Τετάρτη, Νοεμβρίου 26

ΠΟΠΙΗΣΗ


Δημήτρης Βόικος

Οι Λέξεις (Ναυτική Ποίηση)

Τις έχομε δει..., να βασανίζονται,
να φτερουγίζουν αριστερά, δεξιά ...!
Άστεγες χρόνια ...,
περιπλανώμενες ..., ζητιάνες ...,
ξεχασμένες ..., πεταμένες ...,
βρώμικες ...!
Τις είδαμε Αναστασία ...,
να στρώνουν στα παγκάκια,
σε πάρκα πάνω σε χαρτόκουτα,
μέσα σε πλαστικά,
κάτω απ' τ' αστέρια,
στο κρύο,
στη βροχή, στο λιοπύρι...!
Άλλοτε τις είδαμε ...,
να κλαίνε , να τραγουδάνε,
να εκλιπαρούν, να βρίζουν,
να φτύνουν, να γελάνε,
να πεινάνε, να ζητάνε τσιγάρο ...!
Είδαμε ..., να τις στριμώχνουν,
να πολτοποιούνται, να ποδοπατούνται...!
Δεν είχαν οι άνθρωποι γι αυτές,
μια καρέκλα, ένα τραπέζι, μια κουβέρτα,
τα χείλη τους δεν είχαν ένα μαξιλάρι...!
Ήταν γεμάτα από άλλες λέξεις,
νεόφερτες ...! Δεν είχαν χώρο !!!
Έμοιαζαν με μετανάστες,
λαθραίοι, φυγάδες, κυνηγημένοι...!
Οι άνθρωποι αρνιόταν,
δεν άνοιγαν τα χείλη τους,
δεν αναγνώριζαν, δεν τις γνώριζαν ...!
Αυτές οι λέξεις ..., οι παραπεταμένες,
οι περιφρονημένες, οι παραλογισμένες,
οι εξευτελισμένες, οι εξόριστες...,
του περιορισμένου , μιμητικού,
νεόπλουτου, νεόφερτου,
καταναλωτικού μας λεξιλογίου ...!
Θυμάμαι που είπες ...,
δεν υπάρχουν μόνο άνθρωποι άστεγοι…,
υπάρχουν και λέξεις....!!ΠΗΓΗ ΟΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ
ΠΟΡΤΟΛΑΝΟΣ

Με τη θάλασσα έχω κάτι...! (Ναυτική ποίηση)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου