Καθένας δεν πιστεύει πως μια μέρα θα πεθάνει, όσο κι’άν ένα πόδι του έχει μέσα στο λάκκο. Τον εαυτό του νοιάζεται, ένα καλό δεν κάνει, το φόβο του κατανικά, καμώνοντας το δράκο.
Ποτέ μονάχος δεν μπορεί, ο «κόσμος»τον πηγαίνει φονιάς όπου δεν θάβεται σαν το μαμούνι δάκο. Ξεχνά πως η ζωούλα του κρέμετ’απο ταβάνι και ένα απίδι πως μετρά στου Χάροντα το σάκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου