This entry was posted in Επισημαίνουμε. Bookmark the permalink.
Τα νέα “Λίμπερτυ” και το νέο φαγοπότι της κρατικοδίαιτης διαπλοκής
1946. Η Ελλάδα διαλυμένη από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, προσπαθεί να συνέλθει και να σταθεί στα πόδια της. Οικονομία σε πλήρη αποσάθρωση, βιομηχανία ανύπαρκτη, βιοτεχνία σε πρωτόγονη κατάσταση, ναυτιλία σε δραματική κατάσταση αφού πολλά ελληνικά πλοία καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου. Μια λέξη τραγωδία στην οικονομική ζωή του τόπου.
Τότε λοιπόν οι φίλοι μας Αμερικανοί σκέφτηκαν να μας βοηθήσουν. Πάντα… αφιλοκερδώς.
Με δυο τρόπους. Ο πρώτος ήταν το περίφημο Σχέδιο Μάρσαλ το 1947 όταν για μια 5ετία δόθηκαν σημαντικά κεφάλαια στην Ελλάδα για να ανασυγκροτηθεί. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε χώρες που ενδιέφεραν τις ΗΠΑ οι οποίες πέτυχαν τη σημαντικότερη νίκη της στην οικονομική διπλωματία. Κατάφεραν με το Σχέδιο Οικονομικής Βοήθειας όπως το ονόμασαν, να δημιουργήσουν το δικό τους τόξο επιρροής ενάντια στο “Σιδηρούν Παραπέτασμα”
Φυσικά, την οικονομική αυτή υποτέλεια πλήρωσε για πολλές δεκαετίες η Ελλάδα η οποία ήταν το προτεκτοράτο των Αμερικανών στην ευαίσθητη περιοχή της Μεσογείου.
Ο δεύτερος τρόπος βοήθειας ήταν τα περίφημα… Λίμπερτι. Πρόκειται για τα 100 αμερικανικά πλοία που δόθηκαν στη χώρα μας, σε μια προσπάθεια να ανασυγκροτήσει τη ναυτιλία της.
Τότε τα πλοία δόθηκαν σε Έλληνες εφοπλιστές, χωρίς να πληρώσουν δραχμή, με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, ή καλύτερα των ελληνικών κυβερνήσεων. Το 1946 κατέφτασαν τα liberty και λίγο μετά οι εφοπλιστές αγόρασαν άλλα 300 με δικά τους χρήματα.
Εκείνη την εποχή μπήκαν οι βάσεις για την ελληνική ναυτιλία που κυριαρχεί ακόμη στις θάλασσες.
Όμως, η εποχή εκείνη έμεινε στην ιστορία διότι κάποιοι εφοπλιστές έγιναν μεγιστάνες και από σαπιοκάραβα και βάρκες απέκτησαν πλοία χωρίς να βάλουν ούτε μια δραχμή από την τσέπη τους. Σταύρος Νιάρχος, Αριστοτέλης Ωνάσης, Κουλουκουντής, οι Γουλανδρήδες, ο Καρράς, οι Χανδρήδες ήταν οι πρώτοι που εκμεταλλεύτηκαν το θείο δώρο του θείου Σαμ. Ακολούθηκαν μεταπολεμικά άλλες γνωστές εφοπλιστικές οικογένειες όπως οι αδελφοί Εμπειρίκου, Λιβανού, Λαιμού, ο Αλαφούζος, οι Αγγελόπουλοι, ο Τσάκος, κ.λπ. πολύ αργότερα.
Έτσι, τα “πλοία της Ελευθερίας” δημιούργησαν από το μηδέν τα εφοπλιστικά τζάκια της χώρας, σε μια εποχή που το τονίζουμε, η οικονομική καταστροφή ήταν εμφανέστατη.
2011. Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, και μάλιστα τραγική. Η Ελλάδα βιώνει ένα φοβερό οικονομικό πόλεμο, η οικονομία της είναι κατεστραμμένη, είμαστε ήδη χρεοκοπημένοι και τα “κοράκια” έχουν κάνει την εμφάνισή τους πάνω από το “πτώμα”. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα φαίνεται να έρχονται τα νέα… Λίμπερτι, όπως 65 χρόνια πριν. Δε μιλάμε φυσικά για πλοία αλλά για άλλου είδους βοήθεια με… εγγύηση της ελληνικής κυβέρνησης.
Και η εγχώρια διαπλοκή ετοιμάζεται για το μεγάλο φαγοπότι, διότι πάντα κάτω από τις στάχτες μιας χώρας υπάρχουν οι ευκαιρίες για τους κυνηγούς. Παλιά και νέα επιχειρηματικά τζάκια στην Ελλάδα ετοιμάζονται να κάνουν τη μεγάλη μοιρασιά και μάλιστα χωρίς να βάλουν το χέρι στη τσέπη τους. Ενέργεια, κατασκευαστικά έργα, δημόσια ακίνητη περιουσία, εθνικός πλούτος, πετρέλαια στο Αιγαίο, τζόγος, ετοιμάζονται να θυσιαστούν από την κυβέρνηση στο βωμό της “σωτηρίας” της χώρας.
Αν διαβάσετε τις εφημερίδες του Σαββάτου και της Κυριακής με τις πιέσεις για ξεπούλημα αλλιώς κινδυνεύει η δόση του δανείου, θα καταλάβετε τι εννοούμε. Συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα ασκούν αφόρητες πιέσεις για να γίνει γρήγορα το μοίρασμα των φιλέτων. Και σ’ αυτό έχουν βρει άξιους συμπαραστάτες, κυρίως από ΗΠΑ και Γερμανία διότι τα λεφτά είναι πολλά και ουκ ολίγες ξένες εταιρείες ενδιαφέρονται για το καλύτερο οικόπεδο του πλανήτη.
Αν διαβάσετε την Καθημερινή της Κυριακής για το σχέδιο που επεξεργάζονται ώστε να ξεκινήσουν τα “βαλτωμένα” δημόσια έργα θα καταλάβετε. Να δώσουν οι τράπεζες στους εργολάβους 100 εκατ. αλλά να δοθεί και ισόποση εγγύηση από το κράτος και να καταβληθεί νωρίτερα από ότι συμφωνηθεί η κρατική συμβολή ώστε να ξεμπλέξουν τα έργα.
Υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις όπου μεγαλοεργολάβοι κι άλλοι επιχειρηματίες θα πάρουν δουλειές με… εγγύηση του δημοσίου.
Η δημόσια ακίνητη περιουσία μπορεί να συγκεντρωθεί σε μια εταιρεία, να αγοράσουν οι ιδιώτες μετοχές ή ομόλογα με εγγύηση του δημοσίου.
Η ενέργεια ήδη έχει αρχίσει να μοιράζεται σε βάρος της ΔΕΗ, όχι με εγγύηση, αλλά με χορηγία της κυβέρνησης. Τα πετρέλαια στο Αιγαίο με συνεκμετάλλευση αλλά και με κάποιους Έλληνες εφοπλιστές που ετοιμάζονται αγοράζοντας ειδικά πλοία.
Έτσι, τα νέα… Λίμπερτι θα συνδυαστούν με τη βοήθεια από το εξωτερικό σε μια νέου τύπου κατοχή η οποία θα διαρκέσει για πολλά χρόνια.
Καταλαβαίνετε τώρα γιατί πιέζουν τον Σαμαρά για συγκυβέρνηση; Μια “οικουμενική κυβέρνηση” θα μοιράσει καλύτερα και ασφαλέστερα (γι αυτούς) τον δημόσιο πλούτο. Όπως τότε επί οικουμενικής κυβέρνησης Ζολώτα που ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ διαμοίρασαν τα ιμάτια του ΟΤΕ σε Ζήμενς και Ιντρακόμ
This entry was posted in Επισημαίνουμε. Bookmark the permalink.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου