Nikolas Saliveros 4 Σεπτεμβρίου στις 3:01 μ.μ.
Ανάπτυξης το ΡΑΛΛΥ, η γενιά των 5 ΕΥΡΩ και οι «φίλοι» μας Ήχος λειψάνων της χαράς από το παρελθόν σαλαμωτή ‘ναι είδηση , γιά πώληση αγαθών. Σερβίρεται με θέαμα και υποσχέσεις λόγου, τζούφιες μοιάζουνε βροντές σ’οπίσθια αλόγου. Κάποτε παίρναμε δροσιά στον ίσκιο μιας κολόνας λίγες θέλαμε δραχμές για γάλα κι’άλλα ψώνια. Ο χρόνος δεν βιαζότανε ,στα βήματα χελώνας , γιασεμοκιτρολέμονο είχαμε για κολόνια. Κάποτε όλα τα παιδιά χορεύαν σε αλάνες και το Σταυρό τους κάνανε σαν άκουγαν καμπάνες . Ενάμιση τους λείβοταν ,δύο για να τα κάνουν, κι’όταν αγάπη είχανε, ήξεραν πως δεν χάνουν. Πέντε χρειάζονται Ευρώ στον νιό ,τώρα τη μέρα, απ’τη λειψή τη σύνταξη, τ’απόμαχου πατέρα Στην εθνική «Ανάπτυξη» ,κι’αυτός για να συμβάλει, πρέπει ο «Φίλος» πιστωτής τοκόγλυφο να βγάλει. Η νιά στη καφετέρια κομπάζει και καπνίζει κι’αδιάφορος ο νιός μ’αγέρα χλιμιντρίζει. Μήτε που μέλλον σκέπτονται, γονείς , μήτε πατρίδα, αρκεί τα πέντε τα Ευρώ, στο μήνα νάν’ παρτίδα. «Ανάπτυξης» οι γειτονιές γιομούν «Καφέ»«Σουβλάκια» εκεί π’άλλοτε παίζανε ξυλίκι τα παιδάκια. Και όπου πράσινο εχθές κι’ αγνές βουσνιές γαιδάρων, «Ανάπτυξης» κοπρόσκυλα ξύνουν κοιλιές κουμπάρων. Για φόρο πέντε τα Ευρώ , πέντε για τη φαμίλια, για ένα μίχαλο ψωμί, και μια γουλιά στα χείλια. Κι’ ανάγκης το φιλότιμο, αν κάποιους τους πιέζει, από την Εσπερία, την ξενιτιά υβρίζουνε με γρέζι. Σε Ράλλυ-τρέχουμ’ όλοι μας ,ζωής κοινός ο ρόγχος , οι άσπονδοι οι «φίλοι» μας είν’ στο λαιμό ένας βρόγχος. «Αναπτυσσόμενοι ιχθείς» σε ιχθυοτροφεία, μ’αυτόχειρες και σκελετούς γιομούν νεκροταφεία. Ήχος οργής σαν έρχεται από το παρελθόν κατακλυσμού είναι αρχή, κατάλυση ηθών. Επέρχεται σαν κεραυνός, δείγμα μοιραίου ψόγου και οίκτος δεν παρέχεται, ωσάν εκ ζώου αλόγου. ---------------- Με τις φωνές του παρελθόντος, τρέχουν αλήθειες λίγες , φωνές βοώντος και «Λόγια πτερόεντα», σκότους ο βρόντος. Ξεκάλτσωτος σε Ράλλυ ,δεν θα σου φύγει πόντος, μα στους νεκρούς, πνοή ,δεν βρίσκεις, ενός ζώντος. Γι’αυτό τους «Φίλους» διάλεγε λίαν « ιδεασμένος,» να μη βρεθείς ανάσκελα, για πάντα ξαπλωμένος.* *Νεκρός, κι’ουχί θαμμένος. Σάλος