Β Ι Ο Ι Π Α Ρ Α Λ Λ Η Λ Ο Ι και κρυφοί πόθοι (μεταξύ ενός πλοιάρχου και ενος φαρμακοποιού φίλοι στο νησί,
Πλρχος.Με ένα καράβι μακρυά στα ξένα ταξειδεύω, τρόπο ζωής τόσα χρόνια τώρα έχω κάνει, θάλασσα,ουρανό,απο γέφυρα αγναντεύω΄ και αναπολώ πότε να φθάσω στο λιμάνι./
Φρμκος.Τα φάρμακα στα ράφιυψηλά τοποθετώ, πάλι αργά μέσα στην νύκτα, ενδείξεις,δοσολογίες κι'άλλα μελετώ, όσα παρέλαβα με την λίστα./
πλ/χος.Κακοκαιρία έρχεται μέτρα πρέπει να πάρω γυρίζω την πλώρη στον καιρό αλλάζοντας πορεία αισθάνομαι υπεύθυνος ώρα να κουμαντάρω, να πλέει το καράβι μου σαν αρχόντισσα κυρία./
Φρμκος.Παρασκεύάζω πατροπαράδοτα γιατρικά, που στο νησί μας άλλος κανείς δεν γνωρίζει ενέσεις σε φίλους,γνωστούς κτυπάω μυστικά που κάθε άλλο παρά αλτρουισμό θυμίζει./
Πλρχος.Η καταιγίδα όμως φαίνεται θα συνεχισθεί αρχίζω σ'όλους να δίνω θάρρος να δίνω ελπίδα το σκάφος μου αμέσως πρέπει να ανακουφισθεί αλλίμονο χάθηκε και η τελευταία ηλιαχτίδα./
Φρμκος.Ο γέρος,ονιός και ο κάθε πάσχοντας με θεωρεί υπευθυνο ευγενικό και οικείο, αισθάνομαι αληθιν΄΄α σαν άρχοντας, στο τέλειο και ξακουστό δικό μου φαρμακείο./
πλρχος.Η θύελλα ουρλιάζει γίνεται απαιτητική, τα αφρισμένα κύμματα ξεσπούν μετά μανίας, με τέτοια ατμόσφαιρα καταθλιπτική, πως να μην σκιάζεσαι την δύναμη της τρικυμίας? (συνέχεια παρακάτω.Γ.Κ.
Φρμκος.Ταμπλέτες, σκόνες και αντιβιοτικά υποδεικνύω σε όποιον για κάτι υποφέρει, παυσίπονα ενέσεις,βαρβιτουρικά δινω σ'αυτόν που συνταγή θα φέρει./
πλρχος΄Εχω μέρες και νύχτες πολλές να κοιμηθώ, η αγάπη μου δίνει δύναμη μου δίνει υπομονή ποτέ απ'την θέση μου δεν θα απομακρυνθιώ αρκεί να έχω πάντα το πλοίο σε αντιμονή./
Φρμκος.Εχω απασχόληση αρκετή δεν έχει σημασία, με ιώβειοι υπομονή όλους θα εξυπηρετήσω, το συνθημά μου είναι οικογένεια,φήμη καιεργασία με καλοσύνη,ανθρωπιά την πελατεία θα κρατήσω./
πλρχος.Τελικά η φουρτούνα σαν εφιαλτικ'ο όνειρο πέρασε, όμως η εμπειρία αυτή χρόνια πολλά μ'αφαίρεσαι τέρμα τέτοια ζωή,τι καπετάνιος σεβαστός καλύτερα να μένω μέσα στο σπιτι μου κλειστός./
Φαρμκος.Ετσι λοιπόν οι ημέρες μου κυλούν το αντιλαμβάνομαι, Εχει γίνει για μένα μια ευχάριστη ρουτίνα ομως αν πάλι το καλοσκεφθώ ποτε-πότε αισθάνομαι λες και είμαι κλεισμένος σε απόλυτη καραντίνα./
πλρχος.Γνωρίζω δεν με νοιάζει θα νοιώθω πλήξη και ανία κάποιο φάρμακο θα υπάρχει για την μονοτονία, θα ψάχνω να το βρώ με κάποια προσδοκία, επισκεπτόμενος κατά σειρά όλα τα φαρμακεία.//
Φρμκος.Γιαυτό λοιπόν παρακαλώ νάλθη πάλι η αργία να φύγω με το σκάφος μου στο πέλαγος ανοικτά να αισθανθώ και εγώ ολίγες ώρες ηρεμία, και ας φυσάει ο άνεμος όσο θέλει δυνατά./// ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ.
Μα άκουσε η Παναγιά καμιά ευχή μου, μα έγινε κανένα θαύμα στην ζωή μου, συνάντησα ένα κορίτσι μια ψυχή, μου άλλαξε τα πάντα απ'την αρχή. Την είδα για πρώτη μου φορά και σάστισα στα αληθινά φανερά, σίμωσα δια να την αντικρύσω, την κύταξα,ήθελα να της μιλήσω.
Εχει δυό μάτια όλο φλόγα καστανά, τόσο ώμορφα δεν είδα πουθενά όταν τα βλέπεις μέσα τους έχουν βάθος, μου φέρνουν χιλιάδες όνειρα,ρίγη,πάθος. Εβενος μαύρα είναι τα μαλλιά της απαλά μακριά πέφτουν μέχρι τη μέση, άγγελος απ'τον ουρανό σαν νάχει πέσει, ευχάριστη χαδιάρικη η μιλιά της.
Το όνομά της το μικρό το λένε Αννούλα, έχει ένα σώμα σ'όλα πολύ καλό, χεράκια άσπρα,παντού δέρμα απαλό στην χώρα η πιο τεχνίτρα μοδιστρούλα. Μιλάει σ'όλους με πολύ ευγένεια, στην εργασία της πρόθυμη και τυπική, μύστης στην τέλεια γυναικεία ραπτική, τα προλαβαίνει όλα στην εντέλεια.
Ράβει γιατί της αρέσει το επάγγελμά της, δικά της και ξένα φορέματα να σιάζει, και η παραμικρή λεπτομέρεια την νοιάζει, κάτι που το βλέπεις στην δουλειά της. Το πρόσεξα είναι σ'όλα υπομονετική, γίνεται πολλές φορές θυσία, Είναι στο θρήσκευμα Καθολική δεν λείπει Κυριακή από την εκκλησία.
Είναι γλυκειά και φραγκοσυριανή, μυαλό και σκέψη μου έχει πάρει, μου δίδει αγάπη,χαρά αληθινή, που γράφω στίχους Βαμβακάρη. Ω μα η καρδιά της η χρυσή, αυτό είναι που της δίδει αξία, θεά στούς ουρανούς πρέπει να ζει η στην Γη νάχει πάντα ευτυχία.
Ψες μιλούσαμε για την πολιτική μα οι πολιυτικοί απουσιάζουν απο την χώρα του μύθου, και εγιναν μύθος, με θησαυρούς αμύθητους, χωρίς πατρίδα και καρδιά./
Και όταν στην χώρα ξέσπασε ο πυρετός της κρίσης, της κρίσης ήλθε η ώρα./
Σήμερα μιλάει μόνη η σιωπή μας, και στων ματιών μας τις ωθόνες προβάλει η φτώχεια της ψυχής μας,
κι' η χώρα που γέννησε τους μύθους, τους κρίσους της κρίσης, δεν κατάφερε ποτέ να τιμωρήσει....../
Μήπως στ' αλήθεια η σιωπή και η αγάπη, θα μας θεραπεύσει απο της αλαζονείας την αρώστεια και της φλυαρίας την φτώχεια την αβάσταχτη????
Φρονώ πως ήλθε τώρα η στιγμή τα λόγια να μικρύνουν και οι άνθρωποι λίγο να μεγαλώσουν με έργα.
Με έργα να βρούμε τον χαμένο μας εαυτό που ξεχασμένος ζητά να βρεί την δυναμή του.///
Γιατί η κούκλα μου να υποφέρει ? Γιατί την βλέπω γοερά να κλαίει ? Γιατί κάτι στην καρδιά μου να καίει ? Γιατί την χαρά μεσ΄στο σπίτι θέλω να φέρει ?
Γιατί ότι ζητάει με χαρά της το δίνω ? Γιατί να πάει κάπου μόνη δεν την αφίνω ? Γιατί όταν έχει χαρά είναι όλα ωραία ? Γιατί κοντά της θέλω νάμαι παρέα ?
Γιατί οταν γελάει με σκλαβώνει ? Γιατί οταν την κυττάζω το μυαλό μου θολώνει ? Γιατί δεν θέλω να φύγει κάπου μόνη ? Γιατί πάντα εγώ να κρατάω το τιμόνι ?
Γιατί υποφέρει πολύ όταν είναι πικραμένη? Γιατί τρομάζω όταν είναι θυμωμένη ? Γιατί ενα μόν ώμορφο βλέμμα της ζητάω ??
Όταν τα τείχη πέφτουν, Όταν και οι βράχοι θρυματίζονται, νερό για ξίφος, αγέρας για ζωή, φωτιά το συναίσθημα! Πατρική μαγεία, ανύμπορη υποταγή, Φιγούρα αμέθυστος!
Τ Α Π Α Θ Η Τ Ω Ν Ε Λ Λ Η Ν Ω Ν Το Θειο δραμα τούτες τις μερες παλι εμεις οι Ελληνες θα θυμηθούμε και στην κορφή του Γολγοθά τον σταυτωμένο μας Θεό θα ξαναδούμε. Ομως φέτος δεν θάμαστε του Θείου Δράματος οι θεατές,αλλά συνοδοιπόροι θάμαστε και στούς ατομικούς μας τους Σταυρούς, οι Ελληνες των μνημονίων σταυρωμένοι.
Το φίλημα της Προδοσίας, πολλοί Ιούδες το έδωσαν κι' έτσι την οδό του μαρτυρίου μας οι δικοί μας Ιούδες, σαν τέλειοι ανθέλληνες στούς Ελληνες ετοίμασαν.///// Τώρα που το μαρτύριο του Σταυρικού θανάτου του Χριστού Ελληνα πολίτη πάνω στο δικό σου σώμα γνώρισες,,, θάψε τον ανεύθυνο και επιπόλαιο παλαιό σου εαυτό κ' έτσι ν' αναστηθεί ο Θεός που μέσα σου υπάρχει,και στης χαράς και της ευημερίας τον Παράδεισο μ' ασφάλεια κι' αγάπη να σε πάει.////
H A N N A ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΓΓΟΝΟ ΤΗΣ Γ Ι Ω Ρ Γ Ο --------------------------------------------
Μικρό κλαράκι εφύτευσα βαθειά για να ριζώσει,. Να γίνει δένδρο λυγερό πλούσιο φύλλωμα ν΄΄αχει. Να βγάλει ανθούς και ευωδειά τον κόσμο να γεμίσει. Στον ίσκιο του να κάθεται καθένας που διαβαίνει, να παίρνει ελπίδα και χαρά αγάπη να εισπράττει.//
Η Α Ν Ν Α ΓΙΑ ΤΑ Π Α Ι Δ Ι Α Τ Η Σ -----------------------------------------
Ηθατε στην ζωή μου αθώα πλασματάκια, και εγώ πικρά ποτάμια ρούφαγα μεγαλώνοντας μαζί σας,. Και τώρα δένδρα ψηλά στην κορυφή του λόφου με ρίζες βαθειές στο πετρόχωμα σας βλέπω, από κοντά και μακρυά να αντιμετωπίζετε τους πέντε ανέμους./// [Αγάπη,Κακία, Ωμορφιά, Καλοσύνη,Υπομονή]
Η Α Ν Ν Α ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΤΗΣ Γ Ι Ω Ρ Γ Ο ---------------------------------------------
Μαντεψα τα όνειρά σου κοιτώνταςσε μέσα στα βαθειά σμαραγδένια μάτια σου. Είδα ωκεανούς να πάλλονται μαζί με τις μικρέ΄ς ανησυχίες σου. Προσπάθησα να καταλάβω την ανάγκη σου για αγάπη. Και να./ σου ψυθίρισα , ειμαι εδω κοντά σου δ υ ν α τ ή,/ Μαζί θα χαρούμε την ανατολή του ηλιου. Μαζί θα διαβούμε τα δύσκολα και κακοτράχαλα μονοπάτια. Μέχρι να έλθει η δύση της ζωής
Η Ι Δ Ι Α Ι Τ Ε Ρ Η Π Α Τ Ρ Ι Δ Α Μ Ο Υ -----------------------------------------------
Κορυφή βουνού που απόμεινε στη μέση του πελάγου. να πάλλεται στα κύμματα να αντέχει στους βοριάδες./ Πήρε δροσιά απ' την θάλασσα, ζεστάδα από τον ήλιο και το φεγγάρι τούδωσε χρώμα γριζοασημί. Οι κάτοικοι το αγάπησαν και μείναν εκεί κοντά του. Ποτάμια ιδρώτα έριξαν η γή για να βλαστήσει. Εκεί μεγάλωσαν γενιές με αγάπη και σκληράδα. Εφτιαξαν πνεύμα δυνατό, σοφία όλο γεμάτο, για να ακουστεί σόλη τη γη και να μεγαλουργήσει. Ο Ομηρος της έδωσε Συρίη το ονομά της αυτή ειναι η πατρίδα μου αυτό είναι το νησί μου
Π Ο Ν Ο Ι Ψ Υ Χ Η Σ -------------------------------------
Στο διάβα της ζωης του καθενός, πολλες φουρτούνες έχει να περάσει. Συκώνεται και πέφτει και πονά, μα προσπαθεί και πάλι και ξανά, όλα αυτά με δύναμη και υπομονή να ξεπεράσει.
Οι πόνοι της ψυχής είναι ανεξίτλοι, και δεν υπάρχει γομολάστιχα να σβήσουν.
Πόνοι αδικίας, λύπης και κακιας, πόνοι του μίσους της αδιαφορίας.
Μα ποιο πολυ απ'όλους πονάει η αχαριστία. Το πικρό φιλί αυτής της αμαρτίας, όποιος το έχει στη ζωή γευτεί, αυτός μόνο μπορεί να καταλάβει, πόσο πονάει όταν σου γδέρνουν την ψυχή.////
Χ Ρ Ω Μ Α Τ Α Ο Ν Ε Ι Ρ Ο Υ -------------------------------------------------
Τα χρώματα ονείρου θέλησα να αλλάξω. Οχι στα μαύρα, γκρίζα και μουντά, Αυτά που την ζωή μας δυσκολεύουν, και κάνουν τις καρδιές μας, να μη κτυπάνε ρυθμικά.
Μακρυά απο το μαύρο της βαθειάς της νύχτας. Στο γκρίζο χρώμα της βροχής. Αυτά λερώνουν την ψυχή μας και χάνουν τό νόημα της ζωής.
Θα δώσω χρώματα γεμάτα αγάπη. αυτό το χρώμα της φωτιάς.
Πράσινο λένε της ελπίδας. Λιλά ειναι της παρηγοριάς. Αγνότητας το χρώμα το λευκό,
Γαλάζιο αυτό της ηρεμίας, πορτοκαλί ειναι της χαράς, και όλα μαζί της ευτυχίας.
Αυτά και άλλα πολλά.
Οχι μονάχα στα όνειρά μας, αλλά στο νου και στην καρδιά μας.
Στην ζωή μου αν ρωτήσετε τι θέλω, τι ειναι αυτό που θε με κένει να ελπίζω, δεν ειναι πολλά αυτά που θα ζητήσω.
Μάνες χαρούμενες θέλω να βλέπω, να ταχταρίζουν τα παιδιά τους χαμόγελα ματάκια παιδικά να μην κοιτάζουν μελεγχολικά.
Να βλέπω πλοία ταξειδιάρικα φουγάρα στα πελαγη να καπνίζουν ήρεμα ποτάμια να κυλούν, ζευγαρωτά πουλιά να φτερουγίζουν.
Την ανατολή του ήλιου το πρωί τον ορίζοντα στην ήρεμη τηθάλασσα, στην ακρογιαλιά τα βότσαλα να παιχνιδίζουν τα στάχυα στα χωράφια να χρυσίζουν.
Την παρουσία του θεού θα νοιώσω. θα δω ότι η ζωή με αγκαλιάζει, το χέρι στους ανθρώπους με αγάπη εγώ να δώσω, και τίποτε δεν θα μποιρεί να με τρομάζει.
Ε Λ Λ Α Δ Α Μ Ο Υ ---------------------------------
Ελλάδα μου πατρίδα μου γοργόνα μου στα πέλαγα πολυταξειδεμένη στην Μεσόγειο γαλλήνια κολυμπάς και ο ηλιος με αγάπη σε ζεσταίνει.
Σου έχει λούσει τα σγουρά μαλλιά που λάμπουνε με την γυαλάδα την χρυσή και η θάλασσά σου η αλμηρή σούδωσε το άρωμά της και σε έντυσε με τα γαλάζια χρωματά της.
Και αυτές οι άγριες βουνοκορφές κατάφυτες από πεύκο και οξιές πόσες φορές ετραγουδήθηκαν.
Στον Ολυμπο το πιο ψηλο βουνό εκεί οι θεοί σου εδιάλεξαν να κατοικήσουν εσένα Ελλάδα να υμνήσουν.
Σαγάπησαν όλοι οι λαοί σε ζήλεψαν όμως πολλοί τα κάλλη σου οι γείτονες πάντα εποφθαλμιούσαν στόχο τους ειχαν φανερό να σου τα κατακτήσουν.
σε κούρσεψαν.........../
Κατα καιρούς σε πόνεσαν παρ'όλα σου τα λάθη, όμως την ιστορία σου κανείς δεν θα σου κλέψει.
Και τώρα πάλι πληγωμένη απο των άσπονδων φίλων τα βέλη ζητώντας τους λίγη βοήθεια αυτοί κοφεύουν.
Κάνε κουράγιο και υπομονή η δύναμή σου πάλι θα φανεί. ένα να ξέρεις Ελλάδα μου όσο γεννιούνται Εφιάλτες θα υπάρχουν Θερμοπύλες.//
Σε είδα φίλε από μακρυά να περπατας σκυφτός ψαχνοντας κάτι που από καιρό το ειχες χάσει. Μάταια ψάχνεις. Αυτό που έχασες χειροπιαστό δεν είναι. Κοίταξε γύρω σου ανθρώπινα θλιμμενα μάτια και αν κάτι ένοιωσες κυττάζοντας τα αυτό που έψαχνες ξανά θα βρεις. Την ανθρωπιά σου.////
Η νύχτα δειλά φεύγει αφίνοντας πίσω τις πρώτες αχτίνες του ήλιου στον ορίζοντα. Η ημέρα δούλα και κυρά απλώνει τα κατάλευκα στρωσσίδια της πάνω απο τα σπιτάκια του νησιού να λιαστούν.
Ευωδιάζει από αγιόκλιμα και γιασεμί η αυλή μου. Μια καινούργια ημέρα ξεκινάει. Ζωή ξανά.//
Κάτω από περίτεχνες αψίδες ποτάμια πόνου κυλούν παρασύροντας λαούς. Στις όχθες τους, πληγωμένα κορμιά προσπαθούν να στεγνώσουν απο τον αδύναμο ήλιο της υποταγής της καταπίεσης της αδικίας ανήμποροι λαοί......./
Μπορω να ξανοιχτω με βάρκα μεσοπέλαγα. να αναιβώ στην κορυφή του λόφου να περπατω ξυπόλυτη στην αμμο την καφτή να χαλιναγωγίσω τη ιδέα του φόβου.
Χιλιόμετρα στο δρόμο εγώ να περπατώ, μπορώ χωρίς ομπρέλλα στην βροχή κλάμμα μωρού επίμονα να ακούω κλειστές πόρτες μπορώ να κρούω.
Σε φουρτουνιασμένη θάλασσα μερόνυχτα να ταξειδεύω μπορώ ακόμα και την ηλικία μου να ειπώ ενα είναι το δικό μου θέμα. Αυτό που δεν μπορώ και με τρελαίνει ειναι η υποκρισία και το ψέμμα./
΄ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΩΝ ΓΗΡΑΤΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΚΡΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγειρε το κορμί το γέρικο,
στου δρόμου το παγκάκι,
το άκακο, ανήμπορο και κουρασμένο ανθρωπάκι.
Τα χείλη του σφίγγονται
και λόγια δεν λαλούνε,
λουλούδια που μαραίνονται
και δεν μοσχοβολούνε.
Βαρέθηκε την παγωνιά
όλων των δικών του ανθρώπων,
νοιώθει αδύναμο πουλί
στην χώρα των Κυκλώπων.
Είναι πικρό πολύ πικρό
των γηρατιών το δάκρυ,
και όπου πέφτει γίνεται
όλο φωτιά και στάχτυ.
Τι έχεις γέροντα και κλαίς,
μου σφίγγεις την καρδιά μου,
άσε με φίλε άσε με, έχω και εγώ τα βάσανά μου.
Είναι πικρό πολύ πικρό
των γηρατιών το δάκρυ.
Γιώργος Καλόγερας
Β Ι Ο Ι Π Α Ρ Α Λ Λ Η Λ Ο Ι και κρυφοί πόθοι
ΑπάντησηΔιαγραφή(μεταξύ ενός πλοιάρχου και ενος φαρμακοποιού φίλοι στο νησί,
Πλρχος.Με ένα καράβι μακρυά στα ξένα ταξειδεύω,
τρόπο ζωής τόσα χρόνια τώρα έχω κάνει,
θάλασσα,ουρανό,απο γέφυρα αγναντεύω΄
και αναπολώ πότε να φθάσω στο λιμάνι./
Φρμκος.Τα φάρμακα στα ράφιυψηλά τοποθετώ,
πάλι αργά μέσα στην νύκτα,
ενδείξεις,δοσολογίες κι'άλλα μελετώ,
όσα παρέλαβα με την λίστα./
πλ/χος.Κακοκαιρία έρχεται μέτρα πρέπει να πάρω
γυρίζω την πλώρη στον καιρό αλλάζοντας πορεία
αισθάνομαι υπεύθυνος ώρα να κουμαντάρω,
να πλέει το καράβι μου σαν αρχόντισσα κυρία./
Φρμκος.Παρασκεύάζω πατροπαράδοτα γιατρικά,
που στο νησί μας άλλος κανείς δεν γνωρίζει
ενέσεις σε φίλους,γνωστούς κτυπάω μυστικά
που κάθε άλλο παρά αλτρουισμό θυμίζει./
Πλρχος.Η καταιγίδα όμως φαίνεται θα συνεχισθεί
αρχίζω σ'όλους να δίνω θάρρος να δίνω ελπίδα
το σκάφος μου αμέσως πρέπει να ανακουφισθεί
αλλίμονο χάθηκε και η τελευταία ηλιαχτίδα./
Φρμκος.Ο γέρος,ονιός και ο κάθε πάσχοντας
με θεωρεί υπευθυνο ευγενικό και οικείο,
αισθάνομαι αληθιν΄΄α σαν άρχοντας,
στο τέλειο και ξακουστό δικό μου φαρμακείο./
πλρχος.Η θύελλα ουρλιάζει γίνεται απαιτητική,
τα αφρισμένα κύμματα ξεσπούν μετά μανίας,
με τέτοια ατμόσφαιρα καταθλιπτική,
πως να μην σκιάζεσαι την δύναμη της τρικυμίας?
(συνέχεια παρακάτω.Γ.Κ.
Φρμκος.Ταμπλέτες, σκόνες και αντιβιοτικά
ΑπάντησηΔιαγραφήυποδεικνύω σε όποιον για κάτι υποφέρει,
παυσίπονα ενέσεις,βαρβιτουρικά
δινω σ'αυτόν που συνταγή θα φέρει./
πλρχος΄Εχω μέρες και νύχτες πολλές να κοιμηθώ,
η αγάπη μου δίνει δύναμη μου δίνει υπομονή
ποτέ απ'την θέση μου δεν θα απομακρυνθιώ
αρκεί να έχω πάντα το πλοίο σε αντιμονή./
Φρμκος.Εχω απασχόληση αρκετή δεν έχει σημασία,
με ιώβειοι υπομονή όλους θα εξυπηρετήσω,
το συνθημά μου είναι οικογένεια,φήμη καιεργασία
με καλοσύνη,ανθρωπιά την πελατεία θα κρατήσω./
πλρχος.Τελικά η φουρτούνα σαν εφιαλτικ'ο όνειρο
πέρασε,
όμως η εμπειρία αυτή χρόνια πολλά μ'αφαίρεσαι
τέρμα τέτοια ζωή,τι καπετάνιος σεβαστός
καλύτερα να μένω μέσα στο σπιτι μου κλειστός./
Φαρμκος.Ετσι λοιπόν οι ημέρες μου κυλούν το αντιλαμβάνομαι,
Εχει γίνει για μένα μια ευχάριστη ρουτίνα
ομως αν πάλι το καλοσκεφθώ ποτε-πότε αισθάνομαι
λες και είμαι κλεισμένος σε απόλυτη καραντίνα./
πλρχος.Γνωρίζω δεν με νοιάζει θα νοιώθω πλήξη και ανία
κάποιο φάρμακο θα υπάρχει για την μονοτονία,
θα ψάχνω να το βρώ με κάποια προσδοκία,
επισκεπτόμενος κατά σειρά όλα τα φαρμακεία.//
Φρμκος.Γιαυτό λοιπόν παρακαλώ νάλθη πάλι η αργία
να φύγω με το σκάφος μου στο πέλαγος ανοικτά
να αισθανθώ και εγώ ολίγες ώρες ηρεμία,
και ας φυσάει ο άνεμος όσο θέλει δυνατά.///
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ.
Σε γνώρισα
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκειά που είναι η ζωή./
μικρούλα μου σ'αγαπάω./
λαμβάνω άγνωστη πνοή
στον ουρανό πεττάω.
Γελούσα φερνόμουν σαν παιδί
στην ξενιτιά χαμένος
δεν ήλθε ο έρως να με βρεί
ζούσα ονειροπαρμένος.///
Ξάφνου κάπου σε γνώρισα,
ίσως στα ονειρά μου
το παρελθόν λησμόνησα,
μυστήρια η χαρά μου./
Σε είδα και κοκκινησα
ήλθα κοντα σε σένα
ευχή στο θεό εμύνησα,
με μάτια δακρυσμένα
Γιώργος Καλόγερας.
Η ΠΡΙΓΚΙΠΕΣΣΑ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι μοναχή,γύρω λέγει όλα κενά.
δεν θέλει τίποτε άλλο από την ζωή,
η σκέψις της σε κείνον τριγυρνά
αυτο γράφει της δίδει τώρα πνοή./
Σαν πριγκιπέσσα μιας περασμένης εποχής,
κλεισμένη σε πύργο,
ίσως δακρύζει λίγο.
από αγάπη ή απο πόνο της ψυχής./
Ράβει κάτι μηχανικά,
τα εξαίσια μυρωμένα μαλλιά της
χα΄ι΄δεύουν τους ώμους,το καθισμά της,
με χεράκια αγγελικά./
Μα.. τα μάτια της σαν να ζητούν κάτι,
φαίνεται θα ταξειδεύει ή θα πλανάται?
στης Γης σ'όλα τα μήκη και τα πλάτη
εκστατική, θεά, αυτόν θυμάται.//
Άραγε αλήθεια που να τρέχει ?
στην στερια ή στον ωκεανό θα σταματήσει?
μα πρέπει κάπου αυτόν να συναντήσει,
αφού την δύναμη την έχει.//
Ω./ αυτή είναι επάνω σε κύμματα.
σαν οπτασία με παραξενα σχήματα.
σε θάλασσα φουρτουνιασμένη,
αλλά να./ δείχνει ευτυχισμένη.//
Πάει το ύφος της το μελαγχιλικό,
δεν δείχνει στενοχωρημένη
και ούτε πλέον πικραμένη,
που έγραφε σε γράμμα ερωτικό.//
Φέρνει και σε κείνον την χαρά,
σε κείνον?? μα είναι ποιός ???
πες το πριγκιπέσσα μου καθαρά./
αυτός θα είναι ο μόνος ο τυχερός./
Προσπάθησε κάτι να ψυθιρίσει,
ένα όνομα ή μια ευχή??
για την αγάπη της που ζεί
γρήγορα σιμά της να γυρίσει.//
Αχ./ τίποτε άλλο δεν της απομένει
δεν θέλει όνειρα αλλά πραγματικότης
καρτερικά εκείνον να προσμένει
τον φιλον της, τον αγαπητικό της.//
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ
ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα άκουσε η Παναγιά καμιά ευχή μου,
μα έγινε κανένα θαύμα στην ζωή μου,
συνάντησα ένα κορίτσι μια ψυχή,
μου άλλαξε τα πάντα απ'την αρχή.
Την είδα για πρώτη μου φορά
και σάστισα στα αληθινά φανερά,
σίμωσα δια να την αντικρύσω,
την κύταξα,ήθελα να της μιλήσω.
Εχει δυό μάτια όλο φλόγα καστανά,
τόσο ώμορφα δεν είδα πουθενά
όταν τα βλέπεις μέσα τους έχουν βάθος,
μου φέρνουν χιλιάδες όνειρα,ρίγη,πάθος.
Εβενος μαύρα είναι τα μαλλιά της
απαλά μακριά πέφτουν μέχρι τη μέση,
άγγελος απ'τον ουρανό σαν νάχει πέσει,
ευχάριστη χαδιάρικη η μιλιά της.
Το όνομά της το μικρό το λένε Αννούλα,
έχει ένα σώμα σ'όλα πολύ καλό,
χεράκια άσπρα,παντού δέρμα απαλό
στην χώρα η πιο τεχνίτρα μοδιστρούλα.
Μιλάει σ'όλους με πολύ ευγένεια,
στην εργασία της πρόθυμη και τυπική,
μύστης στην τέλεια γυναικεία ραπτική,
τα προλαβαίνει όλα στην εντέλεια.
Ράβει γιατί της αρέσει το επάγγελμά της,
δικά της και ξένα φορέματα να σιάζει,
και η παραμικρή λεπτομέρεια την νοιάζει,
κάτι που το βλέπεις στην δουλειά της.
Το πρόσεξα είναι σ'όλα υπομονετική,
γίνεται πολλές φορές θυσία,
Είναι στο θρήσκευμα Καθολική
δεν λείπει Κυριακή από την εκκλησία.
Είναι γλυκειά και φραγκοσυριανή,
μυαλό και σκέψη μου έχει πάρει,
μου δίδει αγάπη,χαρά αληθινή,
που γράφω στίχους Βαμβακάρη.
Ω μα η καρδιά της η χρυσή,
αυτό είναι που της δίδει αξία,
θεά στούς ουρανούς πρέπει να ζει
η στην Γη νάχει πάντα ευτυχία.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ
ΘΥΜΩΜΕΝΗ ΣΙΩΠΗ
ΑπάντησηΔιαγραφή-----------------
Ψες μιλούσαμε για την πολιτική
μα οι πολιυτικοί απουσιάζουν
απο την χώρα του μύθου,
και εγιναν μύθος, με θησαυρούς
αμύθητους, χωρίς πατρίδα και καρδιά./
Και όταν στην χώρα ξέσπασε
ο πυρετός της κρίσης, της κρίσης
ήλθε η ώρα./
Σήμερα μιλάει μόνη η σιωπή μας,
και στων ματιών μας τις ωθόνες
προβάλει η φτώχεια της ψυχής μας,
κι' η χώρα που γέννησε
τους μύθους, τους κρίσους
της κρίσης, δεν κατάφερε ποτέ
να τιμωρήσει....../
Μήπως στ' αλήθεια η σιωπή
και η αγάπη, θα μας θεραπεύσει
απο της αλαζονείας την αρώστεια
και της φλυαρίας την φτώχεια
την αβάσταχτη????
Φρονώ πως ήλθε τώρα η στιγμή
τα λόγια να μικρύνουν
και οι άνθρωποι λίγο
να μεγαλώσουν με έργα.
Με έργα να βρούμε τον
χαμένο μας εαυτό
που ξεχασμένος ζητά
να βρεί την δυναμή του.///
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ
Γιατί ?? ναι γιατί ???
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί η κούκλα μου να υποφέρει ?
Γιατί την βλέπω γοερά να κλαίει ?
Γιατί κάτι στην καρδιά μου να καίει ?
Γιατί την χαρά μεσ΄στο σπίτι θέλω να φέρει ?
Γιατί ότι ζητάει με χαρά της το δίνω ?
Γιατί να πάει κάπου μόνη δεν την αφίνω ?
Γιατί όταν έχει χαρά είναι όλα ωραία ?
Γιατί κοντά της θέλω νάμαι παρέα ?
Γιατί οταν γελάει με σκλαβώνει ?
Γιατί οταν την κυττάζω το μυαλό μου θολώνει ?
Γιατί δεν θέλω να φύγει κάπου μόνη ?
Γιατί πάντα εγώ να κρατάω το τιμόνι ?
Γιατί υποφέρει πολύ όταν είναι πικραμένη?
Γιατί τρομάζω όταν είναι θυμωμένη ?
Γιατί ενα μόν ώμορφο βλέμμα της ζητάω ??
Μα δεν κ α τ α λ ΄α β α τ ε ?
ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ Α Γ Α Π Α Ω ???????????
Γιώργος Καλόγερας.
Όταν τα τείχη πέφτουν,
ΔιαγραφήΌταν και οι βράχοι θρυματίζονται,
νερό για ξίφος,
αγέρας για ζωή,
φωτιά το συναίσθημα!
Πατρική μαγεία,
ανύμπορη υποταγή,
Φιγούρα αμέθυστος!
φοβερο ποιημα ευγε!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΥΡΙΑ ΣΕ ΑΝΘΙΣΜΕΝΟ ΚΗΠΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα νοιώσω την ζεστασιά όταν κρατιόμασθε χέρι,χέρι,
να χαιδεύω τα μαύρα μαλλιά σου γλυκό μου ταίρι.
Απο τα καστανά σου μάτια να μαγνητισθώ
την μέθη απο τα γλυκά σου χείλη να γευθώ..
Ειναι δύσκολο να ειμαι πολύ μακρυά σου,
αναπολώ-αναπολώ την γάργαρη λαλιά σου.
Να σε κουβαλάω μέσα μου πρωι και βράδυ,
να κοιμηθώ να ονειρευθ'ω το απαλώ σου χάδι.
Σαν δυο κεράσια μοιάζουν τα δυο σου χείλη
σαν τριαντάφυλλα που ανθίζουν τον Απρίλη.
Το ύφος σου,οι τρόποι σου μοιάζουν σαν Γαλλίδας
το προσωπό η μθτούλα σου αρχαίας Ελληνίδας.
Το γέλοιο σου το χαμογελό σου ειναι που μαγνητίζει,
οταν σε βλέπω η καρδιά μου φτερουγίζει.
Εισαι γλυκειά εισαι απίθανη,εισαι ευλογημένη
αφού έχεις προστάτιδα την Παναγιά Φανερωμένη.
Τα χρόνια περνούσαν και συνέχεια μέσα σου κάτι ζητούσες
γιατί το πραγματικό πάθος και τον έρωτα αγνοούσες.
Καποια αγάπη γλυκά θα σε φιλήσει στο στόμα
ένα ριγος στην ψυχή σου θα προστεθεί ακόμα.
Γιαυτό ωραίο και σεμνό μου πλάσμα πρέπει να αγαπηθείς
και από σήμρα και στα επόμενα χρόνια να αναγεννηθείς.
Και έτσι αν με ρουτίνα πέρασαν τόσα χρόνια
ώρα να γευθείς μια αγάπη που θάναι αιώνια.
Ετσι κυρία μου που μοίαζεις με κήπο ανθισμένο
θα ζήσεις μετα βίο ανθόσπαρτο,ευτυχισμένο.////
ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ...
Τ Α Π Α Θ Η Τ Ω Ν Ε Λ Λ Η Ν Ω Ν
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Θειο δραμα τούτες τις μερες παλι εμεις οι Ελληνες θα
θυμηθούμε
και στην κορφή του Γολγοθά τον σταυτωμένο μας Θεό θα
ξαναδούμε.
Ομως φέτος δεν θάμαστε του Θείου Δράματος οι θεατές,αλλά
συνοδοιπόροι θάμαστε και στούς ατομικούς μας τους Σταυρούς,
οι Ελληνες των μνημονίων σταυρωμένοι.
Το φίλημα της Προδοσίας, πολλοί Ιούδες το έδωσαν κι' έτσι
την οδό του μαρτυρίου μας οι δικοί μας Ιούδες, σαν τέλειοι
ανθέλληνες στούς Ελληνες ετοίμασαν./////
Τώρα που το μαρτύριο του Σταυρικού θανάτου του Χριστού
Ελληνα πολίτη πάνω στο δικό σου σώμα γνώρισες,,, θάψε τον ανεύθυνο και επιπόλαιο παλαιό σου εαυτό κ' έτσι ν' αναστηθεί ο Θεός που μέσα σου υπάρχει,και στης χαράς και της ευημερίας
τον Παράδεισο μ' ασφάλεια κι' αγάπη να σε πάει.////
ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΩΡΓΟ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΠΡΑΒΟ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ Κ Ε Ψ Ε Ι Σ Κ Α Ι Π Ο Ι Η Σ Η
Τ Η Σ Α Ν Ν Α Σ Κ Α Λ Ο Γ Ε Ρ Α
------------------------------------
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΜΟΥ
--------------------
Τα όνειρά μου σκόρπιες πεταλούδες,
πάνω από την φλόγα της ψυχης μου.
Μα ευτυχως κάηκαν λίγες για να μου
μου θυμίζουν ότι υπάρχει ελπίδα.////
2-3-2013.ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήH A N N A ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΓΓΟΝΟ ΤΗΣ Γ Ι Ω Ρ Γ Ο
--------------------------------------------
Μικρό κλαράκι εφύτευσα βαθειά
για να ριζώσει,. Να γίνει δένδρο
λυγερό πλούσιο φύλλωμα ν΄΄αχει.
Να βγάλει ανθούς και ευωδειά τον
κόσμο να γεμίσει.
Στον ίσκιο του να κάθεται καθένας
που διαβαίνει, να παίρνει ελπίδα
και χαρά αγάπη να εισπράττει.//
ΑΝΝΑ 2-3-2013
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Α Ν Ν Α ΓΙΑ ΤΑ Π Α Ι Δ Ι Α Τ Η Σ
-----------------------------------------
Ηθατε στην ζωή μου αθώα πλασματάκια,
και εγώ πικρά ποτάμια ρούφαγα
μεγαλώνοντας μαζί σας,. Και τώρα
δένδρα ψηλά στην κορυφή του λόφου
με ρίζες βαθειές στο πετρόχωμα σας
βλέπω, από κοντά και μακρυά να
αντιμετωπίζετε τους πέντε ανέμους.///
[Αγάπη,Κακία, Ωμορφιά, Καλοσύνη,Υπομονή]
Α Ν Ν Α 2-3-2013
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Α Ν Ν Α ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΤΗΣ Γ Ι Ω Ρ Γ Ο
---------------------------------------------
Μαντεψα τα όνειρά σου κοιτώνταςσε μέσα στα
βαθειά σμαραγδένια μάτια σου.
Είδα ωκεανούς να πάλλονται μαζί με τις μικρέ΄ς
ανησυχίες σου.
Προσπάθησα να καταλάβω την ανάγκη σου για αγάπη.
Και να./ σου ψυθίρισα , ειμαι εδω κοντά σου
δ υ ν α τ ή,/
Μαζί θα χαρούμε την ανατολή του ηλιου.
Μαζί θα διαβούμε τα δύσκολα και κακοτράχαλα
μονοπάτια.
Μέχρι να έλθει η δύση της ζωής
2-3-2013 Α Ν Ν Α
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΩΡΓΟ ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ . ΤΟΝ ΕΦΑΓΕΣ ΤΟΝ ΣΜΑΡΑΓΔΟΜΑΤΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ ΑΛΗΘΙΝΑ ΤΡΥΦΕΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟΡΓΙΚΑ ΜΠΡΑΒΟ ΝΑ ΣΥΝΑΙΧΕΙΣΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙΩΑΝΝΑ ΣΙΓΑΛΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ι Δ Ι Α Ι Τ Ε Ρ Η Π Α Τ Ρ Ι Δ Α Μ Ο Υ
-----------------------------------------------
Κορυφή βουνού που απόμεινε
στη μέση του πελάγου.
να πάλλεται στα κύμματα
να αντέχει στους βοριάδες./
Πήρε δροσιά απ' την θάλασσα,
ζεστάδα από τον ήλιο
και το φεγγάρι τούδωσε χρώμα γριζοασημί.
Οι κάτοικοι το αγάπησαν
και μείναν εκεί κοντά του.
Ποτάμια ιδρώτα έριξαν η γή
για να βλαστήσει.
Εκεί μεγάλωσαν γενιές με αγάπη και σκληράδα.
Εφτιαξαν πνεύμα δυνατό,
σοφία όλο γεμάτο,
για να ακουστεί σόλη τη γη
και να μεγαλουργήσει.
Ο Ομηρος της έδωσε Συρίη το ονομά της
αυτή ειναι η πατρίδα μου
αυτό είναι το νησί μου
ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ 5-3-2013
η
ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΣΜΑΡΑΓΔΟΜΑΤΗΣ ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΙ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ.;;;;
ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Α Ν Α Σ Τ Α Σ Η
---------------------
Στην χώρα μου η άνοιξη,
άργησε φέτος νάλθει
Εμπήκαμε στον Μάρτιο
και δεν μυρίζουν τα άνθη.
Παντού είναι τώρα παγωνιά,
ο ήλιος πια δεν λάμπει,
στον ουρανό είναι συννεφιά
και δεν υπάρχει αστροφεγγιά,
Παλέψτε παληκάρια μου,
φωνάξτε κοπελλούδες
μικρά παιδια και γέροντες,
ναλθούν οι πεταλούδες.
Να ανθίσει το χαμόγελο
ξανά στα δυο μας χείλη
να έλθει και η πασχαλιά
η ανάσταση του Απρίλη./////
ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ 7-3-2013
ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΦΛΕΒΑ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΡΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙς ΑΝΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ . ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΟΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΙΩΑΝΝΑ .
ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ .... ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ ... ΜΕ ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ Υ Ρ Α
-------------
-------------
Κορυφή βουνού που απόμεινε,
στην μέση του πελάγους,
να πάλλεται στα κύμματα.
να αντέχει τους βοριάδες.
Πήρε δροσια απ' την θάλασσα.\.
ζεστάδα απο τον ήλιο,
και το φεγγάρι τούδωσε,
χρώμα γκριζοασημί,
Οι κάτοικοι το αγάπησαν,
και μείναν εκεί κοντά του.
Ποτάμια ιδρώτα έρριξαν
στην γη για να βλαστήσει.
Εκει μεγάλωσαν γεννιές,
με αγάπη και σκληράδα,
έφτιαξαν πνεύμα δυνατό,
σοφία όλο γεμάτο
για να ακουσθεί σόλη τη γη
και να μεγαλουθργήσει.
Ο Ομηρος της έδωσε Συρίην
το όνομά της.
Αυτή είναι η πατρίδα μου
αυτό είναι το νησί μου.//
ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ 11-3-2013
ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ Ο Ν Ο Ι Ψ Υ Χ Η Σ
-------------------------------------
Στο διάβα της ζωης του καθενός,
πολλες φουρτούνες έχει να περάσει.
Συκώνεται και πέφτει και πονά,
μα προσπαθεί και πάλι και ξανά,
όλα αυτά με δύναμη και υπομονή
να ξεπεράσει.
Οι πόνοι της ψυχής είναι ανεξίτλοι,
και δεν υπάρχει γομολάστιχα να σβήσουν.
Πόνοι αδικίας, λύπης και κακιας,
πόνοι του μίσους της αδιαφορίας.
Μα ποιο πολυ απ'όλους πονάει η αχαριστία.
Το πικρό φιλί αυτής της αμαρτίας,
όποιος το έχει στη ζωή γευτεί,
αυτός μόνο μπορεί να καταλάβει,
πόσο πονάει όταν σου γδέρνουν την ψυχή.////
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήβΠολυ ομορφο Αννα και σιγουρα οσοι το διαβασουν συμφωνουν γιατι κατι απο ολα τους εχει αγγιξει Ιωαννα
ΔιαγραφήTο ανωτέρω τόχει γράψει η ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΧ Ρ Ω Μ Α Τ Α Ο Ν Ε Ι Ρ Ο Υ
-------------------------------------------------
Τα χρώματα ονείρου θέλησα να αλλάξω.
Οχι στα μαύρα, γκρίζα και μουντά,
Αυτά που την ζωή μας δυσκολεύουν,
και κάνουν τις καρδιές μας,
να μη κτυπάνε ρυθμικά.
Μακρυά απο το μαύρο της βαθειάς της νύχτας.
Στο γκρίζο χρώμα της βροχής.
Αυτά λερώνουν την ψυχή μας
και χάνουν τό νόημα της ζωής.
Θα δώσω χρώματα γεμάτα αγάπη.
αυτό το χρώμα της φωτιάς.
Πράσινο λένε της ελπίδας.
Λιλά ειναι της παρηγοριάς.
Αγνότητας το χρώμα το λευκό,
Γαλάζιο αυτό της ηρεμίας,
πορτοκαλί ειναι της χαράς,
και όλα μαζί της ευτυχίας.
Αυτά και άλλα πολλά.
Οχι μονάχα στα όνειρά μας,
αλλά στο νου και στην καρδιά μας.
ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ Π Λ Ε Σ Ε Π Ι Θ Υ Μ Ι Ε Σ
---------------------------------------
Στην ζωή μου αν ρωτήσετε τι θέλω,
τι ειναι αυτό που θε με κένει να ελπίζω,
δεν ειναι πολλά αυτά που θα ζητήσω.
Μάνες χαρούμενες θέλω να βλέπω,
να ταχταρίζουν τα παιδιά τους
χαμόγελα ματάκια παιδικά
να μην κοιτάζουν μελεγχολικά.
Να βλέπω πλοία ταξειδιάρικα
φουγάρα στα πελαγη να καπνίζουν
ήρεμα ποτάμια να κυλούν,
ζευγαρωτά πουλιά να φτερουγίζουν.
Την ανατολή του ήλιου το πρωί
τον ορίζοντα στην ήρεμη τηθάλασσα,
στην ακρογιαλιά τα βότσαλα να παιχνιδίζουν
τα στάχυα στα χωράφια να χρυσίζουν.
Την παρουσία του θεού θα νοιώσω.
θα δω ότι η ζωή με αγκαλιάζει,
το χέρι στους ανθρώπους με αγάπη εγώ να δώσω,
και τίποτε δεν θα μποιρεί να με τρομάζει.
ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ 24-3-2013
Μ
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ ΓΙΑ
ΔιαγραφήΟΛΟΥΣ ΜΑΣ
ΑΝΝΑ ΜΠΡΑΒΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ Λ Λ Α Δ Α Μ Ο Υ
---------------------------------
Ελλάδα μου πατρίδα μου γοργόνα μου
στα πέλαγα πολυταξειδεμένη
στην Μεσόγειο γαλλήνια κολυμπάς
και ο ηλιος με αγάπη σε ζεσταίνει.
Σου έχει λούσει τα σγουρά μαλλιά
που λάμπουνε με την γυαλάδα την χρυσή
και η θάλασσά σου η αλμηρή σούδωσε
το άρωμά της και σε έντυσε με τα
γαλάζια χρωματά της.
Και αυτές οι άγριες βουνοκορφές
κατάφυτες από πεύκο και οξιές
πόσες φορές ετραγουδήθηκαν.
Στον Ολυμπο το πιο ψηλο βουνό
εκεί οι θεοί σου εδιάλεξαν να κατοικήσουν
εσένα Ελλάδα να υμνήσουν.
Σαγάπησαν όλοι οι λαοί
σε ζήλεψαν όμως πολλοί
τα κάλλη σου οι γείτονες
πάντα εποφθαλμιούσαν
στόχο τους ειχαν φανερό
να σου τα κατακτήσουν.
σε κούρσεψαν.........../
Κατα καιρούς σε πόνεσαν
παρ'όλα σου τα λάθη,
όμως την ιστορία σου
κανείς δεν θα σου κλέψει.
Και τώρα πάλι πληγωμένη
απο των άσπονδων φίλων τα βέλη
ζητώντας τους λίγη βοήθεια
αυτοί κοφεύουν.
Κάνε κουράγιο και υπομονή
η δύναμή σου πάλι θα φανεί.
ένα να ξέρεις Ελλάδα μου
όσο γεννιούνται Εφιάλτες
θα υπάρχουν Θερμοπύλες.//
ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ 25-3-2013
Yπεροχο γραμμενο τη σωστη ημερα 300 στις Θερμοπυλες ηρωες 300 προδοτες στη βουλη και παλυ μπραβο Αννα Ιωαννα.
ΔιαγραφήΤΕΛΕΙΟ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήXAMENA AΙΣΘΗΜΑΤΑ
--------------------------
Σε είδα φίλε από μακρυά
να περπατας σκυφτός
ψαχνοντας κάτι που από
καιρό το ειχες χάσει.
Μάταια ψάχνεις.
Αυτό που έχασες χειροπιαστό
δεν είναι.
Κοίταξε γύρω σου
ανθρώπινα θλιμμενα μάτια
και αν κάτι ένοιωσες
κυττάζοντας τα αυτό που έψαχνες
ξανά θα βρεις.
Την ανθρωπιά σου.////
ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ 27-3-2013
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ Ν Α Τ Ο Λ Η
ΑπάντησηΔιαγραφή-------------
Ξημερώνει.
Η νύχτα δειλά φεύγει
αφίνοντας πίσω τις πρώτες
αχτίνες του ήλιου στον ορίζοντα.
Η ημέρα δούλα και κυρά
απλώνει τα κατάλευκα στρωσσίδια της
πάνω απο τα σπιτάκια του νησιού
να λιαστούν.
Ευωδιάζει από αγιόκλιμα και γιασεμί
η αυλή μου.
Μια καινούργια ημέρα ξεκινάει.
Ζωή ξανά.//
ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ 1-4-2013
ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΝΗΜΠΟΡΟΙ ΛΑΟΙ
ΑπάντησηΔιαγραφή--------------------
Κάτω από περίτεχνες αψίδες
ποτάμια πόνου κυλούν
παρασύροντας λαούς.
Στις όχθες τους,
πληγωμένα κορμιά
προσπαθούν να στεγνώσουν
απο τον αδύναμο ήλιο
της υποταγής
της καταπίεσης
της αδικίας
ανήμποροι λαοί......./
ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ 4-4-2013
Κάποιος φίλος έγραψε κάτι και αφού στέγνωσαν συνέχισαν οι ξυπόλητοι.
ΔιαγραφήΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ Π Ο Ρ Ω
----------
Μπορω να ξανοιχτω με βάρκα μεσοπέλαγα.
να αναιβώ στην κορυφή του λόφου
να περπατω ξυπόλυτη στην αμμο την καφτή
να χαλιναγωγίσω τη ιδέα του φόβου.
Χιλιόμετρα στο δρόμο εγώ να περπατώ,
μπορώ χωρίς ομπρέλλα στην βροχή
κλάμμα μωρού επίμονα να ακούω
κλειστές πόρτες μπορώ να κρούω.
Σε φουρτουνιασμένη θάλασσα
μερόνυχτα να ταξειδεύω
μπορώ ακόμα και την ηλικία μου να ειπώ
ενα είναι το δικό μου θέμα.
Αυτό που δεν μπορώ και με τρελαίνει
ειναι η υποκρισία και το ψέμμα./
ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ 15-4-2013
ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤά διάβασα όλα . και είναι πανέμορφα .... η μελαγχολία είναι από μόνη της ποίηση. !
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήA N A M N H Σ Ε Ι Σ
====================
Ξετυλίγοντας το κουβάρι των αναμνήσεων,
ήλθαν εικόνες σκόρπιες,
φωτεινές θολές και έντονες
απ'την ζωή μου όλη.
Περνούν σαν τρέυλερ μεσ΄του μυαλού μου
τις μισάνυχτες πύλες.
Και αυτές σαν ανοιξιάτικες πεταλούδες
φτερούγισαν σιμά μου,
και ήλθαν φωνές και αρώματα απ΄το χθες.
Αναμνήσεις παιδικες παραμυθένιες,
νιότης χαρούμενες και λυπημένες.
Βαθειά χαραγμένες στην μνήμη,
ποτέ μη σβήσετε.
Μείνετε πιστές συντρόφισες
για την μελλοντική ζωή μου.////// ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ 21-5-2013
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑΤΙ ΝΑ ΖΟΥΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΗ ΑΝΝΑ ;;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ Ι Σ Α Ι
=========
Δροσοσταλίδα στα φύλλα της ψυχής μου
φως γλυκό της αυγής.
Δύναμη στίς φτερούγες να πετάω
μεθύση απ'το γλυκόπιοτο
της τρέλας να ρουφάω.
Αεράκι δροσερό
στου λίβα την ζεστή ανάσα
στην σκοτεινή νυχτιά
τα λαμπερά τα άστρα.
Αλμύρα απο της θάλασσας την αυρα
αμμο ζεστή απο του ήλιου
του καυτού την λαύρα./////
ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ 22-05-2013
ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ ΤΕΛΙΚΑ ΟΛΑ ΣΟΥ ΤΑ Π[ΟΙΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΙΣ ΑΛΛΑ ΑΝΝΑ ;;
ΑπάντησηΔιαγραφή