ΠΟΙΗΣΗ ΤΑΚΗΣ ΚΥΡΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

 ΩΔΗ ΣΤΗ ΜΑΝΑ

Ασε με τώρα,γιέ μου,να μυρίσω
Τα αγιοδημητριάτικα,που ανθούνε μέσα σου.
Σκύψε λίγο ν'ατενίσω τους δρόμους,
όπως γερνάνε μέσα στη νύχτα.
Στερνή φορά άσε με να αφεθώ
στο μελτεμάκι,που θα με σεργιανίσει
στων στιγμών μου το χθές.

Σώπα ν'αφουγκραστώ τις νυκτωδίες
των παλμών και να ξανασύρω
το μπάλο του Ησαία μου.
Χαμήλωσε λιγάκ,το αστρί μου,
όσο στο τζάκι η φλόγα βγάζει γωνίες,
τούτη την ορθάνοιχτη ώρα.

Γιατί, μάνα,έχεις τόσο ζεστό χαμόγελο΄,
Για να σκιάζονται οι οχτροί τη συγνώμη μου.
Γιατί,κυρά μου,το κοίταγμά σου
έγινε τόσο καθάριο,
Για να θωρώ το λυκόφως που προσκυνούσαμε.
Γιατί,ψυχούλα μου,ανοίγεις τόσο
την αγκαλιά σου,.
Για να θωπεύω τις ενοχές
και να σηκώσω φεύγοντας
τη γλάστρα με την υπομονή.
Τη γλάστρα που ποτίζαμε τα Σαββατόβραδα
με τον κλαυθμό μας.

Τάκης Κυριτσόπουλος