ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ

Οι αδέσποτες ματιές σε προσπερνούσαν,
των κοριτσιών που'χανε ζώσει το βαγόνι.
Εφευγες και μαντήλια δεν κουνούσαν,
στις ράγες φτυάριζαν τον ήλιο και το χιόνι.

Θα φύγω, άντε γειά,
Χωρίς επιστροφή,
είπες, κι έφερες μια
ζειμπέκικου στροφή.

Της γυάλας το νερό δε στο αλλάξαν,
θαμπά έβλεπες το πλήθος να περνάει,
χαμόγελα νεανικά σου τάξαν,
να'χεις εδώ,που ως και ο μορφασμός γερνάει.

Κεντάει ο ουρανός
μ'αυγές και δειλινά
τη στράτα καθενός
που πάει στο πουθενά.

Φεγγάρια και παγώνια μες'στην πάντα,
σαράγια και ουρί του παραδείσου.
Μα όταν παράδινες το πνεύμα σου για πάντα,
δυό άδειες σύριγγες καρφώναν το κορμί σου

ΤΑΚΗΣ ΚΥΡΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ