Τετάρτη, Οκτωβρίου 29

ΠΟΙΗΣΗ

Μη σας ξεγελά παιδιά μου (Ναυτική ποίηση)
Τρίτη, 21 Οκτωβρίου 2014 09:15 μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Μη σας ξεγελά παιδιά μου (Ναυτική ποίηση)
Κατηγορία Αρθρογραφία
Μάνο αξίζει...............
Μη σας ξεγελά παιδιά μου..., ο καλός καιρός,
έρχονται κρύα, παγωνιά, χειμώνας βαρύς, χιόνια,
βροχές.
του Δημήτρη Βόϊκου
Δεν χρειάζεται και δεν ωφελεί να συμβουλεύεστε
τα μετεωρολογικά, τους δορυφόρους
και τα δελτία ειδήσεων.
Αιώνες τώρα ..., το χιόνι πέφτει..., μας πλακώνει,
μας λειώνει..., λειώνει χειμώνα και καλοκαίρι.
Ποιος..., τώρα θα σηκωθεί το πρωί,ν'ανάψει τη
σόμπα, το καλοριφέρ;
Ποιος ..., θα τραβήξει τις κουρτίνες;
Ποιος θα συμμαζέψει το σπίτι;
Ποιος θα στρώσει τα κρεβάτια;
Ποιος θα ρωτήσει για τον καιρό;
Ποιος θα απαντήσει;
Ποιος θα ανοίξει το ραδιόφωνο να κυλήσει
στο διάδρομο η μουσική;
Ποιος θα φτιάξει την πορτοκαλάδα, το γάλα, τον καφέ;
Τι κάνεις εσύ Γιώργο; Τι κάνεις Χρυσάνθη;
Είναι στη θέση της η ομπρέλα; Οι γαλότσες για τη
βροχή; Το πανωφόρι, το αδιάβροχο, το κασκόλ,
τα γάντια, ο σκούφος;
Σε ποιον θα διηγηθείτε το όνειρο σας, τον
εφιάλτη σας, το πρόβλημά σας;
Ποιος θα μαζέψει τις πέτρες απ' τον ύπνο σας;
Ποιος θα σας το εξηγήσει, θα σας καθησυχάσει,
θα μαζέψει τα δάκρυά σας, τα αναφιλητά σας;
Εγώ δεν ξέρω, δεν μπορώ, συγχωρήστε με...!
Ποιος ..., θα σας σταυρώσει κρυφά, καθώς
φεύγατε για τη δουλειά, για το ταξίδι;
Ποιος θα σκουπίσει τη σκόνη, το σαράκι;
Ποιος θα χτίσει ότι γκρέμισε η ζωή, ότι πήρε,
ότι έφαγε η βροχή;
Εγώ..., εγώ δεν ξέρω, δεν μπορώ...!
Ποιος θα φέρει λουλούδια μέσα στο σπίτι;
Θα φέρει τη δροσιά τους;
Ποιος θα κρύψει το κλειδί για να το βρείτε,
όταν γυρίσετε στο σπίτι;
Ποιος θα βγει ξυπόλητος τη νύχτα ...,
που βρίσκει τα χρήματα να πληρώσει το ταξί;
Ποιος ..., ποιος θ' ακούσει τα προβλήματά σας,
με το γέλιο, με τη χειρονομία, με την αγάπη,
με τη σιωπή, με την υπομονή, με τη σοφία;
Ποιος είναι αυτός, που δεν ρωτά ποτέ ..., γιατί...
πότε ..., ποιος, ποιοι, τι ώρα ..., τι ώρα ήρθες,
τι ώρα φεύγεις, τι ώρα είναι αυτή ..., τι δάκρυα,
τι φωνές, γιατί παρακαλάς, γιατί κλαις...!
Εγώ ...; εγώ δεν ξέρω ...!
Εγώ ξέρω από καράβια, από θάλασσες,
από μπάρκα, να παλεύω με τα κύματα,
να παίζω τη ζωή μου κορώνα - γράμματα κάθε στιγμή.
Που είναι εκείνη; Γιατί έφυγε;
Ποιος θα την αναπληρώσει; Ποιος της έδειξε την έξοδο ...,
ποιος την έδιωξε απ' την ζωή ...;
Ποιος στερεύει τις πηγές που τρέφουν τέτοιους ανθρώπους ...;
Ποια αφροσύνη, ποιος εγωισμός, ποια τρέλα,
ποια ανικανότητα, ποια αναπηρία ψυχής
ξεριζώνει μια ζωή ...;
Ποιος...;
10/10/09
Emmanouil Mainas

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου