Ανοιχτή επιστολή Δημήτρη Νικολιά
Προς τον κύριο Ιωάννη Δεκαβάλλα
Δήμαρχον Ερμουπόλεως
Αγαπητέ Γιάννη,
Όσα κι αν γράψω σ’ αυτό το χαρτί μου, τούτη την ώρα, τη δύσκολη δεν είναι αρκετό!
Η άρνηση σεβασμού και μεγαλοψυχίας εκ μέρους κάποιων, προς το μεγαλούργημα του Ελληνισμού που αποτελεί η Ερμούπολη, θεωρώ ότι θα έχουν συγκλονίσει κι εσένα. Η επιχειρηθείσα αμαύρωση του ονόματός σου και η εν εξελίξει ακόμα επιχειρούμενη απαξίωση της Δημαρχίας σου, δείχνουν το μέγεθος και δίνουν την εικόνα ενός υπέρμετρου φανατισμού.
Δεν στενοχωριέμαι για σένα. Επί 24 χρόνια έλαμψες!
Αυτή σου τη λάμψη ούτε εμείς που σε αντιπολιτευθήκαμε μπορέσαμε να μειώσουμε, ούτε αυτοί που το δέος του θαυμασμού έκαναν μίσος, θα δυνηθούν να μειώσουν.
Η ιστορία έχει γραφτεί, η ιστορία συνεχίζει να γράφεται.
Σε καλές και κακές στιγμές, είναι πάντα παρούσα!
Χαρούμενη και γελούσα όταν οι στιγμές είναι ένδοξες, με πρόοδο και ακμή. Κλαίουσα όταν οι στιγμές είναι μαύρες…
Το ξέρω Γιάννη, ότι λίγοι σήμερα δυστυχώς πολύ λίγοι, καταλαβαίνουν αυτές τις γραμμές. Εσύ που πριν λίγους μήνες έστησες την προτομή του Βαφειαδάκη στο Δημοτικό μέγαρο, τις καταλαβαίνεις απόλυτα. Και είμαι σίγουρος ότι με τη μεγαλοψυχία που σε διακρίνει… λες:
«Άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι…»
Μακάρι να μπορούσα να το πω κι εγώ…
Μακάρι να το πίστευα… Μακάρι να βεβαιωνόμουνα ότι πίσω απ’ όλο αυτό το τσουνάμι, δε κρύβεται κάτι άλλο. Μακάρι να ήξερα, ότι πίσω από δικά μας παιδιά, δε στέκονται στη σκιά, σκοτεινοί και υποχθόνιοι μέντορες… που με χαμόγελο και προσποιητή στοργή, υφαίνουν στον αργαλειό του χρόνου, μαύρες ψυχές υποδουλωμένες στο σκοταδισμό του Μεσαίωνα, που έστειλε στη πυρά τους αντιφρονούντες.
Όπως και να ‘χει, διακόπηκε μια ιστορία…! Και υπάρχει μια προσβολή!
Συγχώρεσέ με για όλα αυτά. Ήθελα μόνο να σου πω, ότι είμαι απ’ αυτούς που εκτιμούν το πέρασμά σου… από τα κοινά… Τα άλλα, ήλθαν μόνα τους… και γράφτηκαν μόνα τους… Φοβάμαι…!
Φίλος σου πάντα…
Δ. Νικολιάς
Δήμαρχον Ερμουπόλεως
Αγαπητέ Γιάννη,
Όσα κι αν γράψω σ’ αυτό το χαρτί μου, τούτη την ώρα, τη δύσκολη δεν είναι αρκετό!
Η άρνηση σεβασμού και μεγαλοψυχίας εκ μέρους κάποιων, προς το μεγαλούργημα του Ελληνισμού που αποτελεί η Ερμούπολη, θεωρώ ότι θα έχουν συγκλονίσει κι εσένα. Η επιχειρηθείσα αμαύρωση του ονόματός σου και η εν εξελίξει ακόμα επιχειρούμενη απαξίωση της Δημαρχίας σου, δείχνουν το μέγεθος και δίνουν την εικόνα ενός υπέρμετρου φανατισμού.
Δεν στενοχωριέμαι για σένα. Επί 24 χρόνια έλαμψες!
Αυτή σου τη λάμψη ούτε εμείς που σε αντιπολιτευθήκαμε μπορέσαμε να μειώσουμε, ούτε αυτοί που το δέος του θαυμασμού έκαναν μίσος, θα δυνηθούν να μειώσουν.
Η ιστορία έχει γραφτεί, η ιστορία συνεχίζει να γράφεται.
Σε καλές και κακές στιγμές, είναι πάντα παρούσα!
Χαρούμενη και γελούσα όταν οι στιγμές είναι ένδοξες, με πρόοδο και ακμή. Κλαίουσα όταν οι στιγμές είναι μαύρες…
Το ξέρω Γιάννη, ότι λίγοι σήμερα δυστυχώς πολύ λίγοι, καταλαβαίνουν αυτές τις γραμμές. Εσύ που πριν λίγους μήνες έστησες την προτομή του Βαφειαδάκη στο Δημοτικό μέγαρο, τις καταλαβαίνεις απόλυτα. Και είμαι σίγουρος ότι με τη μεγαλοψυχία που σε διακρίνει… λες:
«Άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι…»
Μακάρι να μπορούσα να το πω κι εγώ…
Μακάρι να το πίστευα… Μακάρι να βεβαιωνόμουνα ότι πίσω απ’ όλο αυτό το τσουνάμι, δε κρύβεται κάτι άλλο. Μακάρι να ήξερα, ότι πίσω από δικά μας παιδιά, δε στέκονται στη σκιά, σκοτεινοί και υποχθόνιοι μέντορες… που με χαμόγελο και προσποιητή στοργή, υφαίνουν στον αργαλειό του χρόνου, μαύρες ψυχές υποδουλωμένες στο σκοταδισμό του Μεσαίωνα, που έστειλε στη πυρά τους αντιφρονούντες.
Όπως και να ‘χει, διακόπηκε μια ιστορία…! Και υπάρχει μια προσβολή!
Συγχώρεσέ με για όλα αυτά. Ήθελα μόνο να σου πω, ότι είμαι απ’ αυτούς που εκτιμούν το πέρασμά σου… από τα κοινά… Τα άλλα, ήλθαν μόνα τους… και γράφτηκαν μόνα τους… Φοβάμαι…!
Φίλος σου πάντα…
Δ. Νικολιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου