Σήμερα θυμήθηκα μια ιστορία πολύ παληά.Μήνας γενάρης και κοιτούσα να βρώ να μπαρκάρω στον Πειραιά τότε που ήταν όλα σχεδόν τα ναυτιλικά γραφεία.Πίνοντας καφέ σε κάποιο συριανό καφενείο εκείνης της εποχής ,με πλησίασε ένας πράκτορας και με ρώτησε αν ενδιαφέρομαι να βρώ δουλιά.Με πήγε λοιπόν σε μια χιώτικη ναυτιλική εταιρία και μετά από διάφορες ερωτήσεις συμφώνησα να μπαρκάρω με την χιώτκη αυτή εταιρία υποχωρώντας στα παζάρια του μηνιαίου μισθού που εγώ ζητούσα .Η εταιρία ανήκε σε δυό χιώτες πλοικτήτες, και εκείνη την μέρα ήταν των θεοφανίων ,όταν μέσα μπήκαν δυό παπάδες για να αγιάσουν όπως συνέβαινε σε κάθε γραφείο, όταν τελείωσαν τον καθιερωμένο αγιασμό τότε πρόσεξα ότι ο ένας εκ των δύο πλοιοκτητών έβγαλε από το μικρό του πορτοφολάκι και τους έδωσε ακριβώς ένα τάληρο πέντε δραχμές .Για μια στιγμή σχημάτησα άσχημη εντύπωση μονολογώντας από μέσα μου ότι πρόκειται για πολύ τσιγκούνηδες αλλά εκείνο που με έκανα να πάρω πίσω την απόφασή μου και να τους παρατήσω, ψάχνοντας αλλού για δουλιά ήταν όταν ο άλλος συνεταίρος έβρισε εκείνον που είχε δώσει το τάληρο στους παπάδες λέγοντας του, αυτά κάνεις και τους μαθαίνεις και έρχονται κάθε χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου