Πώς σιχάθηκα την μαγειρική
21/12/2012
της Ρέας Βιτάλη
Εν αρχή ην η κ.Βέφα Αλεξιάδου. Με τα
δακτυλίδια, τα βραχιόλια της, την πούδρα της, τα «άκια» της…Αλατάκι,
πιπεράκι, βουτυράκι., κρεμμυδάκι. Εκτός από το ραπανάκι που το έλεγε
«ραπάνι»! Ανεξήγητο! Την κ. Βέφα κάποτε την βαρέθηκα. Ανθρώπινο (και την
γιαγιά μου κάποτε βαρέθηκα να την ακούω). Άλλωστε ο Ηλίας Μαμαλάκης
μου έταξε περισσότερα. Και γεύσεις και μαγειρικές και ταξίδια. Κι ήταν ο
άτιμος λιχούδης κι έμοιαζε ότι μπορεί να με τρατάρει μπουκιά και μέσα
από την οθόνη. Περίμενα τον μεζέ του σαν σκύλος. Έτρεχαν τα σάλια του
Ηλία έτρεχαν και τα δικά μου. Πήρα κιλά με τον Ηλία. Με το που τελείωνε η
εκπομπή άνοιγα ψυγείο. Πού σε πονεί και πού σε κόφτει! Και νάταν μόνο
αυτή η υπερβολή, στην οποία με καθοδήγησε ο Ηλίας! Όλη η χώρα
αλαλιάστηκε. Γέμισε η TV μάγειρες και κατσαρόλες. Ριπές έπεφταν από
παντού. Από το πρωί χτύπαγαν τεντζερέδες. Μόνο οι Ειδήσεις αντιστάθηκαν.
Λεμονόπιτα στον ANTENA, ριζότο με κολοκύθα στο MEGA, κοκκινιστό με
μύρτιλα στο ALTER, αρνάκι του αμπελουργού στην ΕΡΤ και στον ALPHA
καλούσαν ο ένας τον άλλον στα σπίτια κι έβλεπες ξεκάθαρα την σύγχυση
στην οποία είχε οδηγηθεί το έθνος από τα εντατικά μαθήματα μαγειρικής.
Τι να σου κάνουν και οι νοικοκυρές; Τάπαιξαν! Γκώσαμε στα τρία χρώματα
της πιπεριάς….Το κακό είχε γίνει.
Δεν στέριωνες πλέον νορμάλ φαγάκι! Και δώστου φραγκόσυκα στο κοκκινιστό και ρόκα και παρμεζάνα…Μα ήταν τα χρόνια της υπερβολής. Η κουζίνα δεν θ΄αποτελούσε εξαίρεση. Φάγαμε ξιπασμένες μαλακίες με την σέσουλα! Πώς δεν κάψαμε τα στομάχια μας!...Κοκορέτσι με φραγκοστάφυλο τυλιγμένο σε έντερα ελέφαντα Φιλιππίνων και συνοδευμένα από τραχανά Ορεινής Ζαρουχλίτσας με εσάνς από Περουβιανό θυμάρι. Νάχουμε να λέμε στις επόμενες γενιές! Και στα σπίτια όλα έπρεπε να μαγειρεύονται σε διαιτητική εκδοχή. Ο μουσακάς με ψητές μελιτζάνες και ο κιμάς από στήθος γαλοπούλας. Αναρωτιόσουν…Πάμε καλά; Δεν πηγαίναμε! Και πάνω στο ντελίριο της μαγειρικής υπερβολής ήρθαν και οι διαγωνισμοί για μεγάλους και για παιδιά. Και γνωριστήκαμε με τον Σκαρμούτσο και τα τατουάζ του. Κι έγινε κι αυτό κανόνας στην τέχνη της κουζίνας. Χτύπησαν τατουάζ και οι γριές στα χωριά! Τι φύλλο να πλάσεις χωρίς τατουάζ δράκου στα χέρια; Πώς να εγγραφείς σε σχολή να μαθητεύσεις μαγειρική τέχνη χωρίς τατουάζ αετού; Με την ευκαιρία να τιμήσω μια εκπομπή που διεσώθη από τον σωρό και προσωπικά την λάτρεψα. Food and the City με τον Βασίλη Καλλίδη. Το σωστό να λέγετε (κι ας μην τον γνωρίζω).
Κι ήρθαν τα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Έλεγα θα κοπάσει ο οίστρος. Θα ξενοιάσουμε. Αμ δε! Πλέον παρέα με τον πόνο μας έχουμε και την οικονομική κουζίνα! Νομίζουν ότι συμπαρίστανται στο δράμα και κοστολογούν την κάθε μπουκιά. Άλλη έννοια δεν είχε ο φτωχός….Να ξέρει πόσο στοιχίζει η μπουκιά πρασόρυζο. Και δώστου βότανα να κάνουμε κεφάλι. Και θυμάρι και λεβάντα και ρίγανη και δυόσμο…Γλάστρες και κακό. Ζούμε τα χρόνια των μυρωδικών! Στην κυριολεξία. Με τις αναθυμιάσεις περνάμε…Αχ Ελλάδα! Και πάλι διασώζεται η εξαιρετική Ψυχούλη αλλά να πάρει κανένα κιλό βρε παιδί μου! (Μπορώ ν΄αναλάβω να το στεριώσω το κορίτσι). Βάζει μια τόση δα μπουκίτσα στα δόντια…Στα δόντια την βάζει όχι στο στόμα και χτυπιέται από απόλαυση! Τι καταλαβαίνει στο τόσο δα; Πάντα απορώ. Τέλος πάντων…Σας έχω και καλά νέα. Καθώς Χριστούγεννα έρχονται. Απαλλαχτήκαμε πατριώτες από τα μενού της φραγκόκοτας! ΛΕΥΤΕΡΙΑ! Είδα στην αλληλογραφία μου τις γιορτινές προτάσεις των εστιατορίων και ησύχασε η ψυχή μου. Θα φάμε ότι μας κάνει κέφι φέτος. Μακάρι σπιτικό, απλό, μαμαδίστικο φαγάκι. Από τα χρόνια που το κοτόπουλο είχε τρεις, άντε τέσσερις εκδοχές… Κοκκινιστό, λεμονάτο, στον φούρνο με πατατούλες και Μιλανέζα! Μεγάλη εξτραβαγκάνζα! Να σας δώσω τη συνταγή; Λοιπόν βράζουμε το κοτόπουλο με την φλούδα ενός πορτοκαλιού και λίγους κόκκους μπαχ….ΣΤΟΠ! Κόλλησα το μικρόβιο….ΣΤΟΠ! Έτσι σιχάθηκα τη μαγειρική.
Υ.Γ Στο σπίτι μας μαγειρεύουμε όλοι. Άντρες, γυναίκες, παιδιά. Νομίζω καλά. Ρωτήστε και τους συμμετέχοντες στα συμπόσια της Κυριακής…Α!! Τις γλεντάμε τις Κυριακές. Καλή παρέα, κουβέντα, διαφωνίες, ρακάκι, φωνές, καβγαδάκια, κάποιος παίρνει κι έναν υπνάκο…Κοστολόγιο; Ανεκτίμητη αξία! Αι σιχτίρ! Πού θα μου κοστολογήσετε την μπουκιά το φαί!....
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών protagon.grΔεν στέριωνες πλέον νορμάλ φαγάκι! Και δώστου φραγκόσυκα στο κοκκινιστό και ρόκα και παρμεζάνα…Μα ήταν τα χρόνια της υπερβολής. Η κουζίνα δεν θ΄αποτελούσε εξαίρεση. Φάγαμε ξιπασμένες μαλακίες με την σέσουλα! Πώς δεν κάψαμε τα στομάχια μας!...Κοκορέτσι με φραγκοστάφυλο τυλιγμένο σε έντερα ελέφαντα Φιλιππίνων και συνοδευμένα από τραχανά Ορεινής Ζαρουχλίτσας με εσάνς από Περουβιανό θυμάρι. Νάχουμε να λέμε στις επόμενες γενιές! Και στα σπίτια όλα έπρεπε να μαγειρεύονται σε διαιτητική εκδοχή. Ο μουσακάς με ψητές μελιτζάνες και ο κιμάς από στήθος γαλοπούλας. Αναρωτιόσουν…Πάμε καλά; Δεν πηγαίναμε! Και πάνω στο ντελίριο της μαγειρικής υπερβολής ήρθαν και οι διαγωνισμοί για μεγάλους και για παιδιά. Και γνωριστήκαμε με τον Σκαρμούτσο και τα τατουάζ του. Κι έγινε κι αυτό κανόνας στην τέχνη της κουζίνας. Χτύπησαν τατουάζ και οι γριές στα χωριά! Τι φύλλο να πλάσεις χωρίς τατουάζ δράκου στα χέρια; Πώς να εγγραφείς σε σχολή να μαθητεύσεις μαγειρική τέχνη χωρίς τατουάζ αετού; Με την ευκαιρία να τιμήσω μια εκπομπή που διεσώθη από τον σωρό και προσωπικά την λάτρεψα. Food and the City με τον Βασίλη Καλλίδη. Το σωστό να λέγετε (κι ας μην τον γνωρίζω).
Κι ήρθαν τα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Έλεγα θα κοπάσει ο οίστρος. Θα ξενοιάσουμε. Αμ δε! Πλέον παρέα με τον πόνο μας έχουμε και την οικονομική κουζίνα! Νομίζουν ότι συμπαρίστανται στο δράμα και κοστολογούν την κάθε μπουκιά. Άλλη έννοια δεν είχε ο φτωχός….Να ξέρει πόσο στοιχίζει η μπουκιά πρασόρυζο. Και δώστου βότανα να κάνουμε κεφάλι. Και θυμάρι και λεβάντα και ρίγανη και δυόσμο…Γλάστρες και κακό. Ζούμε τα χρόνια των μυρωδικών! Στην κυριολεξία. Με τις αναθυμιάσεις περνάμε…Αχ Ελλάδα! Και πάλι διασώζεται η εξαιρετική Ψυχούλη αλλά να πάρει κανένα κιλό βρε παιδί μου! (Μπορώ ν΄αναλάβω να το στεριώσω το κορίτσι). Βάζει μια τόση δα μπουκίτσα στα δόντια…Στα δόντια την βάζει όχι στο στόμα και χτυπιέται από απόλαυση! Τι καταλαβαίνει στο τόσο δα; Πάντα απορώ. Τέλος πάντων…Σας έχω και καλά νέα. Καθώς Χριστούγεννα έρχονται. Απαλλαχτήκαμε πατριώτες από τα μενού της φραγκόκοτας! ΛΕΥΤΕΡΙΑ! Είδα στην αλληλογραφία μου τις γιορτινές προτάσεις των εστιατορίων και ησύχασε η ψυχή μου. Θα φάμε ότι μας κάνει κέφι φέτος. Μακάρι σπιτικό, απλό, μαμαδίστικο φαγάκι. Από τα χρόνια που το κοτόπουλο είχε τρεις, άντε τέσσερις εκδοχές… Κοκκινιστό, λεμονάτο, στον φούρνο με πατατούλες και Μιλανέζα! Μεγάλη εξτραβαγκάνζα! Να σας δώσω τη συνταγή; Λοιπόν βράζουμε το κοτόπουλο με την φλούδα ενός πορτοκαλιού και λίγους κόκκους μπαχ….ΣΤΟΠ! Κόλλησα το μικρόβιο….ΣΤΟΠ! Έτσι σιχάθηκα τη μαγειρική.
Υ.Γ Στο σπίτι μας μαγειρεύουμε όλοι. Άντρες, γυναίκες, παιδιά. Νομίζω καλά. Ρωτήστε και τους συμμετέχοντες στα συμπόσια της Κυριακής…Α!! Τις γλεντάμε τις Κυριακές. Καλή παρέα, κουβέντα, διαφωνίες, ρακάκι, φωνές, καβγαδάκια, κάποιος παίρνει κι έναν υπνάκο…Κοστολόγιο; Ανεκτίμητη αξία! Αι σιχτίρ! Πού θα μου κοστολογήσετε την μπουκιά το φαί!....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου