ΠΟΙΗΣΗ

		Nikolas Saliveros 2 Ιουλίου στις 7:34 μ.μ.
Ερασιτέχνης δήμιος ο «Ανθρωπος». (Προσοχή ο ¨σκύλος¨δαγκώνει) Έχω και γώ, το χάρισμα να είμαι <Θεού-γένης>, μα στην ποιότητα φαύλου νού παρέμεινα εργένης, γι’αυτό και νιώθω, πως είμαι ερασιτέχνης. Επάγγελμα, άνθρωπος <περαστικός>, καμιά περίπτωση. .ευλόγως εκτός κι ‘άν τύχει παραλόγως να γίνω ,δοτός, Ακαδημαϊκός. «Ερασιτέχνης είναι άνθρωπος,» δίπλα, με προσφωνεί ,ένας συν-άνθρωπος Και θάλασσες που όργωσα κι’ηπείρους, απείρους, είδα ,χαρακτήρες όμηρους, άμοιρους και τραγικούς…. ..Ακούς; διαβάτη, φίλε, ξένε της ζωής συνοδοιπόρε, Οπώραι, ανόθευτοι κι’αγνοί, στους κήπους της κοινωνίας, λίγοι ανθούν, κι’οι <συν-άνθρωποι> τους γείτονες ψεύτικα πενθούν. Το χάρισμά μου, σαν όλων, πάντa <Θεού-γένης>, παιδί μιάς Θάλειας, μιάς Κατινιώς, ή μιάς Ελένης βαδίζω τη ζωή… με δυσθυμιά, ερασιτέχνης. Ίδιο επάγγελμα,-άνθρωπος- και πειραματικός . Καμιά περίπτωση. .αναλόγως, τον <άνθρωπο-θεριό> να ημερέψω. Αψόγως δεν κερδίζεται η μάχη. « Μανιακός…,» δίπλα, προσθέτει ο συν-άνθρωπος , «… κι’ερασιτέχνης δήμιος, είναι ο άνθρωπος». Salos