Χρυσή (δια)τομή
Με «Αριθμό» ζωγράφισε ένας Θεός τη πλάση
και πάνω του τον άνθρωπο όρισε κορωνίδα.
Ακόμα τον οδήγησε «Χρυσό» να τον’νομάσει,
για ν’αντικρούσει της ζωής τη καταιγίδα.
Το κάλος εξεσήκωσε που είδε στο κοχύλι
κι’έχτισε πεντάμορφους, στο κόσμο Παρθενώνες.
Το θάμπος στους απόγονους ζεστό μένει στο χείλι,
και o καημός στους άτυχους, απ’τους απατεώνες.
«Θεία έχει αναλογία» το μοιρασιάς πηλίκον
ισονομίας αριθμός που ομορφιά αποδίδει.
Όμως , οι άπληστοι ποθούν τα αγαθά κατ’οίκον
και τ’αποχτούν σερνόμενοι στο χώμα σαν το φίδι.
Των πεθαμένων σκελετούς άμετρα διατέμνουν
μ’ατομικό κι’ανάλγητο μέτρο ανατομής.
Τους ζωντανούς κρατούν, «σ’ευθεία» να περιμένουν,
και θέτουν «παρανομαστή», σ’εαυτόν, χρυσής τομής
Σάλος |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου