Κορεατική χερσόνησος: 60 χρόνια μετά την ανακωχή, αναβιώνει η απειλή
Τελευταία ανανέωση: Κυριακή 07 Απριλίου 2013 08:48
Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν ξανά στην κορεατική χερσόνησο, 60
ακριβώς χρόνια μετά την ανακωχή που άφησε ένα έθνος χωρισμένο στα δύο.
Πώς κατέληξε η Βόρεια Κορέα να γίνει το τελευταίο απαγορευμένο μέρος του
πλανήτη και γιατί απειλεί σήμερα τη Νότια και τους συμμάχους της με
πυρηνικό ολοκαύτωμα;
Ο Πόλεμος της Κορέας
ξέσπασε στις 25 Ιουνίου του 1950 και οι δύο πλευρές έφτασαν σε ανακωχή
στις 27 Ιουλίου του 1953, χωρίς ποτέ να συνάψουν ειρήνη. Θεωρητικά είναι
ένας πόλεμος που δεν έχει ακόμη τελειώσει -και η Βόρεια Κορέα
δείχνει ότι το θυμάται καλά αυτό, γυρεύοντας σήμερα να τον συνεχίσει...
Κατά τη διάρκεια των τριών εκείνων ετών περίπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι
(κυρίως άμαχος πληθυσμός) έχασαν τη ζωή τους -δείτε και τις
συγκονιστικές φωτογραφίες της εποχής στη photo gallery. Κι όμως, ο νέος
ηγέτης της Βόρειας Κορέας, ο Κιμ Γιονγκ Ουν, που γεννήθηκε 30 ολόκληρα
χρόνια μετά την ανακωχή, δεν διστάζει σήμερα να απειλεί να αναβιώσει
εκείνη τη φρικιαστική για την κορεατική χερσόνησο εποχή.
Πώς φτάσαμε όμως στην διάσπαση του κορεατικού έθνους σε δύο κράτη και γιατί σήμερα οι δύο αυτές χώρες βρίσκονται ξανά τόσο κοντά στον πόλεμο;
Η ιαπωνική κατοχή
Η διάσπαση της Κορέας θυμίζει αυτήν της Γερμανίας. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για κάποιο διαχωρισμό σαν αυτόν της Γιουγκοσλαβίας ή της Σοβιετικής Ένωσης, όπου το κάθε έθνος δημιούργησε το δικό του κράτος. Αντιθέτως: Είναι η διάσπαση σε δύο Κορέες που κρατά ένα έθνος χωρισμένο.
Η Κορεατική Αυτοκρατορία ήταν μια ναυτική δύναμη που διατηρήθηκε ως τον πρόπερασμένο αιώνα, αλλά που στις αρχές του 20ου έπεσε θύμα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των Ιαπώνων στην περιοχή. Το 1905, οι Ιάπωνες πέτυχαν μια αναπάντεχη νίκη επί της Ρωσίας και προσήρτησαν την Μαντσουρία (είχαν ήδη εκτοπίσει τους Κινέζους από την περιοχή, δυο χρόνια νωρίτερα) και την ανυπεράσπιστη Κορέα.
Η Κορέα έμεινε στα χέρια της Ιαπωνίας μέχρι την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (κατά τη διάρκεια του οποίου ένας τεράστιος αριθμός από 300.000 ως 800.000 Κορεάτες πέθαναν, λόγω των απάνθρωπων συνθηκών υπό τις οποίες εργάζονταν στα ιαπωνικά εργοστάσια παραγωγής όπλων και προμηθειών, αλλά και λόγω των ατομικών βομβαρδισμών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι).
Ο ψυχρός πόλεμος
Μετά την ήττα των Ιαπώνων, εγκαταστάθηκαν στην κορεατική χερσόνησο συμμαχικές δυνάμεις, όπως ακριβώς έγινε και στη Γερμανία. Η 38η παράλληλος ορίστηκε ως το σύνορο, βορείως του οποίου έκαναν κουμάντο οι Σοβιετικοί και νοτίως οι Αμερικανοί. Όπως είναι λογικό, στο Βορρά ευδοκίμησαν εντελώς διαφορετικές αντιλήψεις απ' ότι στο Νότο.
Οι Σοβιετικοί εγκαθίδρυσαν αμέσως ένα Σοβιέτ, το οποίο έδωσε τη θέση του το 1948 σε μια κυβέρνησης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Βόρειας Κορέας, υπό τον Κιμ Ιλ Σουνγκ, παππού του σημερινού ηγέτη και στενού συνεργάτη του Στάλιν. Δύο χρόνια αργότερα, ο Βορειοκορεάτης ηγέτης κατάφερε να πείσει τον Ιωσήφ Στάλιν ότι θα μπορούσε με ένα σύντομο πόλεμο να ενώσει και το νότιο κομμάτι της Κορέας σε ένα ενιαίο, κομμουνιστικό κράτος. Με τη στήριξη, λοιπόν, της Σ. Ένωσης και της Κίνας σε οπλισμό και εφόδια, οι Βορειοκορεάτες επιχείρησαν να περάσουν την 38η παράλληλο και να διώξουν τους Αμερικανούς.
Αυτό που ξέσπασε το 1950 ήταν η πρώτη πράξη του Ψυχρού Πολέμου. Ένας εμφύλιος πόλεμος ανελέητος, παρόμοιος με αυτόν που είχε μόλις λήξει στην Ελλάδα -μόνο που είχε ακόμη μεγαλύτερες ανθρώπινιες απώλειες. Ήταν τόσο μεγάλο το κόστος σε ζωές που τελικά οι δύο πλευρές προτίμησαν να κάνουν ανακωχή χωρίς πρακτικά να έχει αλλάξει κάτι στα σύνορά τους, τρία χρόνια αργότερα.
Η εξέλιξη των δύο κρατών
Το ιδιότυπο καθεστώς οικογενειοκρατίας και σοβιετικού ολοκληρωτισμού που εγκατέστησε ο Κιμ Ιλ Σουνγκ στο Βορρά έμεινε απίστευτα απομονωμένο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και μετά την αλλαγή πλεύσης της κινεζικής ηγεσίας προς τον καπιταλισμό. Στα 60 χρόνια που πέρασαν από την ανακωχή του πολέμου της Κορέας οι δύο χώρες εξελίχθηκαν με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Η Νότια έγινε πατρίδα μερικών από τις σημαντικότερες βιομηχανίες του κόσμου (και πρόσφατα κοιτίδα της ποπ μουσικής), ενώ η Βόρεια ένα από τα πιο φτωχά κράτη στον κόσμο.
Όταν ο γιος του Κιμ Ιλ Σουνγκ, ο Κιμ Γιονγκ Ιλ πέθανε τον Δεκέμβριο του 2011, για να αναλάβει ο 28χρονος τότε, γιος του Κιμ Γιονγκ Ουν, δύο ήταν οι κύριες εκδοχές για τη συνέχεια: Η πρώτη έλεγε ότι ο νεαρός ηγέτης θα έκανε ανοίγματα προς τη Δύση και σιγά σιγά θα έβγαζε τη χώρα απο το σκοτάδι. Η δεύτερη έλεγε ότι θα ήταν εύκολη λεία στα χέρια των αξιωματικών του βορειοκορεατικού στρατού που θα τον έπειθαν ότι απειλείται από παντού και ότι θα έπρεπε να χτυπήσει πρώτος.
Η αμερικανική εξωτερική πολιτική, που μετά την απεμπλοκή από το Ιράν και το θάνατο του Μπιν Λάντεν, ψάχνει για τον επόμενο "κακό", έχει ως κύριους στόχους το Ιράν και την Βόρεια Κορέα. Οι υψηλοί τόνοι που τηρήθηκαν και από τις δύο πλευρές, κλιμάκωσαν την κατάσταση και έπεισαν τον νεαρό Κιμ Γιονγκ Ουν ότι το καθεστώς του απειλείται.
Η απορία όλων σήμερα είναι: Έχει όντως η Βόρεια Κορέα τη δύναμη που υποστηρίζει ότι έχει, ώστε να προκαλέσει ένα νέο ολοκαύτωμα στην περιοχή; Ή ο νεαρός ηγέτης της θα καταλάβει σύντομα ότι δεν τον παίρνει να κάνει τέτοια γεωπολιτικά παιχνίδια και θα αποσύρει τις απειλές του (προκαλώντας, όμως, ένα απρόβλεπτο ντόμινο αντιδράσεων στο εσωτερικό της χώρας);
Πώς φτάσαμε όμως στην διάσπαση του κορεατικού έθνους σε δύο κράτη και γιατί σήμερα οι δύο αυτές χώρες βρίσκονται ξανά τόσο κοντά στον πόλεμο;
Η ιαπωνική κατοχή
Η διάσπαση της Κορέας θυμίζει αυτήν της Γερμανίας. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για κάποιο διαχωρισμό σαν αυτόν της Γιουγκοσλαβίας ή της Σοβιετικής Ένωσης, όπου το κάθε έθνος δημιούργησε το δικό του κράτος. Αντιθέτως: Είναι η διάσπαση σε δύο Κορέες που κρατά ένα έθνος χωρισμένο.
Η Κορεατική Αυτοκρατορία ήταν μια ναυτική δύναμη που διατηρήθηκε ως τον πρόπερασμένο αιώνα, αλλά που στις αρχές του 20ου έπεσε θύμα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των Ιαπώνων στην περιοχή. Το 1905, οι Ιάπωνες πέτυχαν μια αναπάντεχη νίκη επί της Ρωσίας και προσήρτησαν την Μαντσουρία (είχαν ήδη εκτοπίσει τους Κινέζους από την περιοχή, δυο χρόνια νωρίτερα) και την ανυπεράσπιστη Κορέα.
Η Κορέα έμεινε στα χέρια της Ιαπωνίας μέχρι την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (κατά τη διάρκεια του οποίου ένας τεράστιος αριθμός από 300.000 ως 800.000 Κορεάτες πέθαναν, λόγω των απάνθρωπων συνθηκών υπό τις οποίες εργάζονταν στα ιαπωνικά εργοστάσια παραγωγής όπλων και προμηθειών, αλλά και λόγω των ατομικών βομβαρδισμών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι).
Ο ψυχρός πόλεμος
Μετά την ήττα των Ιαπώνων, εγκαταστάθηκαν στην κορεατική χερσόνησο συμμαχικές δυνάμεις, όπως ακριβώς έγινε και στη Γερμανία. Η 38η παράλληλος ορίστηκε ως το σύνορο, βορείως του οποίου έκαναν κουμάντο οι Σοβιετικοί και νοτίως οι Αμερικανοί. Όπως είναι λογικό, στο Βορρά ευδοκίμησαν εντελώς διαφορετικές αντιλήψεις απ' ότι στο Νότο.
Οι Σοβιετικοί εγκαθίδρυσαν αμέσως ένα Σοβιέτ, το οποίο έδωσε τη θέση του το 1948 σε μια κυβέρνησης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Βόρειας Κορέας, υπό τον Κιμ Ιλ Σουνγκ, παππού του σημερινού ηγέτη και στενού συνεργάτη του Στάλιν. Δύο χρόνια αργότερα, ο Βορειοκορεάτης ηγέτης κατάφερε να πείσει τον Ιωσήφ Στάλιν ότι θα μπορούσε με ένα σύντομο πόλεμο να ενώσει και το νότιο κομμάτι της Κορέας σε ένα ενιαίο, κομμουνιστικό κράτος. Με τη στήριξη, λοιπόν, της Σ. Ένωσης και της Κίνας σε οπλισμό και εφόδια, οι Βορειοκορεάτες επιχείρησαν να περάσουν την 38η παράλληλο και να διώξουν τους Αμερικανούς.
Αυτό που ξέσπασε το 1950 ήταν η πρώτη πράξη του Ψυχρού Πολέμου. Ένας εμφύλιος πόλεμος ανελέητος, παρόμοιος με αυτόν που είχε μόλις λήξει στην Ελλάδα -μόνο που είχε ακόμη μεγαλύτερες ανθρώπινιες απώλειες. Ήταν τόσο μεγάλο το κόστος σε ζωές που τελικά οι δύο πλευρές προτίμησαν να κάνουν ανακωχή χωρίς πρακτικά να έχει αλλάξει κάτι στα σύνορά τους, τρία χρόνια αργότερα.
Η εξέλιξη των δύο κρατών
Το ιδιότυπο καθεστώς οικογενειοκρατίας και σοβιετικού ολοκληρωτισμού που εγκατέστησε ο Κιμ Ιλ Σουνγκ στο Βορρά έμεινε απίστευτα απομονωμένο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και μετά την αλλαγή πλεύσης της κινεζικής ηγεσίας προς τον καπιταλισμό. Στα 60 χρόνια που πέρασαν από την ανακωχή του πολέμου της Κορέας οι δύο χώρες εξελίχθηκαν με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Η Νότια έγινε πατρίδα μερικών από τις σημαντικότερες βιομηχανίες του κόσμου (και πρόσφατα κοιτίδα της ποπ μουσικής), ενώ η Βόρεια ένα από τα πιο φτωχά κράτη στον κόσμο.
Όταν ο γιος του Κιμ Ιλ Σουνγκ, ο Κιμ Γιονγκ Ιλ πέθανε τον Δεκέμβριο του 2011, για να αναλάβει ο 28χρονος τότε, γιος του Κιμ Γιονγκ Ουν, δύο ήταν οι κύριες εκδοχές για τη συνέχεια: Η πρώτη έλεγε ότι ο νεαρός ηγέτης θα έκανε ανοίγματα προς τη Δύση και σιγά σιγά θα έβγαζε τη χώρα απο το σκοτάδι. Η δεύτερη έλεγε ότι θα ήταν εύκολη λεία στα χέρια των αξιωματικών του βορειοκορεατικού στρατού που θα τον έπειθαν ότι απειλείται από παντού και ότι θα έπρεπε να χτυπήσει πρώτος.
Η αμερικανική εξωτερική πολιτική, που μετά την απεμπλοκή από το Ιράν και το θάνατο του Μπιν Λάντεν, ψάχνει για τον επόμενο "κακό", έχει ως κύριους στόχους το Ιράν και την Βόρεια Κορέα. Οι υψηλοί τόνοι που τηρήθηκαν και από τις δύο πλευρές, κλιμάκωσαν την κατάσταση και έπεισαν τον νεαρό Κιμ Γιονγκ Ουν ότι το καθεστώς του απειλείται.
Η απορία όλων σήμερα είναι: Έχει όντως η Βόρεια Κορέα τη δύναμη που υποστηρίζει ότι έχει, ώστε να προκαλέσει ένα νέο ολοκαύτωμα στην περιοχή; Ή ο νεαρός ηγέτης της θα καταλάβει σύντομα ότι δεν τον παίρνει να κάνει τέτοια γεωπολιτικά παιχνίδια και θα αποσύρει τις απειλές του (προκαλώντας, όμως, ένα απρόβλεπτο ντόμινο αντιδράσεων στο εσωτερικό της χώρας);
Διαβάστε επίσης:
Read more: http://www.newsbomb.gr/diethnh/story/294907/60-hronia-meta-tin-anakohi--tha-epistrepsei-o-polemos-stin-korea#ixzz2Pl3WQqsP
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου