Αλληγορία Mε θεωρούν δυσνόητο, ορνιθο-παπαγάλο, μα «κόμπο»έχω στο μυαλό κι’αυτόν θέλω να βγάλω. Κόμπο που μοιάζει «Γόρδιος» κι’ έγινε μέγας μύθος, σαν του Διογένη μυστικό που κρύβει ένας πίθος. Δεν είν’ απλά κι’ απέριττα όλα αυτά που γράφω, ψυχρά φαίνονται χρώματα απ’άγνωστο ζωγράφο, όμως θαρρώ ασύλητο του πρόγονου τον τάφο, που με δικό του ο καθείς λογίζει ψυχογράφο. Τα βότσαλα στη αμμουδιά δεν μοιάζουνε στο χρώμα, μήτε σε μέγεθος ,υφή σε θέση και σε χρόνο. Μέρα και νύχτα ο άνθρωπος, όσο πατεί στο χώμα, γιομεί η ψυχή του μ ’έρωτα, είτε μ’άγριο φθόνο. Κάποιοι καταλαβαίνουνε, κι’άλλοι απλά υβρίζουν, μίσους μαστίγιο κρατούν στην όψη της αγάπης. Κάνουν αλήθεια το «Εγώ» κι’ ωμά καταποντίζουν ελπίδα γέννας «Χρυσανθού» στη αγκαλιά της λάσπης. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου