Nikolas Saliveros 17 Ιουλίου στις 9:57 π.μ.   Απο το ¨Μη σκοτώνεις το λουλούδι" ................................................. Είπα λέω κι’επιμένω, Ακίνδυνη είναι η αλήθεια πάνω απ’το σκοτωμένο και το μαχαίρι ο φονιάς κραδαίνει ματωμένο, σιμά του ο <συνένοχος> με σχόλιο πονεμένο, ομολογά το φονικό, με θώρι προφτιαγμένο. /// Ντροπή ,στο δρόμο,τ’ορφανό να είναι πεινασμένο, χωρίς το βάκτρο ο γέροντας, νιώθει σε σπίτι ξένο. Της απληστίας η κοιλιά ποτέ δεν βάζει φρένο, στης εξουσίας τη πυγμή ,το δίκιο προδομένο.. /// Άφεση ,δίνει ο φονιάς, λαθών στον <συχωρμένο>, τον πόνο πίνει του νεκρού, ο φίλος, γυμνωμένο. <Συνεχίζεται η ζωή> στον σκυλοψυχισμένο κι’εφτασφαλίζεται < ηρεμιά> στο «Κατεστημένο» /// Βαρύ το «ντύμα της ζωής», πουν στο μυαλό δεμένο, σέρνει ο θνητός σαν άνθρωπος ή δίποδο φθαρμένο. Ο κουρασμένος συμπονά , θάλπει το λαβωμένο κι’ο ρυπαρός συνειδητά τρώγει το σκοτωμένο. /// Είπα ,λέω και θα επιμένω Ακίνδυνη η αλήθεια πάνω από το σκοτωμένο ανήμπορο με δάχτυλο να δείξει το φονιά, πάνω στο φωτογράφημα στη δεξιά γωνιά, ο συνεργός, π’αντίθετα, βλέπει καθρεφτισμένο. /// Μεσ’ το νερό του ψέματος το μάτι αλληθωρίζει, καταλαγιάζει τη φωνή της διαμαρτυρίας. Ένα λουλούδι, μιαν ευχή πάντα ο φονιάς δωρίζει, μετά, κορμιά μετρά , τρέφεται ο καρχαρίας. /// Πάντα λέγετ’η αλήθεια πάνω από το σκοτωμένο αφού ο σφάχτης τον θωρεί ακίνδυνη σβουνιά και με της γλώσσας μυρωδιές νίβει τη γειτονιά. Ο ζωντανός, ο λαίμαργος τρυγά και πεθαμένο. --- Όποιος από γεννησιμιού μένει ξεγυμνωμένος, φεύγει με τη αλήθεια του πάντα δικαιωμένος Είπα ,λέω και το βιώνω,       Μου αρέσει!     Σχολιάστε