Περσινά ξινά, κύριε Λοβέρδε
21/01/2013
της Στέλλας Αλαφούζου
Η εύκολη παρατήρηση για μια ακόμα
φορά αλλά, σε προκαλεί έτσι κι αλλιώς. Κάποιος κάτι θυμάται και το
ορθώνει σαν λάβαρο την ώρα της πολύ προσωπικής του επανάστασης. Εκτός αν
είναι τόσο αθώος που του ξεφεύγουν και συνεπώς δεν κάνει για
επαναστάτης. Ο Ανδρέας Λοβέρδος θυμήθηκε να δηλώσει ότι ήταν απ’ αυτούς
που δεν συμφωνούσαν με τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου
στον μηχανισμό στήριξης, παρά το γεγονός ότι το Υπουργικό Συμβούλιο την
ψήφισε ομόφωνα (για να είμαστε δίκαιοι αυτό ο κ. Λοβέρδος δεν το
αρνείται). Ουσιαστικά το πολύ κακό για το τίποτα σταματάει εκεί που ο κ.
Λοβέρδος επιχειρεί να πείσει ότι παρότι ενέδωσε, υπήρξε μια κάποια
αντίσταση. Ποιος νοιάζεται τώρα γι’ αυτά; Δεν ξέρω καν αν κάτι τέτοιο
ενδιαφέρει όσους σκοπεύουν να στηρίξουν την πολιτική κίνηση ΡΙΚΣΣΥ της
οποίας προεδρεύει.
Η χώρα είναι σε μια απόσταση από την προσφυγή στο ΔΝΤ που χρονικά δεν είναι μεγάλη και με τεράστιο κόστος. Το ποιος αντιστάθηκε είναι κάτι που δεν θα βρει τον χώρο του στις σελίδες της ιστορίας που γράφεται. Υπάρχουν πολύ πιο σκληρά, πολύ πιο δύσκολα πράγματα που κερδίζουν τις εντυπώσεις αυτής της καταγραφής. Και δεν νομίζω πως έχει κανένα νόημα να τονίσει κανείς στον κ. Λοβέρδο πόση υπεροχή κουβαλάει το να στηρίζει κανείς τις επιλογές του ασχέτως παρασκηνίου. Το βέβαιο είναι πως με κάτι τέτοια, καμιά διαχωριστική γραμμή δεν κατορθώνεις. Καμιά απόσταση. Καμιά απενοχοποίηση. Κενά περιεχομένου μόνο. Αυθυποβολή για ήρεμους ύπνους τις νύχτες.
Ύστερα, για τον κόσμο η Ελλάδα προσέφυγε στο ΔΝΤ επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και με το συγκεκριμένο σχήμα. Δεν πιστεύω πως κανείς καταφεύγει σήμερα σε διαχωρισμούς όπως: καλός ο Λοβέρδος γιατί δεν ήθελε, κακιά η Κατσέλη γιατί ήθελε, συμπαθής η Διαμαντοπούλου γιατί μάλλον διαφωνούσε και πάει γράφοντας. Η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν «ομαδική εργασία» και η συνέχεια των πραγμάτων θα δείξει αν ήταν η λύση ή η μόνη λύση ή τίποτα.
Η Ελλάδα των κηπουρών κύριε Λοβέρδε προφανώς και δεν έχει λάβει τέλος, όσο υπάρχουν τα περσινά ξινά… σταφύλια;
Υγ: Περιμένουμε περισσότερα όταν κανείς θέλει να κάνει την νέα αρχή του. Ενίοτε αυτή είναι και η προσωπική μας αυστηρή αυθυποβολή. Αλλιώς πώς; protagon.gr
Η χώρα είναι σε μια απόσταση από την προσφυγή στο ΔΝΤ που χρονικά δεν είναι μεγάλη και με τεράστιο κόστος. Το ποιος αντιστάθηκε είναι κάτι που δεν θα βρει τον χώρο του στις σελίδες της ιστορίας που γράφεται. Υπάρχουν πολύ πιο σκληρά, πολύ πιο δύσκολα πράγματα που κερδίζουν τις εντυπώσεις αυτής της καταγραφής. Και δεν νομίζω πως έχει κανένα νόημα να τονίσει κανείς στον κ. Λοβέρδο πόση υπεροχή κουβαλάει το να στηρίζει κανείς τις επιλογές του ασχέτως παρασκηνίου. Το βέβαιο είναι πως με κάτι τέτοια, καμιά διαχωριστική γραμμή δεν κατορθώνεις. Καμιά απόσταση. Καμιά απενοχοποίηση. Κενά περιεχομένου μόνο. Αυθυποβολή για ήρεμους ύπνους τις νύχτες.
Ύστερα, για τον κόσμο η Ελλάδα προσέφυγε στο ΔΝΤ επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και με το συγκεκριμένο σχήμα. Δεν πιστεύω πως κανείς καταφεύγει σήμερα σε διαχωρισμούς όπως: καλός ο Λοβέρδος γιατί δεν ήθελε, κακιά η Κατσέλη γιατί ήθελε, συμπαθής η Διαμαντοπούλου γιατί μάλλον διαφωνούσε και πάει γράφοντας. Η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν «ομαδική εργασία» και η συνέχεια των πραγμάτων θα δείξει αν ήταν η λύση ή η μόνη λύση ή τίποτα.
Η Ελλάδα των κηπουρών κύριε Λοβέρδε προφανώς και δεν έχει λάβει τέλος, όσο υπάρχουν τα περσινά ξινά… σταφύλια;
Υγ: Περιμένουμε περισσότερα όταν κανείς θέλει να κάνει την νέα αρχή του. Ενίοτε αυτή είναι και η προσωπική μας αυστηρή αυθυποβολή. Αλλιώς πώς; protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου