ΠΟΙΗΣΗ

Nikolas Saliverosδημοσίευσε στο‎Emmanouil Mainas

πριν από μία ώρα περίπου

Μάνο.. γεια
Κι' άλλο πρωτομαγιάτικο

Πρώτη του Μάη, πλέκουν στεφάνι,
γύρω με λούλουδα ή με πλεκτάνη.
«Πλέμπα» στο πέλαγος, «ταγοί» σε λιμάνι,
«λαπάδες» τ’όνειρου ,βγάζουν φιρμάνι.

<Μη σκοτώνεις το Λουλούδι>*

Πολύ εδούλεψε ο Θεός του χάους τη σιωπή.
Βρόντησε, πλημμύρησε, γέννησε «Κόσμο» και ζωή.
Ένα εφύτεψε Ηλιανθό στ’ αγέρα τη κορφή
κι’ένα μοναδικό Λουλούδι ,πάνω στη μάνα γη.

Στον Ήλιο κάνει προσφορά <μέτρου> ζωής ακτίνες,
Νου στ’ επίλεχτο Λουλούδι, με θλίψες και οδύνες
των αισθήσεων κι’ ηδονικές ,απατηλές Σειρήνες.
Ήλιου και Νου το φως, πέφτει σε πόλεμου τις δίνες,
από αρχής, οιωνοί κακού, πού έμελλαν ερμίνες.

Τη μέρα ο Ηλιος οχυρώνει και διώχνει το σκοτάδι.
Το φως του θέλει ο Ανθός, όλο της σκέψης χάδι
και τους καρπούς του κόσμου κλαδεύει κάθε βράδυ.
Μ’αφού η βουλιμιά του Λουλουδιού είν’παρακλάδι
τ ’ανθρώπου ο κήπος θ’αγκαλιάζετ’ απ’τον Αδη.

Το φως του Ήλιου, ευεργεσία, όμως σκοτώνει.
Ο Νους τ’ανθρώπου ,το άπλωμα του σαν ορθώνει,
μ’αγάπης μύρο, μια ματιά, ένα τραγούδι
κι’ ευχή Θεού ,πούν’ στο χειμώνα ανεμώνη,
το θάνατο προφταίνει και έαρος ωδή υψώνει:
Συνταξιδιώτη , « Μη σκοτώνεις το Λουλούδι»

*Με σκοτωμένα «ανθρώπινα λουλούδια»
κοσμημένος είναι ο νέος αιώνα μας.
Νύχτιοι κηπουροί κλαδεύουν μυαλούδια
κι’η απάθεια γίνεται μόνιμος θαμώνας μας.

(Απ’την ομώνυμη συλλογή μου.)

Σάλος