Και τώρα εγώ τι μπορώ να σκεφθώ τι μπορώ να πω και να γράψω για το κατάντημα ενός κόμματος που όλα τα χρόνια σήριζα με πάθος.Τι μπορώ να πω και να γράψω για το κατάντημα του σημερινού αρχηγού του ΠΑΣΟΚ. Αναρωτιέμαι πόση ευθύνη μου αναλογεί που στήριξα χωρίς να έχω κανένα κέρδος από τα τόσα χρόνια πίστης. Σκέπτομαι τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ και τα χρόνια της αρχηγίας του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου που αληθινά με είχε μαγέψει. Σίγουρα ήταν ένας μεγάλος ηγέτης και κατά την γνώμη μου ενα πολύ μεγάλο μέρος των ελλήνων πολιτών συμφωνεί ότι για όλα σχεδόν τα προβλήματα είχε πάντα μια λύση.Μερικές φορές επισκέφθηκα τον τάφο του στο Α .Νεκροταφείο που βρίσκεται πολύ κοντά στην αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη πολύ κοντά επίσης στους τάφους του Γέρου της Δημοκρατίας,του Νικολάου Πλαστήρα ,του Γιώργου Γεννηματά,και του ήρωα της δημοκρατίας Αλέκου Παναγούλη και με τρομάζει η τόσο μεγάλη νεκρική σιωπή.Κάποτε για να πλησιάσεις τόσο κοντά δεν μπορούσες όλοι συνοδευόταν από μεγάλη αστυνομική δύναμη.Αλήθεια αναρωτιέμαι σκεπτόμενος το βιβλίο του Ανδρέα η Δημοκρατία στο Απόσπασμα που έγραψε για την περίοδο της χούντας αν τώρα μπορούσε να παρακολουθήσει από εκεί ψηλά την δραματική κατάσταση που ζεί ο ελληνικός λαός ποια λύση θα έδινε.Προσωπικά πιστεύω ότι σίγουρα θα ανάγκαζε τους έχοντες να πληρώσουν μόνο αυτοί την οικονομική κρίση.Δυστυχώς ο γιός του Γιώργος Παπανδρέου προτίμησε σαν μόνη λύση την οικονομική κρίση να την πληρώσουν οι μη προνομιούχοι έλληνες χωρίς καθόλου να σκεφθεί ότι οι φτωχοί άνθρωποι ήταν η ραχοκοκαλιά που στήριξαν με όποιο κόστος όλη την οικογένεια Παπανδρέου κρίμα η ιστορία θα τον κρίνει. ΜΜ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου