Ξεθάβοντας παλιές αμαρτίες
«Τζούφιες βροντές» και οι «μορφές» της
Η χέστρα- τον παλιό-καλό καιρό,
έξω ήταν απ’το σπίτι και χωρίς νερό.
Εξω κι’η κάλπη, για καθήκον ιερό,
προς ρίψην ψήφου, δια μέλλον καθαρό.
Σε μια τρύπα μεσ’το χώμα,το σκατό απολειφάδι,
ή κυτίου τη σχισμή ψηφοδέλτιο μακρύ σαν παραγάδι
έριχνες, πάντοτε «βάζοντας καλό σημάδι». Για να πάψει η κοιλιά κι’μοίρα σου νάναι ρημάδι
απ’το πρωϊ σφιγγόσουν κι’ «ψηφούσες» ,μέχρι βράδυ
Ξαλάφρωνε έτσι το κοιλί σου,
στο δρόμο, στο χωράφι, στην αυλή σου,
είτε έβγαζες το βουλευτή σου,
στο χωριό, στη πόλη, στο νησί σου
. Κοιλιά και τσέπη αν δεν έχουνε χορτάσει,
«Τζούφια βροντή» στον αγέρα θα ξεσπάσει.
«Τζούφιες βροντές» και υποσχέσεις λόγων,
μοιάζουν πορδές περήφανων αλόγων
Αν οι «Βροντες» σταματούν να είναι «Τζούφιες»,
τότε οι μέρες ,δεν είναι στα λουλούδια κούφιες.
Και τέλος, για το.. σκούπισμα,
αντί για «βόλεμα» με χαρτάκι λυγερό,
με φύλλο εφημερίδας είχες βούρτσισμα
και έκανες έναν πρωκτό ..σκληρό...
Και οι Μαυρογιαλούροι …
«ψήφο» αλλάζαν με κουλούρι,
τάζανε και κανναβούρι,
για να ρουφήξουνέ σου κατόπιν το μεδούλι.
Και σε φωνάζαν…τυχερό,
που σ’ άφηναν λεύτερα να μουντζώνεις,
τον πισινό τους όμως μη λερώνεις. Λέγαν , για νάχεις στη ζωή ησυχασμό,
πρέπει ο «Βροντή» σου νάχει το «σκασμό».
Μα όταν η «Βροντή» φέρει βροχή,
ποτίζεται το δίκιο, πληρώνει η ενοχή.
Σάλος-2004- |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου