Β Ι Ο Ι Π Α Ρ Α Λ Λ Η Λ Ο Ι και κρυφοί πόθοι (μεταξύ ενός πλοιάρχου και ενος φαρμακοποιού φίλοι στο νησί,
Πλρχος.Με ένα καράβι μακρυά στα ξένα ταξειδεύω, τρόπο ζωής τόσα χρόνια τώρα έχω κάνει, θάλασσα,ουρανό,απο γέφυρα αγναντεύω΄ και αναπολώ πότε να φθάσω στο λιμάνι./
Φρμκος.Τα φάρμακα στα ράφιυψηλά τοποθετώ, πάλι αργά μέσα στην νύκτα, ενδείξεις,δοσολογίες κι'άλλα μελετώ, όσα παρέλαβα με την λίστα./
πλ/χος.Κακοκαιρία έρχεται μέτρα πρέπει να πάρω γυρίζω την πλώρη στον καιρό αλλάζοντας πορεία αισθάνομαι υπεύθυνος ώρα να κουμαντάρω, να πλέει το καράβι μου σαν αρχόντισσα κυρία./
Φρμκος.Παρασκεύάζω πατροπαράδοτα γιατρικά, που στο νησί μας άλλος κανείς δεν γνωρίζει ενέσεις σε φίλους,γνωστούς κτυπάω μυστικά που κάθε άλλο παρά αλτρουισμό θυμίζει./
Πλρχος.Η καταιγίδα όμως φαίνεται θα συνεχισθεί αρχίζω σ'όλους να δίνω θάρρος να δίνω ελπίδα το σκάφος μου αμέσως πρέπει να ανακουφισθεί αλλίμονο χάθηκε και η τελευταία ηλιαχτίδα./
Φρμκος.Ο γέρος,ονιός και ο κάθε πάσχοντας με θεωρεί υπευθυνο ευγενικό και οικείο, αισθάνομαι αληθιν΄΄α σαν άρχοντας, στο τέλειο και ξακουστό δικό μου φαρμακείο./
πλρχος.Η θύελλα ουρλιάζει γίνεται απαιτητική, τα αφρισμένα κύμματα ξεσπούν μετά μανίας, με τέτοια ατμόσφαιρα καταθλιπτική, πως να μην σκιάζεσαι την δύναμη της τρικυμίας? (συνέχεια παρακάτω.Γ.Κ.
Φρμκος.Ταμπλέτες, σκόνες και αντιβιοτικά υποδεικνύω σε όποιον για κάτι υποφέρει, παυσίπονα ενέσεις,βαρβιτουρικά δινω σ'αυτόν που συνταγή θα φέρει./
πλρχος΄Εχω μέρες και νύχτες πολλές να κοιμηθώ, η αγάπη μου δίνει δύναμη μου δίνει υπομονή ποτέ απ'την θέση μου δεν θα απομακρυνθιώ αρκεί να έχω πάντα το πλοίο σε αντιμονή./
Φρμκος.Εχω απασχόληση αρκετή δεν έχει σημασία, με ιώβειοι υπομονή όλους θα εξυπηρετήσω, το συνθημά μου είναι οικογένεια,φήμη καιεργασία με καλοσύνη,ανθρωπιά την πελατεία θα κρατήσω./
πλρχος.Τελικά η φουρτούνα σαν εφιαλτικ'ο όνειρο πέρασε, όμως η εμπειρία αυτή χρόνια πολλά μ'αφαίρεσαι τέρμα τέτοια ζωή,τι καπετάνιος σεβαστός καλύτερα να μένω μέσα στο σπιτι μου κλειστός./
Φαρμκος.Ετσι λοιπόν οι ημέρες μου κυλούν το αντιλαμβάνομαι, Εχει γίνει για μένα μια ευχάριστη ρουτίνα ομως αν πάλι το καλοσκεφθώ ποτε-πότε αισθάνομαι λες και είμαι κλεισμένος σε απόλυτη καραντίνα./
πλρχος.Γνωρίζω δεν με νοιάζει θα νοιώθω πλήξη και ανία κάποιο φάρμακο θα υπάρχει για την μονοτονία, θα ψάχνω να το βρώ με κάποια προσδοκία, επισκεπτόμενος κατά σειρά όλα τα φαρμακεία.//
Φρμκος.Γιαυτό λοιπόν παρακαλώ νάλθη πάλι η αργία να φύγω με το σκάφος μου στο πέλαγος ανοικτά να αισθανθώ και εγώ ολίγες ώρες ηρεμία, και ας φυσάει ο άνεμος όσο θέλει δυνατά./// ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ. 2 Απριλίου 2011 5:27 π.μ.
τρέχει σάν ατι ό λογισμός. και ξέχασα τά αστέρια να μαζέψω πού πέφτουνε απ΄τήν νυχτιά στήν αγκαλιά τής θάλασσας .
πάλι τά μάτια σου στά σκοτεινά θά κλαίνε . γιατί αν λές πώς μ ΄αγαπάς θά έπρεπε τά μάτια σου μέ δάκρυα να πιάσω στό περιβόλι τών αγνών .
Πάρε μια φούχτα βότσαλα μιά χούφτα χελιδόνια απ τήν αρχή του πρωινού και ας ψιθυρίσω ονειρα που θά κρατήσουν λίγο μέχρι που να χαθούν τ΄α ξωτικά , τά μάτια μου να ανοίξω.
κι ας ειναι νεκρά τά ποιήματα η αυγή όταν χαράξει.
καλημέρα φίλοι μου εχω μιά ιστορία ελπίζω να μήν πλήξετε .
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
Αν προσπαθήσω στήν ζωή αληθινά να δώσω λόγια . Τότε τών λέξεων ήχώ διαλέγω γυρίζω τά ρολόγια .
Καί έγινα μικρός και ακούω ιστορίες. κάνετε τόπο βιαστικοί φυσώντας ό βοριάς τίς θύμισες να φέρει πρώτα.
Η αγάπη ήτανε πιοτό που τόν μεθούσε έτσι έζησε και έγραψε και ποίημα . αύτό πού για τήν ιστορία μας εκείνο θά μιλούσε.
Καί εχρειάσθηκε σάν νιός σέ αλλη γη νά πάει, σέ αλλα μέρη . πολλά απ΄αυτά δεν ξέρουνε τί είναι καλοκαίρι.
Καί εμεινε μόνη της ή νιά κι ο χρόνος που κυλούσε . τά χρόνια κύλησαν πολλά κι ή νιά πιά δεν μιλούσε.
Κι έτσι τή βρήκε ο χάρος τήν νιά νά περιμένει.
Ο χάρος μπροστά στή τόση ομορφιά εζήτησε να μάθει. επάνω στήν συζήτηση ή νιά έιπε στόν χάρο αύτά που είχε πάθει.
Κι ο χάρος ελυπήθηκε . kaί ευθύς από αθάνατος θνητός και εκείνος προσκυνά και λησμονά τό χρέος του . δεν ήθελε αλλη ψυχή να πάρει μέ τό μέρος του . αλλά...αλλος διαφεντεύει.
κι επιθυμία ζήτησε ή νιά στόν χάρο πρίν τήν πάρει . νά ξαναδεί αν γίνεται τό νιό τό παληκάρι. αλλά άν κι αλλος διαφεντεύει , από ΄τά κρύα χείλη του ύπόσχεση ξεφεύγει.
Καί ήρθε ή ώρα που ό νιός εγύρισε ξανά. εκεί που χρόνια πιό μπροστά εχώρισε τήν νιά .
Κι ανθίσανε τά ανθη τήν νυχτιά εκείνη και τ΄αστρωσαν για στρώμα . κι έδωσαν ύπόσχεση εκεί το πρωινό νά παντρευτούν στό ίδιο εκείνο δώμα.
Μά τώρα έπρεπε ή νιά νά φύγει οπως έιπε και νυφικό νά φτιάξει. κι έτσι πήρε τό παλτό του νιού από τό κρυο της νυχτιάς αυτό νά τήν φυλάξει.
Καί ήρθε ή αύγή και μάταια έψαξε ό νιός να βρεί αύτή που αγαπούσε . μονάχα ένα μνήμα μέ ενα νυφικό έπάνω και ένα παλτό που τήν περασμένη τήν νυχτιά ο νεαρός φορούσε.
και φύσησε ..και τούδωσε ψυχή πού τραγουδάει΄αυτός ο πλάστης.
Μέσα στό γλέντι της ......ζωής θά αγαπά ναί.....ναί.... για δυό μιά καρδιά . που πίνωντας σε κάποιο καπηλειό σε ξέσπασμα θα λέει ..... ναί ...ναί .. σ...στήν υγειά.
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΜΠΛΕΞΩ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ. Αρκεί να είσαι ονειροπόλος για να είναι αρκετές δύο λέξεις να σε ταξιδεύουν . και εγώ ψάχνω τίς λέξεις μου πριν ερθει το σκοτάδι .
Τά δάχτυλα δέν άνοιγαν τόν βρήκαν οταν αρχιζε να βγαίνει τό φεγγάρι. κρατούσε λένε τήν καρδιά μιάς όμορφης σειρήνας . Είπανε εκείνη πώς τήν έδωσε μαζί του να τήν πάρει. ..........παλιά...Τήν κράτησε
σάν φυλαχτό στα΄χρόνια που περάσαν .
Μαργαριτάρι άσπρο, ασήμι έμοιαζε θαρρώ........
Μήν... περιμένεις άλλα ....... αύτά ειναι από καρδιά ... μιάς ιστορίας στάλα.
είναι ιστορία μήν κοιτάς δεν πρόκειται για μένα κι ας μένουνε τά χέρια παντοτεινά κλεισμένα.
Σού είπα μιά νυχτιά πώς σέβομαι τούς στίχους , γιατί μέ ταξιδεύουν στ΄όνειρο. και ας μήν βγάζουν ήχους.
και έτσι μέ λέν. παραμυθά . ή αν θές Αγγελο που έχασε τά φτερά του.
Πολλές φορές ο άνεμος όταν φυσά ........ νομίζεις ψιθυρίζει ......... καί ιστορίες που έχουνε χαθεί στό χθές και μυστικά παλιά σου φέρνει μέ τήν αιθρειά ...... και το μυαλό αν εχεις ανοιχτό αυτός τά μουρμουρίζει.
και δένει ή ιστορία ποιό καλά όταν ακούς τόν Γκιώνη ....... γκιών ... γκιών .. γκιώωωωννν.
Ακουσε παλληκάρι μου αφέντη εκείνο ν κάνει ..... αύτόν πού τά άλογα βοσκά καί τόν σωστό τόν αριθμό στήν στάνη του να΄βάνει . κι εδώ σού λείπει ένα .
Ήτανε ή ώρα ή κακιά ήταν να μήν τόν θείξουν ;;;;;; Καί .ο μικρός ό αδελφός επρόσταξε τήν στάνη να ανοίξουν . καί αρχισε νά τά μετρά ό Γκιών ένα πρός ένα τ΄αλογα . που πράγματι έλειπε το ένα . αλοίμονο στόν Γκιώνη ό δόλιος νιός εσκέφτηκε παράλογα .
μές τήν νυχτιά να τό αναζητήσει γιατί έξω ήτανε χιονιάς και θά τό έκανε τό χιόνη πρίν αρχίσει.
Θά ήθελα να μάθετε ποτέ δεν λέει ό χάρος ότι μπορεί να κλαίει γιατί τά δάκρυα αυτά του χάρου σε θνητούς τήν ευτυχία φέρει.
αλοίμονο στόν Γκιώνη ο χάρος θά γελούσε ετούτη τήν νυχτιά . καθώς ό Γκιών τ΄αλογα θά ζητούσε .
Αλήθεια ήταν αδικο σ΄ολη τήν ιστορία πού μέ τόν ανεμο μές στό μυαλό έρχόνταν . πώς ο μεγάλος αδελφός κι ό Γκιών δεν μέτραγαν τ΄αλογο που καθόνταν .
Μές τήν νυχτιά ό χάρος χαμογέλασε και άπλωσε τά χέρια . έτσι απλά τήν πήρε τήν ψυχήη μεσ τό χιόνια
κι κάπου εκεί στό χειμωνιάτικο ουρανό τήν έβαλε ανάμεσα στά αστέρια .
και τής αυγής τά χρώματα τά κόκκινα σάν μαχαιριά πού έσταζε τό αίμα δεν θέλει πιά να τά κοιτά ο μεγάλος αδελφός οταν έψαξε εκεί σέ κάποιο ρέμα.
Αφέντη δεν τά κοίταξες καλά τά αλογά στήν μάντρα αλλά .... στέλνεις τόν μικρό τό Γκιών για να σου φέρει κι΄αλλα .
οδύνη ...... παρακαλάει τό θεό δεν θέλει πιά να ζήσει στόν θάνατο προσφέρει υποσχέσεις μήπως και τόν επείσει. και ο θεός τόν ακουσε στήν λύπη του.
πουλί τόν έκανε πουλί...... που ότνα σουρουπωνει μονότονη φωνή βγάζει αναζητά τόν Γκιώνη. ...
Γκιών .... Γκιών .... Γκιώωωωωωων..νννν....
Στατιστικά στοιχεία Αναγνώσεις: 0 Σχόλια: 0 Στα αγαπημένα: 0
Ταξινόμηση Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα
Επιλογές
[Κοινή χρήση facebook] Κοινή χρήση facebook [Στα αγαπημένα] Στα αγαπημένα [Εκτυπώσιμη μορφή] Εκτυπώσιμη μορφή [Μήνυμα στο δημιουργό] Μήνυμα στο δημιουργό [Σχόλια του μέλους] Σχόλια του μέλους [Αναφορά!] Αναφορά!
Ανώνυμος είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήθέλω πολύ μαζί σου απόψε
ένα ολονύκτιο .. μεθύσι
αρχή και τέλος να μην έχει
με ηδονή να μας γεμίσει.
Να γίνουμε κι οι δυο μας ένα
Να μπαίνω μέσα σου με λύσσα
Να θέλεις κι άλλο να σου δώσω
Και να με λιώνεις σαν την πίσσα.
Να σταματάω και να θέλεις
Να μη τελειώσει το … μεθύσι
Και να νομίζεις ότι τώρα
Αυτή την ώρα έχω αρχίσει.
Με την ψυχή μα και το στόμα
Το σώμα μου να ζωγραφίσεις
Μη σταματάς καθόλου ακόμα
λιπόθυμο και αν μ’ αφήσεις.
Θέλω σαν όνειρο να βλέπω
Να με ρουφάς από τα νύχια
Και στην κορφή να τελειώνεις
Στου έρωτα τα λάγνα δίχτυα.
΄ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΩΝ ΓΗΡΑΤΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΚΡΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγειρε το κορμί το γέρικο,
στου δρόμου το παγκάκι,
το άκακο, ανήμπορο και κουρασμένο ανθρωπάκι.
Τα χείλη του σφίγγονται
και λόγια δεν λαλούνε,
λουλούδια που μαραίνονται
και δεν μοσχοβολούνε.
Βαρέθηκε την παγωνιά
όλων των δικών του ανθρώπων,
νοιώθει αδύναμο πουλί
στην χώρα των Κυκλώπων.
Είναι πικρό πολύ πικρό
των γηρατιών το δάκρυ,
και όπου πέφτει γίνεται
όλο φωτιά και στάχτυ.
Τι έχεις γέροντα και κλαίς,
μου σφίγγεις την καρδιά μου,
άσε με φίλε άσε με, έχω και εγώ τα βάσανά μου.
Είναι πικρό πολύ πικρό
των γηρατιών το δάκρυ.
Γιώργος Καλόγερας
Ξυλοκοπτικη
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥς
Kαί πήρε ή συνείδηση
και κόλλα καί ψαλίδι.
και έφτιαξε ένα συναίσθημα
και τόκανε στολίδι.
Αγάπη έδωσε όνομα
τού αστεριού αυτουνού.
τό κρέμασε μετά στήν
μέση τού ουρανού.
Χρόνια τώρα οι άνθρωποι
νά πιάσουν τό αστέρι προσπάθησαν .
πολύ ψηλά ........
κι΄ετσι θεό τό βάφτισαν .
ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΙΑΣΕΙς ΠΡΕΠΕΙ Ή ΚΑΡΔΙΑ
ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ.
Μόνο οι ποιητές τήν
πιάνουν όποτε νάνε .
τήν γράφουν στά στιχάκια
και εκεί τήν προσκυνάνε
Ανώνυμος είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒ Ι Ο Ι Π Α Ρ Α Λ Λ Η Λ Ο Ι και κρυφοί πόθοι
(μεταξύ ενός πλοιάρχου και ενος φαρμακοποιού φίλοι στο νησί,
Πλρχος.Με ένα καράβι μακρυά στα ξένα ταξειδεύω,
τρόπο ζωής τόσα χρόνια τώρα έχω κάνει,
θάλασσα,ουρανό,απο γέφυρα αγναντεύω΄
και αναπολώ πότε να φθάσω στο λιμάνι./
Φρμκος.Τα φάρμακα στα ράφιυψηλά τοποθετώ,
πάλι αργά μέσα στην νύκτα,
ενδείξεις,δοσολογίες κι'άλλα μελετώ,
όσα παρέλαβα με την λίστα./
πλ/χος.Κακοκαιρία έρχεται μέτρα πρέπει να πάρω
γυρίζω την πλώρη στον καιρό αλλάζοντας πορεία
αισθάνομαι υπεύθυνος ώρα να κουμαντάρω,
να πλέει το καράβι μου σαν αρχόντισσα κυρία./
Φρμκος.Παρασκεύάζω πατροπαράδοτα γιατρικά,
που στο νησί μας άλλος κανείς δεν γνωρίζει
ενέσεις σε φίλους,γνωστούς κτυπάω μυστικά
που κάθε άλλο παρά αλτρουισμό θυμίζει./
Πλρχος.Η καταιγίδα όμως φαίνεται θα συνεχισθεί
αρχίζω σ'όλους να δίνω θάρρος να δίνω ελπίδα
το σκάφος μου αμέσως πρέπει να ανακουφισθεί
αλλίμονο χάθηκε και η τελευταία ηλιαχτίδα./
Φρμκος.Ο γέρος,ονιός και ο κάθε πάσχοντας
με θεωρεί υπευθυνο ευγενικό και οικείο,
αισθάνομαι αληθιν΄΄α σαν άρχοντας,
στο τέλειο και ξακουστό δικό μου φαρμακείο./
πλρχος.Η θύελλα ουρλιάζει γίνεται απαιτητική,
τα αφρισμένα κύμματα ξεσπούν μετά μανίας,
με τέτοια ατμόσφαιρα καταθλιπτική,
πως να μην σκιάζεσαι την δύναμη της τρικυμίας?
(συνέχεια παρακάτω.Γ.Κ.
Ανώνυμος είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦρμκος.Ταμπλέτες, σκόνες και αντιβιοτικά
υποδεικνύω σε όποιον για κάτι υποφέρει,
παυσίπονα ενέσεις,βαρβιτουρικά
δινω σ'αυτόν που συνταγή θα φέρει./
πλρχος΄Εχω μέρες και νύχτες πολλές να κοιμηθώ,
η αγάπη μου δίνει δύναμη μου δίνει υπομονή
ποτέ απ'την θέση μου δεν θα απομακρυνθιώ
αρκεί να έχω πάντα το πλοίο σε αντιμονή./
Φρμκος.Εχω απασχόληση αρκετή δεν έχει σημασία,
με ιώβειοι υπομονή όλους θα εξυπηρετήσω,
το συνθημά μου είναι οικογένεια,φήμη καιεργασία
με καλοσύνη,ανθρωπιά την πελατεία θα κρατήσω./
πλρχος.Τελικά η φουρτούνα σαν εφιαλτικ'ο όνειρο
πέρασε,
όμως η εμπειρία αυτή χρόνια πολλά μ'αφαίρεσαι
τέρμα τέτοια ζωή,τι καπετάνιος σεβαστός
καλύτερα να μένω μέσα στο σπιτι μου κλειστός./
Φαρμκος.Ετσι λοιπόν οι ημέρες μου κυλούν το αντιλαμβάνομαι,
Εχει γίνει για μένα μια ευχάριστη ρουτίνα
ομως αν πάλι το καλοσκεφθώ ποτε-πότε αισθάνομαι
λες και είμαι κλεισμένος σε απόλυτη καραντίνα./
πλρχος.Γνωρίζω δεν με νοιάζει θα νοιώθω πλήξη και ανία
κάποιο φάρμακο θα υπάρχει για την μονοτονία,
θα ψάχνω να το βρώ με κάποια προσδοκία,
επισκεπτόμενος κατά σειρά όλα τα φαρμακεία.//
Φρμκος.Γιαυτό λοιπόν παρακαλώ νάλθη πάλι η αργία
να φύγω με το σκάφος μου στο πέλαγος ανοικτά
να αισθανθώ και εγώ ολίγες ώρες ηρεμία,
και ας φυσάει ο άνεμος όσο θέλει δυνατά.///
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ.
2 Απριλίου 2011 5:27 π.μ.
Σε γνώρισα
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκειά που είναι η ζωή./
μικρούλα μου σ'αγαπάω./
λαμβάνω άγνωστη πνοή
στον ουρανό πεττάω.
Γελούσα φερνόμουν σαν παιδί
στην ξενιτιά χαμένος
δεν ήλθε ο έρως να με βρεί
ζούσα ονειροπαρμένος.///
Ξάφνου κάπου σε γνώρισα,
ίσως στα ονειρά μου
το παρελθόν λησμόνησα,
μυστήρια η χαρά μου./
Σε είδα και κοκκινησα
ήλθα κοντα σε σένα
ευχή στο θεό εμύνησα,
με μάτια δακρυσμένα
Γιώργος Καλόγερας.
Η ΠΡΙΓΚΙΠΕΣΣΑ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι μοναχή,γύρω λέγει όλα κενά.
δεν θέλει τίποτε άλλο από την ζωή,
η σκέψις της σε κείνον τριγυρνά
αυτο γράφει της δίδει τώρα πνοή./
Σαν πριγκιπέσσα μιας περασμένης εποχής,
κλεισμένη σε πύργο,
ίσως δακρύζει λίγο.
από αγάπη ή απο πόνο της ψυχής./
Ράβει κάτι μηχανικά,
τα εξαίσια μυρωμένα μαλλιά της
χα΄ι΄δεύουν τους ώμους,το καθισμά της,
με χεράκια αγγελικά./
Μα.. τα μάτια της σαν να ζητούν κάτι,
φαίνεται θα ταξειδεύει ή θα πλανάται?
στης Γης σ'όλα τα μήκη και τα πλάτη
εκστατική, θεά, αυτόν θυμάται.//
Άραγε αλήθεια που να τρέχει ?
στην στερια ή στον ωκεανό θα σταματήσει?
μα πρέπει κάπου αυτόν να συναντήσει,
αφού την δύναμη την έχει.//
Ω./ αυτή είναι επάνω σε κύμματα.
σαν οπτασία με παραξενα σχήματα.
σε θάλασσα φουρτουνιασμένη,
αλλά να./ δείχνει ευτυχισμένη.//
Πάει το ύφος της το μελαγχιλικό,
δεν δείχνει στενοχωρημένη
και ούτε πλέον πικραμένη,
που έγραφε σε γράμμα ερωτικό.//
Φέρνει και σε κείνον την χαρά,
σε κείνον?? μα είναι ποιός ???
πες το πριγκιπέσσα μου καθαρά./
αυτός θα είναι ο μόνος ο τυχερός./
Προσπάθησε κάτι να ψυθιρίσει,
ένα όνομα ή μια ευχή??
για την αγάπη της που ζεί
γρήγορα σιμά της να γυρίσει.//
Αχ./ τίποτε άλλο δεν της απομένει
δεν θέλει όνειρα αλλά πραγματικότης
καρτερικά εκείνον να προσμένει
τον φιλον της, τον αγαπητικό της.//
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ
ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήτρέχει σάν ατι ό λογισμός.
και ξέχασα τά αστέρια να μαζέψω
πού πέφτουνε απ΄τήν νυχτιά
στήν αγκαλιά τής θάλασσας .
πάλι τά μάτια σου στά σκοτεινά
θά κλαίνε .
γιατί αν λές πώς μ ΄αγαπάς
θά έπρεπε τά μάτια σου
μέ δάκρυα να πιάσω
στό περιβόλι τών αγνών .
Πάρε μια φούχτα βότσαλα
μιά χούφτα χελιδόνια απ
τήν αρχή του πρωινού
και ας ψιθυρίσω ονειρα
που θά κρατήσουν λίγο
μέχρι που να χαθούν τ΄α
ξωτικά , τά μάτια μου να ανοίξω.
κι ας ειναι νεκρά τά ποιήματα
η αυγή όταν χαράξει.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΓΑΛΑΣ
για γνήσια αγάπη
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημιουργός: aggelos sigalas, aggelos sigalas
σε ολους.
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
Στά κοραλένια αλώνια ποιητών .
Eκεί που γεννιούνται και ξυπνάνε
οι αγάπες, με έντολή του φεγγαριού .
Eκεί που ντύνεται το ψέμα .
Eκεί θά πώ κάτι λοιπόν με τήν καρδιά
καί οχι μέ τήν πέννα .
ποτέ δεν παραδέχτηκα αγάπη
ή ουράνιο πατέρα .
εκεί πού πίστεψα εγώ
και έχασα νωρίς τήν ελεγαν μητέρα.!!!!!!!
Αγγελος Σιγάλας .
Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-10-2010
Εμμανουήλ Τσαγκάτος
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!
Κάθε μέρα κι άλλη μέρα
ξημερώνει στη ζωή,
πες στον ήλιο καλημέρα
χαμογέλα κι όπου βγει.
Με τον έρωτα παρέα
ζήσε κάθε σου στιγμή,
κάνε τ' αύριό σου πέρα
κι άσε τ' άγνωστο να' ρθει.
Η καρδιά σου με λαχτάρα
να προσμένει την αυγή,
πες, τα πάντα είναι ωραία
χαμογέλα κι όπου βγει.
Κι αν τα θέλω σου μεγάλα
και η τσέπη σου μικρή,
κρέμασέ τα δίχως σκάλα
ώσπου φτάσεις στο καρφί.
Εμμανουήλ Τσαγκάτος
Θεριά
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημιουργός: aggelos sigalas, aggelos sigalas
ουρλιάζοντας στό φεγγάρι.
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
Καί φοβήθηκαν τά θεριά μή χάσουν
τό ταλέντο νά τρώνε σάρκες.
λουφάξανε μέ διαταγή τής αγέλης .
Φτωχοί τώρα οί στίχοι
δέν υπάρχει τροφή γιά όλα .
οί καλοί φαγώθηκαν πρίν φτωχέ ποιητή αρχίσεις ν' απαγκέλεις
Μοναδικό τραγούδι τους
τώρα τό ουρλιαχτό
μαζί μέ τόν βορειοδυτικό άνεμο, μέ όνομα βαρδάρη.
τό ακούς στίς κρύες χειμωνιάτικες
νύχτες όταν φυσά
μαζί μέ τό φεγγάρι .
άστέρια δέν ύπάρχουνε στόν ούρανό
μιά ψηλή βροχή ίσως πού μοιάζει μέ λιγμό .
Κι αυτά ουρλιάζουν νομίζουν οτι τραγουδούν .
Καί ό χειμώνας αργεί πρέπει νά τά συνηθίσεις.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-08-2010
Η Πολη Εαλω
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημιουργός: aggelos sigalas, aggelos sigalas
μικροί άπατεωνίσκοι βάζοντας τό χέρι στήν τσέπι μου νομίζετε ότι θά πάψω νά άιούω.
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
Πολλές φορές πού ό ύπνος σου τά μάτια δέν σφαλίζει
καί τό μυαλό άνήσυχο σάν μηχανή γυρίζει .
ΑΚΟΥ!!!!!1
Νά είναι νύχτα προπαντός προσπάθησε
ψάξε βρές βράχο ίερό , δέν είναι δύσκολο αύτό
ΚΆΘΗΣΕ
Ξυπνούν τά στοιχειωμένα χώματα . Άκροατή γυρεύουν
Οί ήρωες άπό τά παλιά ξυπνούν καί ζωντανεύουν .
Ζητούν άνταμοιβή γιά όσα έχουν προσφέρει
ό θάνατος αύτών τή λευτεριά θυμούντε είχε φέρει .
ζητούν νά τούς τιμήσεις .
κοιτάζουν μέ μάτια νεκρά γυρεύουν άπαντήσεις
όθωμανοί γύρω έβραίοι κι΄ό Έλληνας δέν αγροικά
τήν λογχη νά σηκώσει .
προδότες έφιάλτες παντού τήν πόλη έχουν προδώσει.
Ή ΠΟΛΗ ΕΑΛΩ !!!!
Ή ΠΟΛΗ ΕΑΛΩ !!!!!
Κι όταν σιγά σιγά ό ήλιος θά χαράξει γυρίζουν ντροπιασμένα
έκείνοι πού στά χρόνια τους δέν δείλιασαν καί πλήρωσαν μέ ΑΙΜΑ.
Μια΄νύχτα πού ό ύπνος σου τά μάτια δέν σφαλίζει
ΑΚΟΥ!!!!!
Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-07-2010
Κλέφτης
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημιουργός: kantadoros, Ζάχος Κανταδόρος
μπαμ
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
[color=#000000][B]Κλέφτης[/B]
Σε μιαν αγχόνη θα με στήσουν
κλέβω του θάνατου σταγόνες
τάχα τη δίψα μου θα σβήσουν
κλέβω το βλέμμα απ’ τις γοργόνες
Είμ’ ένας κλέφτης που πηγαίνω
στο πουθενά μέσα στη μπόρα
κατάρα ζω να μην πεθαίνω
να κλέβω τ’ αύριο και το τώρα
Κίβδηλο κάνω ότι μ’ αγγίζει
χρυσάφι ντύνω τις πληγές μου
πίσω απ’ το αίμα που στραγγίζει
βλέπεις τον πόνο; βλέπεις, πες μου
Ήρθα προχτές στη γειτονιά σου
κι έπαιζες κλέφτες κι αστυνόμους
τι τάχα γύρευα κοντά σου
εγώ που ζω στους υπονόμους
Το γέλιο γίνεται λιοντάρι
του κλέφτη την καρδιά σπαράζει
στη νύχτα ο πόνος θα τον πάρει
είναι παιχνίδι δεν πειράζει
Ένα κιβούρι κάνω σπίτι
τ’ άρωμα κλέβω του θανάτου
πόσο να κλέψει το σπουργίτι
που του ‘χουν κλέψει τα φτερά του
Του δράκου μύθους ας μου πλάθουν
συνήθισε η ψυχή να πέφτει
γιατί δε θέλω πια να μάθουν
πόσο τον πλήγωσαν τον κλέφτη
Σε μιαν αγχόνη κι αν με στήσουν
θα μ’ αγκαλιάσει μαύρη τρύπα
αυτός που τρέμουν ν’ αντικρύσουν
εκείνος φίλο που τον είπα.
Ζάχος Κανταδόρος[/color]
Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-01-2011
Λαικές ιστορίες . Η υπόσχεση του χάρου
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημιουργός: aggelos sigalas, aggelos sigalas
καλημέρα φίλοι μου εχω μιά ιστορία ελπίζω να μήν πλήξετε .
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
Αν προσπαθήσω στήν ζωή
αληθινά να δώσω λόγια .
Τότε τών λέξεων ήχώ διαλέγω
γυρίζω τά ρολόγια .
Καί έγινα μικρός και ακούω ιστορίες.
κάνετε τόπο βιαστικοί φυσώντας
ό βοριάς τίς θύμισες να φέρει πρώτα.
Η αγάπη ήτανε πιοτό που τόν μεθούσε
έτσι έζησε και έγραψε και ποίημα .
αύτό πού για τήν ιστορία μας εκείνο θά μιλούσε.
Καί εχρειάσθηκε σάν νιός
σέ αλλη γη νά πάει, σέ αλλα μέρη .
πολλά απ΄αυτά δεν ξέρουνε τί
είναι καλοκαίρι.
Καί εμεινε μόνη της ή νιά
κι ο χρόνος που κυλούσε .
τά χρόνια κύλησαν πολλά
κι ή νιά πιά δεν μιλούσε.
Κι έτσι τή βρήκε ο χάρος
τήν νιά νά περιμένει.
Ο χάρος μπροστά στή
τόση ομορφιά εζήτησε να μάθει.
επάνω στήν συζήτηση ή νιά
έιπε στόν χάρο αύτά που είχε πάθει.
Κι ο χάρος ελυπήθηκε .
kaί ευθύς από αθάνατος θνητός και
εκείνος προσκυνά και λησμονά
τό χρέος του .
δεν ήθελε αλλη ψυχή να πάρει
μέ τό μέρος του .
αλλά...αλλος διαφεντεύει.
κι επιθυμία ζήτησε ή νιά
στόν χάρο πρίν τήν πάρει .
νά ξαναδεί αν γίνεται τό νιό τό
παληκάρι.
αλλά άν κι αλλος διαφεντεύει ,
από ΄τά κρύα χείλη του
ύπόσχεση ξεφεύγει.
Καί ήρθε ή ώρα που ό νιός
εγύρισε ξανά.
εκεί που χρόνια πιό μπροστά
εχώρισε τήν νιά .
Κι ανθίσανε τά ανθη τήν
νυχτιά εκείνη και τ΄αστρωσαν για στρώμα .
κι έδωσαν ύπόσχεση εκεί το πρωινό
νά παντρευτούν στό ίδιο εκείνο δώμα.
Μά τώρα έπρεπε ή νιά νά φύγει
οπως έιπε και νυφικό νά φτιάξει.
κι έτσι πήρε τό παλτό του νιού
από τό κρυο της νυχτιάς αυτό
νά τήν φυλάξει.
Καί ήρθε ή αύγή και μάταια
έψαξε ό νιός να βρεί αύτή που αγαπούσε .
μονάχα ένα μνήμα μέ ενα νυφικό
έπάνω και ένα παλτό που τήν
περασμένη τήν νυχτιά ο νεαρός φορούσε.
. ΑΡΓΗΣΕΣ.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-05-2011
Μεθυσμένα λόγια
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημιουργός: aggelos sigalas, aggelos sigalas
καλημέρα φί.... φίλοι....μου
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
Γιά τήν ζωή που ξέρ......ξέρουμε
εμείς στ...στού καπηλειού τά τρα..τραπεζάκια .
τί λέτε..φίλοι τήν ζ..ζωή ας γράψουμε
αυτή.. ναι.. αυτήνε σε στιχάκια.
εσύ , ναί ... εσύ. καί εγώ στά
χέρια σου έργο τελειωμένο .
ανάσα σου ... ανα.... ανάσαμου
απ΄το θεό πλασμένο.
και φύσησε ..και τούδωσε
ψυχή πού τραγουδάει΄αυτός ο πλάστης.
Μέσα στό γλέντι της ......ζωής θά
αγαπά ναί.....ναί.... για δυό μιά καρδιά .
που πίνωντας σε κάποιο καπηλειό
σε ξέσπασμα θα λέει ..... ναί ...ναί .. σ...στήν υγειά.
στήν υγειά ...τής αχάριστης.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-05-2011
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΜΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημιουργός: aggelos sigalas, aggelos sigalas
το ντύσιμο του φεγγαριού που λέγεται και αγάπη.
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
Ψάξε με.
Στόν στίχο πού δεν υπάρχει φεγγάρι
δεν θά μέ βρείς .
ψάχνω ασήμι λέξεις να τό ντύσω .
ντρέπομαι στό Ναό σου νά μπώ
μέ αδεια χέρια.
Δέν σε δεσμεύω μ΄αύτό
οχι δέν εισαι δικιά μου.
κάθε εξουσία μοιραία γίνεται
αφησε με ομως να σέ γράφω
στούς σ- τίχους μέ μεγάλα γράμματα.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΜΟΥ.!!!!!!!!!!!!!!
Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-10-2010
φιλοσοφία .3 . Ή γέφυρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημιουργός: aggelos sigalas, aggelos sigalas
στό φίλο μου καράβα.τόν άπιστο.
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
Βλέπεις εκεί ψηλά τ΄αστέρια
ειναι ψυχές.
λόγια πού κάποιος μούλεγε
σάν νάτανε εχθές .
και πώς εκεί ψηλά θά πάς ;
εκεί δεν πάνε όλες οί ψυχές .
θά πρέπει ν΄αγαπάς .
καί κοίταζα ψηλά ολα τά αστέρια
ολη νύχτα μαγεμένος ξημέρωσε
και ήρθε ή αύγή και βγήκε ό ήλιος.
κοίταξα τριγύρω να δώ έάν μαζί ακόμα
ήτανε ό φίλος.
και ρώτησα ξανά .
ήλιος πώς θά γεννώ .;
αν θές ήλιος εκεί ψηλά νά γίνεις
στήν γή σάν περπατάς βαθιά
τά αχνάρια σου νά αφήνεις.
Μά εγώ εχω τήν γνώση δεν
θα πιστέψω οτι ποτέ αυτά εγώ
θά κάνω .
οσος καιρός και να περάσει μεχρι
πού να πεθάνω.
εκείνος συνέχισε.
ξέρεις
ανάμεσα στήν πίστη και τήν
γνώση
υπάρχει μία γέφυρα ίσως αύτά
τά δυο ή γέφυρα όταν τήν βρείς μπορεί
να΄τά ενώσει.
αυτά ηταν παλιά οσο κι΄αν έψαξα
εγώ τήν γέφυρα δεν βρήκα .
εμεινα μονάχα μέ τήν γνώση.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-12-2010
Προταση
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημιουργός: aggelos sigalas, aggelos sigalas
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΗΝΕς ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ.
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
Τού δειλινού τά χρώματα μάς κλέψανε.
Χωρίς αύτά στήν γή μας θα νυχτώνει.
κι ανακαλύπτω αιφνίδια οτι θα έρχεται ή
νυχτιά χωρίς να σουρουπώνει.
Μά ψυχή μου ελέυθερη
τραγούδα μήν ντρέπεσαι .
Καί οταν τραγούδι για τήν
λευτεριά θά λές οχι εσένα
τούς φίλους σου να σκέφτεσαι.
λοιπόν τη λέτε ρε παιδιά το
έχει ή γενιά μας
ανάσταση να φέρουμε εδώ στήν
γειτονιά μας. ;;;;
Νά τόν κάψουμε τόν κλέφτη
στόν δρόμο μέ ειρήνη
τήν κυριακή στόν σύνταγμα
σ΄ανθρώπινο καμίνι.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. ΜΩΡΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ.
ΕΙΡΗΝΙΚΑ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥς ΚΛΕΦΤΕΣ.
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΜΠΛΕΞΩ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρκεί να είσαι ονειροπόλος
για να είναι αρκετές δύο λέξεις
να σε ταξιδεύουν .
και εγώ ψάχνω τίς λέξεις μου
πριν ερθει το σκοτάδι .
Τά δάχτυλα δέν άνοιγαν
τόν βρήκαν οταν αρχιζε
να βγαίνει τό φεγγάρι.
κρατούσε λένε τήν καρδιά
μιάς όμορφης σειρήνας .
Είπανε εκείνη πώς τήν
έδωσε μαζί του να τήν
πάρει. ..........παλιά...Τήν κράτησε
σάν φυλαχτό στα΄χρόνια
που περάσαν .
Μαργαριτάρι άσπρο, ασήμι
έμοιαζε θαρρώ........
Μήν... περιμένεις άλλα .......
αύτά ειναι από καρδιά ...
μιάς ιστορίας στάλα.
είναι ιστορία μήν κοιτάς
δεν πρόκειται για μένα
κι ας μένουνε τά χέρια
παντοτεινά κλεισμένα.
Σού είπα μιά νυχτιά
πώς σέβομαι τούς στίχους ,
γιατί μέ ταξιδεύουν στ΄όνειρο.
και ας μήν βγάζουν ήχους.
και έτσι μέ λέν. παραμυθά .
ή αν θές Αγγελο που έχασε
τά φτερά του.
λογοτεχνία του Αγγελου [Επεξεργασία] [Οριστική διαγραφή] [Προηγούμενη σελίδα]
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημερα φίλοι μου . μου .
Πολλές φορές ο άνεμος όταν φυσά ........
νομίζεις ψιθυρίζει .........
καί ιστορίες που έχουνε χαθεί στό
χθές και μυστικά παλιά σου φέρνει
μέ τήν αιθρειά ...... και το μυαλό
αν εχεις ανοιχτό αυτός τά μουρμουρίζει.
και δένει ή ιστορία ποιό καλά όταν ακούς τόν
Γκιώνη ....... γκιών ... γκιών .. γκιώωωωννν.
Ακουσε παλληκάρι μου αφέντη εκείνο ν
κάνει .....
αύτόν πού τά άλογα βοσκά
καί τόν σωστό τόν αριθμό στήν στάνη
του να΄βάνει .
κι εδώ σού λείπει ένα .
Ήτανε ή ώρα ή κακιά ήταν να
μήν τόν θείξουν ;;;;;;
Καί .ο μικρός ό αδελφός επρόσταξε
τήν στάνη να ανοίξουν .
καί αρχισε νά τά μετρά ό Γκιών
ένα πρός ένα τ΄αλογα .
που πράγματι έλειπε το
ένα .
αλοίμονο στόν Γκιώνη ό δόλιος
νιός εσκέφτηκε παράλογα .
μές τήν νυχτιά να τό αναζητήσει
γιατί έξω ήτανε χιονιάς και θά
τό έκανε τό χιόνη πρίν αρχίσει.
Θά ήθελα να μάθετε ποτέ δεν
λέει ό χάρος ότι μπορεί να κλαίει
γιατί τά δάκρυα αυτά του χάρου σε
θνητούς τήν ευτυχία φέρει.
αλοίμονο στόν Γκιώνη
ο χάρος θά γελούσε ετούτη
τήν νυχτιά .
καθώς ό Γκιών τ΄αλογα
θά ζητούσε .
Αλήθεια ήταν αδικο σ΄ολη
τήν ιστορία πού μέ τόν ανεμο
μές στό μυαλό έρχόνταν .
πώς ο μεγάλος αδελφός κι ό
Γκιών δεν μέτραγαν τ΄αλογο
που καθόνταν .
Μές τήν νυχτιά ό χάρος χαμογέλασε
και άπλωσε τά χέρια .
έτσι απλά τήν πήρε τήν ψυχήη μεσ τό χιόνια
κι κάπου εκεί στό χειμωνιάτικο ουρανό τήν
έβαλε ανάμεσα στά αστέρια .
και τής αυγής τά χρώματα τά κόκκινα
σάν μαχαιριά πού έσταζε τό αίμα
δεν θέλει πιά να τά κοιτά ο μεγάλος
αδελφός οταν έψαξε εκεί σέ κάποιο ρέμα.
Αφέντη δεν τά κοίταξες καλά
τά αλογά στήν μάντρα αλλά ....
στέλνεις τόν μικρό τό Γκιών για
να σου φέρει κι΄αλλα .
οδύνη ...... παρακαλάει τό θεό
δεν θέλει πιά να ζήσει στόν
θάνατο προσφέρει υποσχέσεις
μήπως και τόν επείσει.
και ο θεός τόν ακουσε στήν λύπη του.
πουλί τόν έκανε πουλί......
που ότνα σουρουπωνει μονότονη φωνή βγάζει
αναζητά τόν Γκιώνη. ...
Γκιών .... Γκιών .... Γκιώωωωωωων..νννν....
Στατιστικά στοιχεία
Αναγνώσεις: 0
Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
Ταξινόμηση
Κατηγορίες
Αταξινόμητα
Ομάδα
Αταξινόμητα
Επιλογές
[Κοινή χρήση facebook] Κοινή χρήση facebook
[Στα αγαπημένα] Στα αγαπημένα
[Εκτυπώσιμη μορφή] Εκτυπώσιμη μορφή
[Μήνυμα στο δημιουργό] Μήνυμα στο δημιουργό
[Σχόλια του μέλους] Σχόλια του μέλους
[Αναφορά!] Αναφορά!