Ου γαρ’ συ με λοιδορείς, αλλά ο τόπος .................. Δεν φτάνει μόν’ η φρένα σου, μηδέ τύχης η φήμη, χρήζει και ό χωρόχρονος να κρατηθείς στη μνήμη. // Τ’αστέρια του ο ουρανός, λέν, σταθερά βαστάζει, όμως, στο χρόνο η θέση τους αέναα αλλάζει . // Δεν μένει πάντα στη κορφή το ζωηρό αστέρι, ο χρόνος το ατροφικό στη θέση του θα φέρει. // Φτωχοί , ‘μοβόροι κι’ άξιοι ανέκαθεν υπάρχουν Οι μέτριοι και οι φελοί,κανών είναι να άρχουν. Στο χρόνο λίγοι ήρωες, ενίοτε θα λάχουν και μαχητές που στη καρδιά δικαιοσύνη θα’χουν. // Είναι του χρόνου θέσφατο, όπου περνά η Ελλάδα κι’αντί να βλέπουμ’ουρανό, πέφτουμε στο Καιάδα; Μάλλον ταγοί αφαίμαξαν την τροφαντή’ γελάδα γιατί τα φύλλα στο δεντρί , χάσαν ψυχής τη δάδα. Σαλος

Μου αρέσει!     Σχολιάστε