ΜΟΥ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΜΠΛΟΚ ΝΙΚΟΣ ΣAΛΙΒΕΡΟΣ ΣΑΛΟΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑυ Α. Αντωνάκου
Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου
Ιστορικού – Συγγραφέως

Τα τελευταία χρόνια η ελληνική τηλοψία το έχει παρακάνει. Ενώ έχει γίνει «δάσκαλος της ελληνικής» για όλο τον λαό, στην πραγματικότητα είναι ένας κακός δάσκαλος. Που κάνει λάθη, τα οποία θα έπρεπε η ίδια να αποφεύγει. Δεν μιλώ βεβαίως για τα αγγλικά ή τα τουρκικά αλλά για τα ελληνικά. Βεβαίως η τηλοψία δεν είναι ανώνυμη.

Έχει τα ονόματα των δημοσιογράφων που την εκπροσωπούν. Και όχι μόνο των νεαρών δημοσιογράφων, που δεν έμαθαν ελληνικά στο ελληνικό σχολείο, χωρίς να φταίνε. Κυρίως ομιλώ για πρωτοκλασάτα και ακριβοπληρωμένα ονόματα, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις πρέπει να επιστρέψουν στις πρώτες γλωσσικές τάξεις τού σχολείου.

Για το ότι η γλώσσα μας έχει σήμερα καταστραφεί, φταίνε βεβαίως οι εντολοδόχες μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις που τα ψήφισαν, φταίμε όμως κι εμείς που τα ανεχθήκαμε και ξαναψηφίζαμε τους καταστροφείς. Κανένα κόμμα κατά την μεταπολίτευση δεν είδε την γλωσσική κατάντια και δεν έβαλε στόχο και πρόγραμμα για την αποκατάστασή της. Καταργήθηκε η γ΄ κλίση, η επί 3000 χρόνια υπάρχουσα και περιλαμβανουσα το 70% των ελληνικών ονομάτων. Ουδείς αντέδρασε. Καταργήθηκε μεγάλο μέρος των προθέσεων.

Καταργήθηκε η ιστορική ορθογραφία, η ιστορική γραμματική και φυσικά το λογισμικό τής ελληνικής, το πολυτονικό. Άκρα τού τάφου πολιτική και επιστημονική σιωπή. Κακά τα ψέματα! Οι εντολοδόχοι ξεκίνησαν την αποδόμηση της γλώσσας υπακούοντας στις εντολές τής παγκοσμιοποίησης, η οποία δεν θέλει εθνικές γλώσσες αλλά παγκόσμια κυριαρχία της αγγλικής.Όμως για την κατάντια τής ελληνικής φταίει σχεδόν όλος ο ελληνικός λαός. Άφησε μεγαλοσχήμονες δημοσιογράφους «μεγάλων» διαύλων, υποτίθεται μορφωμένους, να χρησιμοποιούν μία γλώσσα, την οποία πριν πέντε δεκαετίες χρησιμοποιούσε μόνον ο αμόρφωτος και αγράμματος λαός.

Ας δούμε λοιπόν κάποια ελάχιστα από τα πολλές χιλιάδες λάθη, που έχω επισημάνει την τελευταία δεκαετία. Τα συνηθέστερα δε λάθη έχουν καταγραφεί πάνω από 2000 φορές το καθένα. Λάθη στις κλίσεις, στους προσδιορισμούς αλλά και αλλού. Για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια έκανε την εμφάνισή της μία λέξη, η οποία δεν υπάρχει σε κανένα ελληνικό λεξικό. Είναι η λέξη «διακύβευμα».

Αν ψάξετε σε οποιοδήποτε λεξικό, θα βρείτε το ρήμα «διακυβεύω», που σημαίνει «θέτω σε κίνδυνο κάτι, το παίζω στα ζάρια». Υπάρχει ακόμη και η λέξη «διακύβευση», που είναι «η διακινδύνευση». «Διακύβευμα», πουθενά! Και είναι πολύ φυσικό, μιας και η λέξη χρησιμοποιείται από τους αδαείς και τους μιμητές πιθηκίζοντες με την έννοια «του ζητουμένου». «Το διακύβευμα είναι η Ελλάδα…!», λένε. Δηλαδή η Ελλάδα μάλλον παίζεται … στα ζάρια!

Ένα συχνό ακόμη και συνηθισμένο λάθος προκαλεί η άγνοια των ρημάτων «άγω» και «έχω» και των συνθέτων τους. Ακούμε συνεχώς «να παράξει έργο», «να παράξουν το άλφα, το βήτα» κ.λπ. Όλοι αυτοί οι μεγαλοδημοσιογράφοι, υπουργοί, βουλευτές, κ.ά. που χρησιμοποιούν το «να παράξει», αγνοούν ότι ο μέλλων δεν έχει υποτακτική. Γι’ αυτόν τον λόγο χρησιμοποιείται πάντοτε η υποτακτική αορίστου με σημασία μέλλοντος. Και ναι μεν ο μέλλων του «άγω» κάνει «άξω» αλλά ο αόριστος δεν κάνει «ήξα» αλλά «ήγαγον» και στην νέα ελληνική «ήγαγα». Επομένως ο σωστός τύπος είναι «να παραγάγει» και όχι «να παράξει.

Σε ειδήσεις του MEGA, ανακοινώθηκε ότι «ο Αλέκος Σακελλάριος … στιγμάτισε τον ελληνικό κινηματογράφο!!! Αλλά και πασίγνωστος «αειθαλής» τραγουδιστής στην εκπομπή «ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ», είπε επίσης ότι «το μέγαρο Μουσικής … στιγμάτισε την καριέρα του». Ανοίξτε και ένα λεξικό ρε παιδιά. Διότι άλλο σημαίνει η έκφραση «δίνω το στίγμα μου» και άλλο το «στιγματίζω». Απλώς για την ιστορία αναφέρω τους δύο ορισμούς.

Η έκφραση λοιπόν «δίνω το στίγμα μου», που είναι η σωστή, μεταφορικά σημαίνει «η τοποθέτησή μου», «η στάση μου σε συγκεκριμένο ζήτημα». Το δε ρήμα «στιγματίζω», εκτός βεβαίως από την ακριβή σημασία, «σημειώνω με στίγματα», το λεξικό γράφει: «στιγματίζω =επικρίνω έντονα, καυτηριάζω». Επομένως ούτε ο Αλέκος Σακελλάριος … επέκρινε τον κινηματογράφο, ούτε ο πασίγνωστος τραγουδιστής πίστευε ότι … καυτηρίασε την καριέρα του…

Τι να πω δε για την χρήση του επιθέτου «τρεις (οι) – τρία (τα)», όταν συντίθεται με την λέξη «μισός»!!!

Χιλιάδες οι περιπτώσεις, όπου μεγαλοδημοσιογράφοι, πρωθυπουργοί, υπουργοί κ.λπ μιλούν για «τρεισήμισι … χρόνια», «τρεισήμισι εκατομμύρια», «δεκατρεισήμισι δισεκατομμύρια» κ.λπ. Μα οι τύποι του επιθέτου είναι: «τρεις (για το αρσενικό και θηλυκό) – τρία (για το ουδέτερο)». Επομένως, αν δεν είχαμε το … μισό να μας μπερδεύει, πώς θα ήταν η φράση; Φυσικά «τρία χρόνια», «τρία εκατομμύρια»… Κι αν βάλουμε και το μισό θα γίνει «τριάμισι χρόνια», «τριάμισι εκατομμύρια», κ.λπ. Σε «ντημπέϊτ» μάλιστα, μεγαλοδημοσιογράφος χρησιμοποίησε δύο φορές την φράση «τρεισήμισι χρόνια», και ακολούθησε ο τότε πρωθυπουργός με την ίδια φράση.

Αυτό το λάθος το κάνουν πολλοί χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς λένε. Ας κάνουμε μία απλή δοκιμή για να διαπιστώσουμε την αλήθεια. Εάν από την λέξη «τρεισήμισι» βγάλουμε το μισή, μένει η λέξη «τρεις». Εάν σε αυτήν προσθέσουμε το χρόνια δημιουργείται η φράση «τρεις χρόνια».

Και ερωτώ: Στέκει αυτό λογικά; Η απάντηση φυσικά είναι όχι, διότι το «τρεις» είναι τύπος για αρσενικό και θηλυκό ενώ το «τρία» είναι για το ουδέτερο. Άρα το σωστό είναι «τρία» χρόνια και με το «μισή» «τριάμισι» χρόνια και όχι «τρεισήμισι». Οπότε να θυμόμαστε: «τρεισήμιση χιλιάδες» αλλά «τριάμισι εκατομμύρια», «τριάμισι χρόνια». Αγνοούν ακόμη την διαφορά μεταξύ «απλώς (= μόνο), και απλά (= με απλό, ανεπιτήδευτο τρόπο).

Σε ειδήσεις του MEGA ο εκφωνητής είπε ότι «καταστρέφεται το περιβαντολογικό πάρκο». Το ίδιο λάθος το άκουσα 38 φορές μέσα σε διάστημα οκτώ μηνών, χωρίς κανένας να έχει μάθει πια ότι από την λέξη «περιβάλλον» βγαίνει η λέξη «περιβαλλον-τικός» και όχι «περιβαντο-λογικός ». Ίδιο περίπου ποσοστό (32 φορές σε οκτώ περίπου μήνες) συνάντησα για την λέξη « αν-ενημέρωτος » που όλοι την έλεγαν «αν-ημέρωτος» (Προέκυψε μάλιστα στο διάστημα αυτό και σχετική διαφήμιση με γνωστό ηθοποιό που έλεγε πως δεν πρέπει να είσαι αν-ημέρωτος).

Ανέφερα αυτά τα λίγα παραδείγματα, για να δείξω ότι η ελληνική γλώσσα, όχι μόνο έχει καταστραφεί αλλά διαρκώς καταστρέφεται μέσω της τηλοψίας. Το συμπέρασμα είναι αμείλικτο. Αν κάποιος ακούει την τηλοψία θα πάψει να μιλά καλά ελληνικά. Και το αντίστροφο: «Όποιος την κλείσει και ανοίξει ένα καλό βιβλίο, θα σώσει την γλώσσα»!