Αποκατάσταση του Ανδρέα εδώ και τώρα!
21/09/2012
του Γιώργου Λακόπουλου
Ή δεν έχουν δει ποτέ την ταινία, ή
πρόκειται για σκόπιμη παραπληροφόρηση. Αυτό που συμβαίνει πάντως όλο και
πιο συχνά στο δημόσιο βίο το τελευταίο διάστημα συνιστά σκάνδαλο. Και
αν υπάρχει Θεός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, οφείλει να παρέμβει
για να προστατεύει την τιμή και την υπόληψη του συγκεκριμένου πολιτικού
άνδρα.
Μιλάμε για τον Ανδρέα. Τον Παπανδρέου; Όχι. Τον Λοβέρδο; Ούτε; Τον καπεταν Ανδρέα Ζέπο; Καμία σχέση. Ο πολιτικός που σπιλώνεται συστηματικά από άλλους πολιτικούς είναι ο θρυλικός Ανδρέας Μαυρογυαλούρος.
Κάθε τόσο ο κινηματογραφικός ήρωας του Σακελάριου αναφέρεται από τους πολιτικούς για να κατηγορήσουν ο ένας τον άλλο. Αποκαλούνται μεταξύ τους Μαυρογυαλούροι και νομίζουν ότι δεν υπάρχει χειρότερη μομφή. Το τελευταίο επεισόδιο στο οποίο τον ενέπλεξαν, ήταν μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Σίμου Κεδίκογλου- οι άσχετοι.
Έλεος: ο Μαυρογυαλούρος ήταν η καλή εκδοχή πολιτικού. Προς μίμηση, όχι προς αποφυγή. Υπήρξε υπουργός με υποδειγματική συμπεριφορά. Αμέσως μόλις πληροφορήθηκε τις ρεμούλες στο υπουργείο του από τους κομματάρχες του, έσπευσε να τους διαολοστείλει και να παραιτηθεί. Δεν προσπάθησε να τους καλύψει.
Μπορεί να ανέχθηκε τα καμώματα του οικογενειακού του περιβάλλοντος για ένα διάστημα, αλλά στο τέλος τους έβαλε όλους και όλες στη θέση τους. Μπορεί το επιτελείο του να έκανε μπίζνες πίσω από την πλάτη του, αλλά όταν το πήρε είδηση τους τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί. Και απαρνήθηκε το μαύρο αυτοκίνητο και τις συνοδείες οδηγών, χωροφυλάκων και λοιπών παρατρεχάμενων.
Μακάρι να του έμοιαζαν οι σημερινοί πολιτικοί. Να είχαν ένα ελάχιστο από την ευαισθησία του Μαυρογυαλούρου. Όταν κατάλαβε ότι ο ίδιος φέρει ευθύνη για όσα κάνουν οι δικοί του, αποστράτευσε πρώτα τον εαυτό του χωρίς κανείς να τον υποχρεώσει. Πόσοι από τους σύγχρονους πολιτικούς το κάνουν;
Αυτά δεν τα αντιλαμβάνονται οι κανονικοί επίγονοί του, αλλά τουλάχιστον να μην σπιλώνουν τη «μνήμη» του. Θα ήταν τιμή τους να είναι Μαυρογυαλούροι, όχι ντροπή. Εν ανάγκη ας τους προβάλει την ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο» στην ολομέλεια ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Δεν θα είναι δα και καμιά πρωτοτυπία να προβληθεί ταινία στην αίθουσα της Ολομέλειας- άλλοι το έκαναν στην αίθουσα του υπουργικού συμβουλίου.
Επιπροσθέτως πρέπει να αντιδράσει και η κοινωνία, οι λεγόμενοι ενεργοί πολίτες. Όσοι ενδιαφέρονται για την ιστορική αλήθεια στο δημόσιο βίο και για την ανάδειξη των αληθινών προτύπων της πολιτικής -όχι κάτι χοντρόπετσων που υμνολογούνται ενώ βοά ο κόσμος. Ίσως η δημιουργία ενός Συλλόγου Αποκατάστασης του Ανδρέα Μαυρογυαλούρου, είναι περισσότερο απαραίτητος από ποτέ. Για να μην πούμε ότι η Βουλή πρέπει να συντάξει και να μοιράσει στα μελή της τον Κώδικα Δεοντολογίας Μαυρογυαλούρου- καλό θα τους έκανε.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών protagon.gr
Μιλάμε για τον Ανδρέα. Τον Παπανδρέου; Όχι. Τον Λοβέρδο; Ούτε; Τον καπεταν Ανδρέα Ζέπο; Καμία σχέση. Ο πολιτικός που σπιλώνεται συστηματικά από άλλους πολιτικούς είναι ο θρυλικός Ανδρέας Μαυρογυαλούρος.
Κάθε τόσο ο κινηματογραφικός ήρωας του Σακελάριου αναφέρεται από τους πολιτικούς για να κατηγορήσουν ο ένας τον άλλο. Αποκαλούνται μεταξύ τους Μαυρογυαλούροι και νομίζουν ότι δεν υπάρχει χειρότερη μομφή. Το τελευταίο επεισόδιο στο οποίο τον ενέπλεξαν, ήταν μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Σίμου Κεδίκογλου- οι άσχετοι.
Έλεος: ο Μαυρογυαλούρος ήταν η καλή εκδοχή πολιτικού. Προς μίμηση, όχι προς αποφυγή. Υπήρξε υπουργός με υποδειγματική συμπεριφορά. Αμέσως μόλις πληροφορήθηκε τις ρεμούλες στο υπουργείο του από τους κομματάρχες του, έσπευσε να τους διαολοστείλει και να παραιτηθεί. Δεν προσπάθησε να τους καλύψει.
Μπορεί να ανέχθηκε τα καμώματα του οικογενειακού του περιβάλλοντος για ένα διάστημα, αλλά στο τέλος τους έβαλε όλους και όλες στη θέση τους. Μπορεί το επιτελείο του να έκανε μπίζνες πίσω από την πλάτη του, αλλά όταν το πήρε είδηση τους τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί. Και απαρνήθηκε το μαύρο αυτοκίνητο και τις συνοδείες οδηγών, χωροφυλάκων και λοιπών παρατρεχάμενων.
Μακάρι να του έμοιαζαν οι σημερινοί πολιτικοί. Να είχαν ένα ελάχιστο από την ευαισθησία του Μαυρογυαλούρου. Όταν κατάλαβε ότι ο ίδιος φέρει ευθύνη για όσα κάνουν οι δικοί του, αποστράτευσε πρώτα τον εαυτό του χωρίς κανείς να τον υποχρεώσει. Πόσοι από τους σύγχρονους πολιτικούς το κάνουν;
Αυτά δεν τα αντιλαμβάνονται οι κανονικοί επίγονοί του, αλλά τουλάχιστον να μην σπιλώνουν τη «μνήμη» του. Θα ήταν τιμή τους να είναι Μαυρογυαλούροι, όχι ντροπή. Εν ανάγκη ας τους προβάλει την ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο» στην ολομέλεια ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Δεν θα είναι δα και καμιά πρωτοτυπία να προβληθεί ταινία στην αίθουσα της Ολομέλειας- άλλοι το έκαναν στην αίθουσα του υπουργικού συμβουλίου.
Επιπροσθέτως πρέπει να αντιδράσει και η κοινωνία, οι λεγόμενοι ενεργοί πολίτες. Όσοι ενδιαφέρονται για την ιστορική αλήθεια στο δημόσιο βίο και για την ανάδειξη των αληθινών προτύπων της πολιτικής -όχι κάτι χοντρόπετσων που υμνολογούνται ενώ βοά ο κόσμος. Ίσως η δημιουργία ενός Συλλόγου Αποκατάστασης του Ανδρέα Μαυρογυαλούρου, είναι περισσότερο απαραίτητος από ποτέ. Για να μην πούμε ότι η Βουλή πρέπει να συντάξει και να μοιράσει στα μελή της τον Κώδικα Δεοντολογίας Μαυρογυαλούρου- καλό θα τους έκανε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου