Τραγικογραφίες
=Τα υπάρχοντα=
Έκανα μία ζωγραφιά,την κρέμασα στον τοίχο
και μέσα σε τετράδιο έγραψ’ αγάπης στίχο
Διαβάζω, βλέπω, σκέπτομαι κι’ ενίοτε ξεροβήχω,
ξεράθηκε το στόμα μου, για σάλιο γλωσσολείχω.
Οι αντοχές στερεύουνε, μαζί και το ταμάχι,
με μία σούπα λάχανο, γεμίζει το στομάχι.
Οπίσω οι ανάμνησες, μαύροι εμπρός οι βράχοι,
επιστροφή στο παρελθόν, γνωρίζω δε υπάρχει.
Ξανακοιτώ τη ζωγραφιά, απέναντι στον τοίχο,
διαβάζω δίχως κούραση τον της αγάπης στίχο.
Δεν ξέρω αν, με θέληση, δουλειά θα επιτύχω,
ξέρω, ο χάρος στη ζωή, δεν απ’αφήνει μίσχο.
Αυτά είναι τα υπάρχοντα μονάχα που θ’ αφήσω,
και όπως όλοι και εγώ δεν θα ξαναντικρίσω.
Μετρώ στο κόσμο αφανής ,η τύχη μένει πίσω,
μι’ αγάπη και μιά ζωγραφιά είναι ζωής το γείσο. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου