Τα χωριά της Σύρας
(Λιανοτράγουδες ανάμνησεις μακρινές)
Στο Κίνι
ένα χρυσαφένιο δείλι,
συνάντησα εκείνη.
Κόκκινο κοχύλι
είχε το χείλι….
κι’η σκέψη της ακόμα δεν με αφήνει.
+
Η ήλιος συναντούσε τον κόκκινο
ορίζοντα και το αγέρι δρόσινο
Τα μάγουλά της ρόδιζε.
Της θάλασσας φύκι αγνό
Το φυλλοκάρδι μου δρόσιζε...
Κι’ηταν το βλέμμα στερνό.
+
Ζωής γλυκός ο ανήφορος...
Γυμνές πλαγιές με θυμάρια.
Των κοτσιφιών εδώ ζούνε μόνο ζευγάρια...
Στο ξέφωτο προβάλλει ο Γαλησσάς,..κατήφορος.
Ανθρώπων χνάρια,
αγρός σιτόφορος..
Κοπελλιές..παλληκάρια.
+
Ο γιαλός γιομίζει με μπάτη,
η πεταλούδα κεφάτη,
φέρνει έρωτα βόλτες,
στου αλμυρόδεντρου τη μυρωδιά.
Πιο πέρα ένα πουλάρι,
το πρώτο της φοράδας μανάρι,
βυζαίνει κρυμμένο στης μάνας την ποδιά.
Τις ανάσες σφουγγάρι
Το γιομάτο φεγγάρι
Γεύεται μ’ορθάνυχτες πόρτες.
+
Δυό βήματα βλέμμα
κι’ενα χιλιόμετρο ρέμα,
Στου Φοίνικα τον απάγκιο κόλπο,
Πανάρχαιο βρέγμα,
Στου μέλλοντος στέκει τον τόπο.
+
Στο γαλήνιο νερό,
Σαγηνευτικά καθρεφτίζεται,
Η μικρή βαρκούλα και λικνίζεται
Ζητά λόγο ομορφιάς,τρυφερό.
Κι’ο ρηχός βυθός απαντιέται,
Με νεύματα σιωπής,των φυκιών...
Ναι,ναι είσαι ωραία..και συναντιέται
Με τη βαρκούλας των πράσινων ματιών.
+
Του Ποσειδώνα η τρίαινα ψηλά
Κυματίζει,
Καλωσορίζει....
Εχει πολλά να δωρίσει και γελά
Που τον ξένο θα φιλέψει
Αφου σίγουρος είναι,
Πως όποιος είναι του <δίνε>
Την καρδιά του θα κλεψει.
+
Κόμητο,Αγκαθωπές
Κρίνοι λευκοί στις ακρογιαλιές...
Της νιότης μοίρες νωπές
Του έρωτα αγνές αγκαλιές.
Ενα Σταυρό στον Αγιο Πέτρο
Κι’ένα κερί στον Αη-Γιάννη,μέσα στο πεύκο.
Παλάτια... κλειστά παραθύρια,
Τα βάσανα μύρια...
Και στο λόφο απέναντι..φάτσα
Δακρύζεις πάφήνεις την Ντελλαγράτσα.
+
Αν βγείς μεσαριά
Το πεύκο θα παίξει με τη μουριά
Στη Παρακοπή...
Ομως ανατροπή,
Γιατί μυστήριο, κρύβει δεξιά σου ο λόφος.
Κι’ανθρωπος πούσαι λωλός
Πάλι τη θάλασσα πατάς..περίπατο ο ζόφος.
Σε καταπίνει ο μικρός-Μέγας Γιαλός.
+
Ευθεία ο δρόμος,σηκώνεις τα βάρη...
Είσαι παιδί.Περνάς το Αχλάδι
Και ο Μορφέας σε παίρνει στην Βάρη.
Ο ήλιος έδυσε,
Τις ενοχές σου έγδυσε
Το αστερόφωτο βράδυ.
+
Ξημερώνει......
Ο Ερμής θα πετάξει απ’τα Χρούσσα,
το ραβδί του ..Φανερωμένη..
και το Μάνα σου δείχνει, την πόλη
που είναι η Σύρα ..όλη. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου