ΠΟΙΗΣΗ

Ο Nikolas Saliveros δημοσίευσε στο Χρονολόγιο σας

"Μάνο μη με ρωτήσεις ..Τι κάνω::: Λεφτα δεν έχω να αρρωστήσω...........Γι'αυτό σχολίαζω....... Είπα, λέω κι’ επιμένω Ο άνθρωπος έρχεται στη ζωή και φεύγει λερωμένος και προσπαθεί στη ζήση του να φαίνεται πλυμένος. ………………. Ακίνδυνη είναι η αλήθεια πάνω απ’το σκοτωμένο και το μαχαίρι ο φονιάς κραδαίνει ματωμένο, σιμά του ο <συνένοχος> με σχόλιο πονεμένο, ομολογά το φονικό, με θώρι προφτιαγμένο. Ντροπή ,στο δρόμο,τ’ορφανό να είναι πεινασμένο, χωρίς το βάκτρο ο γέροντας, νιώθει σε σπίτι ξένο. Της απληστίας η κοιλιά ποτέ δεν βάζει φρένο, στης εξουσίας τη πυγμή ,το δίκιο προδομένο.. Άφεση ,δίνει ο φονιάς, λαθών στον <συχωρεμένο>, και του νεκρού ο φίλος πίνει, πόνο γυμνωμένο. <Συνεχίζεται η ζωή> για τον σκυλοψυχισμένο κι’εφτασφαλίζεται < ησυχία> στο «Κατεστημένο» Βαρύ το «ντύμα της ζωής», πουν στο μυαλό δεμένο, σέρνει ο θνητός σαν άνθρωπος ή δίποδο φθαρμένο. Ο κουρασμένος συμπονά , θάλπει το λαβωμένο κι’ο ρυπαρός συνειδητά τρώγει το σκοτωμένο. ………………….. Όποιος από γεννησιμιού μένει ξεγυμνωμένος, φεύγει με τη αλήθεια του πάντα δικαιωμένος Είπα, λέω και το βιώνω. ¨Σάλος"