Κόκκινο δάκρυ στ'ανθογυάλι η ανεμώνη,
στο παραγώνι ένα καυσόξυλο σβηστό,
μέσα στο κάντρο η πανσέληνος παλιώνει,
στις εκκλησιές ξανασταυρώνουν τον χριστό.
Σορόκος φρέσκος και οι τράτες ξεκινάνε,
χρυσή η φουρτούνα των σταχυών πάνω στη γη,
τώρα τη νιότη τους στα ξένα ξεπουλάνε
όλων των φίλων μου οι κόρες και οι γιοί.
Αποξεχνιέμαι στο νανούρισμα του μπάτη,
ίσως μπορέσω απόψε κι αποκοιμηθώ.
Εδώ και χρόνια ειν'η πατρίδα μου φευγάτη
κι εγώ κοχύλι ξεχασμένο στο βυθό.
Τάκης Κυριτσόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου