κίτρινου χρυσού
με τη βοήθεια του Ήλιου,
αναλίσκεται, αναπαύεται σε Φως ονείρου.
+++
Κοπιούσες ατίθασες φωνές,
διάττοντες αστέρες στον συμπάν της αλήθειας,
πασχίζουν το μπόι τους να δείξουν
Μπόι που γίνεται μαλάγρα
στα αδηφάγο μάτι του ασήμαντου.
Καταποντίζονται στη κρίση
του άμοχθου άρχοντα των κυκλώπων .
+++
Η φλόγα του κεριού,
θελημένη πλανερή ελπίδα,
ξεπερνά σε δύναμη το φως του ήλιου
και η απαίδευτη αγέλη πηρών
ασθενεί στο κυνήγι
μιας αλαμπής επίπονης γνώσης,
έξω από το όνειρο.
+++
Απλώνει χεριά σωτηρίας
Όμως τα λόγια των χεριών
υπακούουν στις αισθήσεις,
σκεπάζοντας κάθε απόπειρα δραπέτευσης
προς το φως.
Αδιάσπαστη σκιά, η αύρα του σκότους
Η γνώση κατακαίει…
και είναι το απολέμιστο όπλο της μετριότητας.
Είναι η η λάβα της τρυφηλότητας που τα πόδια λυγίζει
και καθηλωμένα κρατά τα μυαλά,
στο κλουβί της επιπολής ελευθερίας.
Ο φόβος της σκοτεινιάς προτείνεται σαν προστάτης,
βέλτιστος, ασφαλέστερος της φωτιάς.
+++
Ο μέτριος , είναι που την αξία φοβάται
γιατί το πρώτο θα είναι αποκαΐδι.
Αιώνες απεργάζεται τη κυριαρχία του
Η μετριότητα πιστεύει στο ψέμα της
το εφαρμόζει, το ζει.
Ξεκουρδίζει τους τροχούς του άρματος
της θέλησης, της πιστής ,της γνώσης
στης χώρα των τυφλών
και ελαύνει μόνος Ηνίοχος, Κυρίαρχος, Αλαζών….
Πρόδρομος ,παντογνώστης θεός, κριτής .
«Τυφλός τα τ’ωτά τον τε νουν τα τ’όμματ’ ει»(Σοφοκλής)
Στο βυθό της αγνωσίας,
εκεί που οι ακτίνες του ηλίου πεθαίνουν,
εκεί που η τάξις του άτακτου βασιλεύει,
εκεί που η μετριότητα επιβάλει
νόμους θανάτου,
για την επιβίωση της….
Η χώρα χτίζεται,χρόνια τώρα, των τυφλών,
το Κράτος της μετριότητας
+++
Κοπρολάγνοι,ψυχοπλάνοι,
-αψίκοροι στο δούναι,
ακόρεστοι στο λαβείν-,
σκάβουν στο σκοτάδι να κρύψουν
τη μετριότητα τους,
το μεγάλο τους αμάρτημα
-το γνωρίζουν πλήρως-.
Ο αγέρας της γνώσης
μένει αγέρας επισκέπτης, πρόσφυγας,περαστικός
που γυρεύει πρόσφορη γη,
χώμα διψασμένο.
Παλεύουν,Φωνάζουν, Πεθαίνουν…
Ξαναζώνονται και ξεχνούν..
Τα πέλματα ,
ξεχνούν τη μυρωδιά του χώματος.
Μάταια το μυαλό προσπαθεί να δραπετεύσει.
<Το χώμα δεν ξεχνά.
Το χώμα εκδικείται.
Το χώμα ότι δίνει, πίσω το παίρνει>
+++
Η χώρα των τυφλών δείχνει χορτασμένη
σπαρμένη από κατευθυνόμενη λάσπη
που αναβλύζει η γη,
στο χρώμα λάμποντα μαύρου και κίτρινου χρυσού
με τη βοήθεια του Ήλιου,
αναλίσκεται, αναπαύεται σε Φως ονείρου.
+++
Κοπιούσες ατίθασες φωνές,
διάττοντες αστέρες στον συμπάν της αλήθειας,
πασχίζουν το μπόι τους να δείξουν
Μπόι που γίνεται μαλάγρα
στα αδηφάγο μάτι του ασήμαντου.
Καταποντίζονται στη κρίση
του άμοχθου άρχοντα των κυκλώπων .
+++
Η φλόγα του κεριού,
θελημένη πλανερή ελπίδα,
ξεπερνά σε δύναμη το φως του ήλιου
και η απαίδευτη αγέλη πηρών
ασθενεί στο κυνήγι
μιας αλαμπής επίπονης γνώσης,
έξω από το όνειρο.
+++
Απλώνει χεριά σωτηρίας
Όμως τα λόγια των χεριών
υπακούουν στις αισθήσεις,
σκεπάζοντας κάθε απόπειρα δραπέτευσης
προς το φως.
Αδιάσπαστη σκιά, η αύρα του σκότους
Η γνώση κατακαίει…
και είναι το απολέμιστο όπλο της μετριότητας.
Είναι η η λάβα της τρυφηλότητας που τα πόδια λυγίζει
και καθηλωμένα κρατά τα μυαλά,
στο κλουβί της επιπολής ελευθερίας.
Ο φόβος της σκοτεινιάς προτείνεται σαν προστάτης,
βέλτιστος, ασφαλέστερος της φωτιάς.
+++
Ο μέτριος , είναι που την αξία φοβάται
γιατί το πρώτο θα είναι αποκαΐδι.
Αιώνες απεργάζεται τη κυριαρχία του
Η μετριότητα πιστεύει στο ψέμα της
το εφαρμόζει, το ζει.
Ξεκουρδίζει τους τροχούς του άρματος
της θέλησης, της πιστής ,της γνώσης
στης χώρα των τυφλών
και ελαύνει μόνος Ηνίοχος, Κυρίαρχος, Αλαζών….
Πρόδρομος ,παντογνώστης θεός, κριτής .
Γράψτε ένα σχόλιο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου