Nikolas Saliveros‎Emmanouil Mainas

4 ώρες ·

Είπα λέω κι’επιμένω,
Ακίνδυνη είναι η αλήθεια πάνω απ’το σκοτωμένο
και το μαχαίρι ο φονιάς κραδαίνει ματωμένο,
σιμά του ο <συνένοχος> με σχόλιο πονεμένο,
ομολογά το φονικό, με θώρι προφτιαγμένο.
Ντροπή ,στο δρόμο,τ’ορφανό να είναι πεινασμένο,
χωρίς το βάκτρο ο γέροντας, νιώθει σε σπίτι ξένο.
Της απληστίας η κοιλιά ποτέ δεν βάζει φρένο,
στης εξουσίας τη πυγμή ,το δίκιο προδομένο..
Άφεση ,δίνει ο φονιάς, λαθών στον <συχωρμένο>,
τον πόνο πίνει του νεκρού, ο φίλος, γυμνωμένο.
<Συνεχίζεται η ζωή> στον σκυλοψυχισμένο
κι’εφτασφαλίζεται < ηρεμιά> στο «Κατεστημένο»
Βαρύ το «ντύμα της ζωής», πουν στο μυαλό δεμένο,
σέρνει ο θνητός σαν άνθρωπος ή δίποδο φθαρμένο.
Ο κουρασμένος συμπονά , θάλπει το λαβωμένο
κι’ο ρυπαρός συνειδητά δάκνει τον λαβωμένο.
Ακίνδυνη η αλήθεια πάνω από το σκοτωμένο
ανήμπορο με δάχτυλο να δείξει το φονιά,
πάνω στο φωτογράφημα στη δεξιά γωνιά,
το εαυτό του ο συνεργός βλέπει καθρεφτισμένο.
Μεσ’ το νερό του ψέματος το μάτι αλληθωρίζει,
καταλαγιάζει τη φωνή της διαμαρτυρίας.
Ένα λουλούδι, μιαν ευχή πάντα ο φονιάς φροντίζει
κι'από μετά κορμιά μετρά ,να τρώει ο καρχαρίας.
Πάντα λέγετ’η αλήθεια πάνω από το σκοτωμένο
αφού ο σφάχτης τον θωρεί ακίνδυνη σβουνιά
και με της γλώσσας μυρωδιές νίβει τη γειτονιά.
Ο ζωντανός ο λαίμαργος τρυγά και πεθαμένο.
---
Όποιος από γεννησιμιού μένει ξεγυμνωμένος,
φεύγει με τη αλήθεια του πάντα δικαιωμένος
Είπα ,λέω και το βιώνω,